Categorie: Uncategorized

Ja, alles wordt duurder, maar daar hebben we het maar even niet over.
Maar alles ‘duurt‘… Het kost geld, maar het kost ook vooral tijd!
En dus zal je geduld moeten hebben. Ik heb het al eens uitgelegd, maar ‘focus’ is het toverwoord.
We knippen alles op in stukjes en genieten van ieder succesje. Van elk stapje.

Zo kijken we terug op een prachtig campingseizoen. In november is dat echt klaar. We mogen vanaf dat moment in het seizoen ook vergunningtechnisch geen campinggasten meer ontvangen. En dat is altijd een mooie tijd om een momentje te nemen om het buitenwater af te koppelen. Dat plannen we altijd zorgvuldig, want niet alleen het campingsanitair is dan van het water af, ook de ponystal. Vanaf dat moment moeten we dus het water voor de dieren uit het huis daarheen brengen. Je wil dus dit klusje niet te vroeg doen, maar ook niet te laat vanwege de kans op vorstschade.

Helaas liep die planning afgelopen jaar mis, en hebben we hier en daar een stuk leiding, een kraan en een douchekop moeten vervangen. Duur? Ach, ik noem het ‘leergeld’. Net als de met veel zorg aangelegde leidingen. Dit is echt een fantastische klus geweest die ons heel veel verder heeft geholpen, maar het ingenieus bedachte aftapsysteem werkt niet optimaal. Doordat de leidingen niet op afschot gemonteerd zijn, kan de boel niet volledig leeglopen. En het doorblazen met de compressor geeft dan onvoldoende zekerheid. Die wijsheden leer je ‘op den duur‘. We zijn nu een ochtendje kwijt om alles los te draaien en goed door te spuiten, en dan monteren we in maart alles weer vast. Hopelijk komen we daarmee komende winter zonder schade door.

Zo bereiden we ons dus ook al een beetje voor op volgend seizoen. En dat doen er meer. Veel gasten maken nu al mooie plannen voor komende zomer. Het ‘duurt‘ nog even, maar als je met de zwarte cross een overnachtingsplek wil, dan moet je er vroeg bij zijn. Gelukkig hebben veel festivalgangers daarom voor de kaartverkoop van 18 november al bij ons geboekt. Wat een dolle zaterdag was dat!
We zaten zelf nog in de wachtrij voor kaarten en tegelijkertijd stond de telefoon roodgloeiend.
Na een uurtje waren alle toegangskaarten verkocht en puzzelden we de meeste nachten in de camping- en kamerplanning dicht.
De vroege zomerplanning van gasten zien we ook terug in de groepsarrangementen. De keuze voor het samenwerkingsverband met vakantieadressen.nl werpt duidelijk al vruchten af. Wanneer je met een groepje samen luxe wil overnachten, moet je er vroeg bij zijn. Daar zijn kennelijk veel mensen van doordrongen.

Zelf hebben we erg genoten van een familiebijeenkomst in onze ontbijkamer in wording.
Voor een heel aantal neven en nichten had het lang ‘geduurd‘ dat er even gewoon kon worden bijgepraat. Om elkaar te kunnen ontmoeten hadden we alles op alles gezet om een beetje sfeer te krijgen in de voormalig melkkamer. Zo was het verse stucwerk net op tijd droog.
De entreehal en de grote ruimte voelen goed, al mag er accoustisch nog wel wat gebeuren.
Dat gaan we aanpakken als de keuken en de meubels op zijn plaats staan, maar dat duurt nog even.

We zijn nu eerst druk bezig met de luchtkanalen voor het binnenklimaat. We gaan dit regelen met warmteterugwinning. De warme lucht die we uit de natte ruimtes afvoeren, gaat niet naar buiten, maar loopt via een filtersysteem en word daar vermengd met vers aangevoerde buitenlucht weer naar binnen geblazen. Op die manier houden we de warmte binnen en hoeft er minder bijverwarmd te worden.
En zo worden we ‘op den duur ‘ook telkens ‘duurzaamer’.

De herfst is nu echt wel een feit. Gisteren zijn onze laatste campinggasten vertrokken. Overal op het veld staan plassen want het regent veel. Gelukkig kunnen we binnen lekker verwarmd en goed geisoleerd doorwerken. En dat moet ook. Volgend jaar gaan we los. We maken ons op voor een nieuwe fase op Hoeve de Snippert!

De herfst is een soort herstelfase. De natuur komt tot rust en de uitbundigheid waarmee alles heeft gebloeid maakt plaats voor verkleuring en ‘rimpeligheid’. Om volgend voorjaar weer te kunnen stralen, rekenen we af met de restanten van een seizoen.
Zo hebben we met Herman, de campingburgemeester, (en Finn) een mooie start gemaakt met het opruimen van de ‘materialenhoop’. Een stapel metselstenen met afvalhout. Dit is al langere tijd een doorn in ons oog. Hopelijk is deze hoek achter de boerderij in het voorjaar weer netjes en groen.

We zijn binnen ook aan het ‘mooimaken’ toe gekomen. Inmiddels zijn alle plafonds binnen twee dagen dichtgemaakt door twee ‘handige Harries’. Ceel en Dennis hebben daar alle – met raggelwerk beklede- leidingwerk onttrokken aan het zicht, en vanaf volgende week komen de stucadoors dat aansmeren met een goede laag ‘foundation’.

Zojuist heb ik Instyle Concepts op bezoek gehad. Instyle Concepts is een creatieve projectinrichter voor hotels, recreatiewoningen, studentenhuisvesting en de zorginstellingen. Zij gaan voor ons de enorme wand in de ontbijtkamer voorzien van een portret van ‘Jacky’.
Jacky (‘She’s a Beauty’) is de favoriete oer-os van Duitse fotokunstenares Claudia Moeckel. Het werk zal uiteindelijk 50m2 groot worden. Een echte eyecatcher dus.

Een hoop moois om naar uit te kijken. Spannend ook. Want het is een uitdaging om de -toch al strakke- planning te blijven volgen. We proberen zo ver mogelijk te komen voor een familiebijeenkomst die half november gepland staat. Toen deze werd besproken waren wij er vrij optimistich vanuit gegaan dat de kamers ook al wel klaar zouden kunnen zijn. Inmiddels hoop ik nu dat we voldoende tijd krijgen om voor die tijd de stuclopers en al het afplakwerk verwijderd te hebben en de ontbijtkamer als ontvangstruimte op orde te hebben.

De planning is om januari te gaan proefdraaien met de kamers op de begane grond. Een selectie uit onze inner circle zal dan als groep overnachten in de hagelnieuwe kamers. En het ontbijt zal vanaf de nieuwe keuken in de ontbijtkamer, onder het toeziend oog van Jacky worden gepresenteerd. Even kennismaken met de nieuwe dynamiek. Puntjes op de i zetten en vanaf februari is het achterhuis boekbaar voor de hele wereld. Overigens kan je nu al boeken via booking.com en vakantieadressen.nl!

Ook met de camping gaat het goed. Afgelopen seizoen mochten we weer meer vaste en nieuwe gasten verwelkomen. Het seizoen kwam door het traag startende voorjaar wat laat op gang, maar zoals gezegd zijn de laatste kampeerders nog maar net voor de winterstop vertrokken. De zwarte cross is een goede voorbode van de groeiende aanloop gebleken. Het eerste jaar van opening moesten we nog in de laatste weken voor het festival flink aan de bak om via doorverwijzingen van omliggende campings wat gasten op de camping te krijgen. Afgelopen jaar stond vanaf februari de telefoon roodgloeiend met festivalbezoekers die graag bij ons een overnachting wilden boeken. Maar nu heb ik al de halve camping volgeboekt met zwartecrossers die pas in juli komen overnachten.
De reguliere boekingen komen wat minder vroeg en explosief binnen, maar deze stijgen evenredig mee met deze groei.

Daarom; extra reden om er wat moois van te maken voor al onze gasten. We gaan deze winter nog even knallen, zodat we de groeiende aandacht kunnen belonen met ontwikkelingen die ieder jaar weer meer kleur en uitstraling brengen voor een onspannen verblijf. Graag tot ziens!

Zo af en toe gluren er nieuwsgierige gezichten door de stalraampjes naar binnen. Want als je heel goed luistert, hoor je niets… Maar wie goed kijkt, ziet dat er veel gebeurt. We nemen geinteresseerde gasten graag mee naar binnen om ze lekker te maken voor de op te leveren kamers die in 2024 in de verhuur gaan. Via booking.com zijn deze nu al te boeken!

Er rijden weer vrachtwagens de laan op met bouwmateriaal. Door de gang van het achterhuis worden weer heel wat pakketten hout, isolatiemateriaal, buizen en geheimzinnige dozen naar binnengebracht.
We werken hard aan de laatste loodjes. De afspraken in de strakke planning volgen elkaar in rap tempo op. Momenteel leggen we de laatste hand aan de electra zodat nu echt alle wanden en plafonds dicht kunnen. De keukens zijn besteld dus de definitieve stroomaansluitingen zijn daarvoor bepaald en op de juiste plek aangelegd. De allerlaatste uitbreidingen van de electra die nodg zijn voor hier en daar nog een rijtje spotjes of een hanglamp zijn gedaan. Je moet aan alles denken. En dan kan de boel dicht. Laatste isolatie er in, rachels op de plafonds! Kortom een hoop gezaag en getimmer.

Intussen genieten we van alle aandacht die we uit het bestaande clubnetwerk krijgen. 17 september waren we gastheer voor de grote tourrit van Citro-Classica. Onze ‘snoek’-vrienden uit Borculo wisten weer 70 – 80 equipes warm te maken voor een rit door de achterhoek. Wij hadden bij hen al een tijdje onze locatie zorgvuldig ingemasseerd. En dit soort ‘getimmer-aan-de-weg had inmiddels zijn vruchten afgeworpen.

Zo kwam het dat onze kampeerweides zich rond 12.30 vulden met een bonte stoet Franse klassiekers. Van daaruit strekten 125 liefhebbers de benen om met een koffie en krentenwegge een plekje te zoeken aan een van de statafels of neer te strijken in een van de sfeervolle zithoeken in de boomgaard. De locatie viel in goede aarde, mede dankzij het prachtige weer. En er mocht tot onze grote vreugde al direct een aantal voorzichtige toezeggingen voor boekingen in het nieuwe seizoen uit voort komen.

We timmeren lekker verder en boren ook met de kamers in het achterhuis een nieuwe samenwerking aan. Na een aantal besprekingen en voorbereidend werk achter de schermen staat onze accommodatie in de lijst van vakantieadressen.nl. Op 22 september ontvangen wij uit de handen van grondlegger en eigenaar van dit platform het prachtige emaille herkenningsschild (met bijbehorend promotiepakket).
De volgende dag zit de eerste aanvraag via het ‘portal’ al in de mailbox (..!)

Bijna twee maanden geleden schreef ik de laatste blog. Wat is er veel gebeurd in die tijd. Weinig heel erg zichtbare dingen op de bouw, maar er is wel heel veel geregeld en uitgezocht, electra aangesloten en gasten vermaakt. Want ondanks het tegenvallende weer hebben we meer gasten mogen ontvangen op de camping, is de B&B haast onafgebroken bezet geweest (soms zelfs dubbel omdat we al een kamer in het achterhuis hebben kunnen inzetten) en genoten we van meer enthousiaste terugkerende gasten. Daarbij is het aantal fietsers, dat voor één of meer nachten een plek reserveert in onze boomgaard, ook flink gestegen!

Zwarte Crossers met lekkere luchtjes

In juli is uiteraard de zwarte cross weer geweest en het was weer drukker dan vorig jaar op Hoeve de Snippert. Dit jaar hadden we zelfs een aantal kamers-in-wording ingezet als ‘indoor kampeerplaats’ met privebadkamer. Daardoor rook het ’s ochtends heerlijk fris op de bouw naar alle luchtjes van het badderen en ‘optutten’. Tegen de middag liep het reukspoor van de badkamers in het achterhuis en ons campingsanitair, via het bomenlaantje naar de openbare weg. Want daar stond weer net als vorig jaar 2x per dag de grote pendelbus klaar voor de festivalgangers. Een zeergewaardeerde service die we er graag in houden! Een ander extraatje was dit jaar een nieuwkomer; de broodjesservice, ook een ZC-blijvertje wat ons betreft!

Samenwerking

Deze zomer stond in het teken van netwerken. Momenteel leggen we de laatste hand aan onze reserveringspagina op vakantieadressen.nl. Binnenkort kan je dus op deze portal voor (familie)bijeenkomsten onze hele nieuwe accommodatie reserveren.
Daarnaast menen we dat onze locatie ideaal is voor het plannen van zomerzwoele festivalbruiloften of sfeervolle winterweddings. En we kijken er erg naar uit om deze concepten te gaan faciliteren voor dehippebruiloft.nl uit Lievelde.
Achterhoek Toerisme waardeerde onze locatie met publicatie in de nieuwe brochure ‘Karakteristiek Overnachten’.

Verzadiging

Het terrein ligt er in augustus prachtig bij. De notenboompjes krijgen een mooie kroon en het gras is fris en groen. Dat heeft een reden; Het is afwisselend zonnig en warm, maar ook vallen er stevige buien.
Soms zelfs zo stevig dat de regenpijpen het water niet meer kunnen afvoeren en de grond verzadigd raakt. De oppervlakte droogt snel, maar als daarna weer een stevige bui valt, kan je goed zien welke kampeerders op het natste plekje staan.

Gelukkig kunnen zij de lol er van inzien en nadat wij hen van een stapel pallets hebben voorzien, trekken ze theatraal de vishengel tevoorschijn en poseren trots op hun prachtig aangelegde steigertje.

Oud spul

Als liefhebber van ‘oud spul’, genieten we ook altijd van een bezoekje door soortgenoten. Zo was er een koppel dat in de regio kwam toeren met bijzondere motoren en kwamen bekenden uit Borculo met een hele mooie vroege DS break hier langs met een missie (hierover in volgende blog hopenlijk meer)…

Over oud spul gesproken; we hebben van een buitenkansje gebruik gemaakt en zes prachtige oude gymbanken opgehaald uit Terborg. Leuk voor in de kamers en campingsanitair, maar wellicht ook materiaal voor onze Yoga-kat, die zich normaliter in vreemde bochten wringt tijdens bijzondere work-outs onder een van de schaduwzeilen in het gras.

Een klein bruggetje naar de bouw, waar misschien niet veel zichtbaars is gedaan, maar waar we toch geen gras over laten groeien. Want naast voorbereidend- uitzoek- en ander ondefinieerbaar werk, is daar een hele mooie loftdeur gemaakt in een van de badkamers en zijn er isolatie-meters gemaakt met de plafonds. Er ligt namelijk een strakke planning om deze af te gaan werken. Het moet namelijk eens een keertje klaar allemaal. En snel ook!

Kortom, misschien wat weinig zonnige droge dagen gehad, maar man man, wat een zomer!

Het is deurenmaand. We plaatsen deze maand alle kamerdeuren op de beganegrond. Na het storten van het woonbeton hadden we voorlopig nog steeds maar 1 van de 4 deuren geplaatst. Ook de dubbele deur tussen kamer 3 en kamer 4 (zoals wij ze voorlopig nog noemen) is gerealiseerd. Hiermee kunnen we twee kamers (los)koppelen. Dan gaan we verder aan de slag met de branddeuren beneden en boven. Deze moeten in de brandscheiding komen.
Dat heeft nog wel wat voeten in aarde want hier moeten eerst certificaten van bij de gemeente worden overhandigd. Klinkt duur, is ook duur.

Op de verdieping is ook een deur geplaatst in de opening die te zien is vanuit de ontbijtkamer. Daar is een soort vide-balcon. Ook deze kan nu vanaf boven met een deur worden afgesloten.
De oude staldeurtjes beneden zijn geschikt gemaakt om als luik te gebruiken. Dat was niet eenvoudig want de deuren aan de westkant draaiden naar binnen toe. Dat is met nieuwe scharnieren aan de houten gevel, en wat zaag- en timmerwerk hier en daar, dus allemaal weer opgelost.

De laatste deur is eigenlijk geen deur. Maar biedt wel toegang. De kopgevel van het achterhuis. Hierin is eerder al het houten hooiluik omgetoverd tot een fraai Frans balconnetje met naar binnen openslaande vensters, en de oude grote staldeuren zijn vervangen door een pui met glazen loopdeur.
In de gevel zaten bij de overdracht van de woning al flinke scheuren en het voegsel viel zo uit de muur. Dit heb ik destijds met veel te natte specie gevoegd (op mijn manier). Enfin, nu weet ik hoe het WEL moet, maar intussen was op die gevel dus een creatief palet van specievlekken te zien.

En DAT is dus ook helemaal opgefrist. Een heel ander gezicht dus. Maar dat werd ook tijd. Het is wel de entree!

De afgelopen maanden is er veel geschreven over de vorderingen in het Achterhuis.
Daarbij stappen we even heel makkelijk over de oplevering van het campingsanitair, vorig voorjaar. Niet onbelangrijk, want onze gasten genieten inmiddels met volle z(t)eugen van deze authentieke ruimte in de voormalige varkensschuur.

Het ‘Poggenschot’, in goed Nedersaksisch, is ruim een jaar geleden pas voor het laatst beschreven. Het was toen nog ‘under construction’, in mindergoed Nedersaksisch.
Nu is het een sfeervolle ruimte, waar de oorsprong nog overduidelijk aanwezig is, maar het ruikt er fris, er staan zeven zeer ruime cabins in met douches, toiletten en een ruime cabin met babybadje.
Daarnaast is er een gezellige bar-tafel waar wandelaars of fietsende kampeerders voor een avondje een spelletje mens-erger-je-nieten, of een boek lezen uit de ruilbibliotheek.

Je kan wel zeggen; Daar kan je intussen ‘duchtig’ de pot op!

Vorige maand toonden we een enorme muur die in de steigers staat. Vandaag word de steiger weer door Geert opgehaald uit Groenlo. De hoge wanden zijn klaar! Nu zijn we op zoek naar een rechte keuken van 4 meter breed, dus tips zijn meer dan welkom 😉

Ook het voorlopig laatste onderdeel van onze signing is geleverd door Poelhuis Promo uit Groenlo. Hier zijn we zeer blij mee. Het is een mooie binnenkomer als je ons laantje op komt.
Dat is helemaal leuk als je ineens word verrast met bezoekjes van oud reclame-collega’s van Michiel.
In een maand tijd kwam 30 jaar bureau-verleden op bezoek. Eerst Arina Rengelink (met Mark), de leukste en meest veelzijdige communicatie-expert die we kennen, waarmee Michiel in Ede aan prachtige vraagstukken heeft mogen werken, en uiteindelijk gisteren Bert van Santen (met Jannie), uit de eerste werkkring in Apeldoorn en later Barneveld. (die van de dunne planken-zie blog 01-06-2021)

Enorm! Heel gaaf dat deze belangrijke vrienden ons hebben bezocht en interesse hebben getoond.
Er is helaas niet genoeg tijd om alle mooie herinneringen in een dag op te halen, maar men concludeert dat het bij ons op de hoeve goed toeven is, en dat het een unieke locatie is om de pot met herinneringen aan te vullen en nog grootser te maken!

Who’s there?
Tjah, ook in de planning gaat er wel eens iets… ‘anders dan zou moeten’, zullen we maar zeggen.
Helaas een foutje in de B&B-planning gemaakt waardoor er een overlap in de boekingen ontstond.
Gelukkig hebben we dit kunnen oplossen in goed overleg met regelmatig terugkerende gasten.
Zij verblijven nu als eersten in onze (bijna) opgeleverde nieuwe kamer.

Ja, we hebben al voor een nachtje onze ‘oppas-beheerders’ Rob en Marielle, wandelvrienden van de Two Moors Way, een nachtje laten proefslapen. Gelukkig maar, want ondanks het extra stralingspaneel, bleef de kamer best nog koud, vonden zij.
En dat hadden we twee oudere dames niet willen aan doen. Nu hebben we nog twee weken gehad om er achter te komen waardoor de verwarming niet optimaal werkte en dit te herstellen voor de eerste echte meerdaagse ingebruikname van de ‘Bets-kamer’, zoals we deze nu al noemen.

Nok 1

De oplevering van deze kamer hebben we wat naar voren gehaald zodat de dames hier gebruik van kunnen maken. Daarvoor hebben we in de bouwplanning wat moeten omgooien, maar het resutaat is er wel naar. We hebben nu ook wat leuke plaatjes kunnen schieten van hoe het moet gaan worden in de andere kamers. Het was even buffelen, maar op een paar plintjes en afwerklatjes na is de kamer klaar.
En dat was toch best nog wel een klusje, met die wandafwerking helemaal tot aan de nok in priegelig kleine hoekjes, met OSB- en giplsplaten op de ladder, pas maken rondom de sporenkap en het oude gebintwerk. En niets is recht he…

Nok 2

Ook in de ontbijtkamer zijn nu bijna alle wanden afgewerkt. Een van de wanden hebben we een beetje voor ons uitgeschoven vanwege de uitdaging dat deze 9 meter hoog is, tot aan de nok. Eigenlijk hebben we twee van deze joekels, maar de wand waar de keuken later tegen aan komt, is klaar gemaakt toen we nog een grote steiger van de metselaars hadden staan.
De gevel die grenst aan ons voorhuis moest nog. En daar hebben we uiteindelijk een steiger van zwager Geert mogen lenen. Het is hoog, maar alles went. We kijken er erg naar uit dat ook deze muur helemaal glad is en in een egaal kleurtje staat.

Waren we net lekker op dreef met de gipsplaten, en het achterhuis begon echt te transformeren naar een hotel met kamers. Net als je lekker in de euforische sferen zit en denkt: ‘we zijn er bijna’, blijkt het ineens voorjaar te zijn…

‘Zoveel te doen, er is nog zo veel te doen’! ‘Het is nooit af, en er is altijd wat’!
Ja, daar gaat Brigitte Kaandorp ineens hand in hand met Toontje Lager. Want de eerste campinggasten zijn praktisch onderweg (over een paar weken is het zo ver) en dus maar snel even de werkzaamheden verleggen naar de camping.

Wat was daar afgelopen winter ook weer aan de hand? Oh ja! Net iets te laat geweest met het water afsluiten. Een gesprongen leiding, Kapotte kraan, en wie weet wat nog meer. Nou, dan maar snel wat nieuwe skills ontplooid.
Man, wat is dat waterleidinggebeuren een stuk eenvoudiger geworden met die persleidingen! Waar ik vorig jaar in het achterhuis nog stond te trekken aan knelkoppelingen, en starre stalen buizen, knip ik nu eenvoudig een stukje gebarsten buis weg, zet er twee ‘sokjes’ op, nieuwe buis op maat geknipt, er tussenin gepast, perstang op de koppeling en ploef, klaar.

In vijf minuutjes een stuk waterleiding vervangen. En de kraan even gedemonteerd en opnieuw vast gezet. Na het water weer aangesloten te hebben bleek alles te werken. Dan voel je je weer een hele baas!

Hopelijk zijn de electrische boilers de winter goed door gekomen. Dat weet ik pas als ik ze gevuld heb en ze een tijdje hebben staan opwarmen. Dan maar eens kijken hoe de kranen het doen. Lijkt allemaal weer volledig te werken. Maar de douches…. daar sijpelt het water onder vandaan voordat het door de sproeier gaat. Dat is gek. Niet alleen dat, het duidt op ellende!

Wat is er aan de hand: bovenin de douches blijkt nog een restant water te hebben gezeten in het mechaniek dat met de drukknop kan worden geactiveerd (en ik dacht dat ik alles goed had afgetapt… niet dus) Er blijkt een belangrijk onderdeel door ijsvorming opengebarsten te zijn. Bij alle douches.
Dat ga ik eerst maar eens proberen te lijmen voordat ik nieuwe douchezuilen bestel.
Weer een harde les: volgend jaar beter die hele zuiltjes voor de winter er maar af halen.
Voor nu: weer een tussendoorklusje erbij dat me weer eventjes een stapje achteruit zet.

Het is nooit af, en er is altijd wat!

We hadden het allemaal zo goed op de rit; planning in orde, bouw lekker op de rit, vroege en mooie reserveringen voor komend seizoen, regelmaat voor Diesel, die met een gerust hart een halve dag lekker alleen in de mand kan liggen slapen… het werd bij-na een beetje sleur tot dat…

Tot Viktor op facebook verscheen! Viktore, zoals hij toen nog heette. Een woeste kop met haar, donker uiterlijk, aandoenlijke ogen. En ik viel voor hem. Meteen in de val getrapt!
Ik snap niet waar die vlaag van verstandsverbijstering vandaan kwam, maar ik deelde het portret van deze asielhond in de familie-app. En het was gebeurd.

Dit was het speelmaatje waarvan we dachten dat Diesel deze miste. Ik heb alles uit de kast gehaald om mijn spreekwoordelijke ‘keutel’ weer in te trekken, maar enkele weken later stond ik dan met Lotte in de auto, ruim anderhalf uur op een industrieterrijn in Barneveld te wachten op een busje uit Spanje.
Met een hele horde andere verloren zielen, die op hun beurt een hond of kat verwachtten. Een beetje een verlate sinterklaasintocht zeg maar, maar dan voor volwassenen.

In het busje stonden twee lange rijen benches 3 hoog opgestapeld. Viktore kwam er heel enthousiast uit, pieste meteen de hele ontvangshal onder en bleek een aangevreten staartpunt te hebben.
Enfin, nog voordat we thuis aankwamen hadden we er al een spoedconsult bij de dierenarts op zitten en daar volgden er nog enkelen van, want een staart verbinden van een gestresste jonge hond, die nog moet wennen aan een heel nieuw thuis…

Ja, ’thuis’ moest uiteraard ook wel wennen aan die jonge indringer. Diesel had zich waarschijnlijk iets anders voorgesteld als maatje dan deze knokkelige stuiterbal. Maar WAT EEN LEUKE HOND!!!
Diesel en hij hadden al snel overeenstemming over wie de ‘oudste rechten’ heeft. En sindsdien zijn ze niet meer bij elkaar weg te slaan. Zo leuk! Maar wel een handenbindertje de komende tijd. Dat is duidelijk.

En zo kan het soms lopen. Je verzet je, maar gaat toch voor de bijl. Zo is het eerder ook met de katten gegaan. Op een boerderij horen dieren, maar wat Michiel betreft; absoluut géén katten! En zie onder: de broertjes Ollie en Flip! Overblijfselen uit het kraambed van de buurtpoes Plokkie. Ook dikke maten!

Ander soort maten zijn onze trouwe vrienden Marco en Wim , en buurman Dinant. We hadden bedacht dat we wel een ‘boost’ konden gebruiken en met een levering van 200 gipsplaten is het snel meters maken met wat handige boys. Datumprikkertje uitgedaan en zo stond er een gipsteam dat met een paar uurtjes de mouwen opstropen wonderen verricht hadden. Met zijn viertjes vormden we twee teams en schoten we die enorme platen tegen de wanden van hal, ontbijtkamer en slaapkamer. En na de middag was er nog tijd om samen een kozijntje te plaatsen. Wat een sprongen weer. Bedankt maten!

Wij zijn nu sinds eind 2018 met een plan bezig waar ontzettend veel ‘effort’ in zit, zonder dat het direct al wat oplevert. Natuurlijk draait de camping en de B&B kamer in het woonhuis is ook vaak bezet.
Maar de camping moet echt nog groeien en ieder jaar proberen we het wat mooier te maken. Het achterhuis van de boerderij is een verhaal apart. Daar zijn we nu al vier jaar aan het verbouwen.
Mensen stellen wel eens de vraag: ‘Vind je het nog leuk’?

We kunnen daarover heel kort zijn: Ja, en het is steeds leuker aan het worden. We krijgen echt heel veel positieve reacties van gasten die hier verblijven en naar de plannen die wij naar verwachting begin 2024 mogen opleveren is iedereen ook heel benieuwd.

We voelen ons gesterkt door alle leuke respons die wij krijgen. Zo hoor je soms uit onverwachtse hoek, dat mensen onze blog echt helemaal uitpluizen om te ontdekken waar we mee bezig zijn en hoe druk we daarmee zijn. Kijk, daar doen we het voor!
Zaterdag 21 januari hebben wij op de SVR-beurs in Houten veel enthousiaste kampeerders mogen ontmoeten. Een reuze flamingo van de plaatselijke VVV en een schaduwzeil uit onze boomgaard waren mooie gespreksaanleidingen. Campingburgemeester Herman en Michiel probeerden alle 10.500 bezoekers die langs onze tafeltjes zijn gekomen, warm te maken voor Hoeve de Snippert.
In de week die volgde belden verschillende beursbezoekers om te reserveren en er was zelfs een familie die voor het pinksterweekend van 2024 de hele camping én alle kamers in het achterhuis heeft geboekt.
Hoe mooi is dat?

Als klap op de vuurpijl werden we benaderd door booking.com. Het bleek dat wij met alle uitgesproken waardering van gasten winnaar zijn geworden in de Traveller Review Awards 2023. Met de Traveller Review Awards wordt de uitzonderlijke gastvrijheid gevierd van Booking.com-partners over de hele wereld. Een kroon op ons werk. Nu al!

Genoeg borstklopperij! We hebben dit niet kunnen bereiken zonder alle steun en medewerking van onze lieve vrienden en familie. Daarom bij deze een heeeele diepe buiging voor iedereen die door alles heen met ons mee is blijven bouwen aan een fantastisch recreatieverblijf.

Het is tijd voor de wollen mutsen, de warme vuurtjes en de glühwein. In december kijken we even terug naar afgelopen jaar (en soms verder). Er zijn fases in de bouw die voor je gevoel langzaam gaan, en soms gaat het ineens heel snel. Zo heeft het achterhuis de afgelopen maanden echt een metamorfose ondergaan. Van tochtige bouwplaats naar casco accommodatie. We kijken op diverse locaties terug naar die laatste drie belangrijke stappen van de vloerafwerking, maar blikken ook nog even verder terug naar het allereerste begin op deze plekken.

En dan krijgt Lotte ineens een vriendinnetje te logeren die de paarden uit Bennekom bij zich heeft.
De dieren blijken prima te aarden op onze hoeve en brengen de nacht door in de wei voor ons huis.
De volgende dag lijken we ineens een uitvalsbasis voor buitenritten door paardenmeisjes te zijn.

En dan ligt ineens de laatste vloerafwerking in het achterhuis. De ruimtes zijn na de aankoop in 2018 allereerst ontdaan van de oorspronkelijke betonvloer. Deze zat vol barsten en ongelijke stukken en bovendien wilden we overal vloerverwarming. We besloten dus in 2019 al snel; de vloer moest er uit. We hebben de grond daaronder nog 30 centimeter afgeraven en het zand dat daaruit vrij kwam, gebruikt om de mestputten te dempen. Daarna werd in 2020 een werkvloer gestort. Een mooie droge basis om op te bouwen. Deze vloer lag toch nog 20 centimeter onder het uiteindelijke vloerniveau. We hebben dus lang in een gat moeten stappen als we op de bouw kwamen. Maar de afgelopen maanden is, na het dichtmaken van de wanden, de vloer geïsoleerd en daarbovenop zijn de leidingen voor de vloerverwarming geknoopt. Deze maand kwam daar dan uiteindelijk het woonbeton op. Daarmee zijn we weer op normaal niveau gekomen. Voor ons echt een enorme stap! Hieronder de visuele terugblik.

Als je even snel van links (2018/2019) naar rechts (2022) kijkt, dan zie je dat we reden hebben voor veel dankbaarheid. Wanneer je de blog door de jaren heen leest, weet je ook dat het allemaal niet van zelf komt. Naast zelf heel veel hard werken weten we ook gesteund door dierbare mensen om ons heen. Daarnaast voelen we de support die we vanuit ons geloof mogen ervaren. Dankbaar dus, in alle opzichten!

En dan zijn we ook nog eens kort geleden getrakteerd op een aantal bijzonder mooie winterse dagen, waarin de natuur ons verwend heeft met sprookjesachtige taferelen. Helaas net iets te vroeg voor een witte kerst, maar desalniettemin machtig mooi!

…wordt alles vloeibaar. Inderdaad! Dat hebben we gemerkt. Afgelopen maand is er weer veel gebeurd. Zaken die gepland stonden, en die exact volgens plan verlopen zijn. Maar ook onverwachte explosieve gebeurtenissen die we niet voorzien hadden…

Tijd om te planten

Oh ja, dat kon er ook nog wel even tussendoor. Plantgoed besteld bij de kweker, want het is herfst. Willen we komend seizoen weer genieten van nieuw bloeiend plantgoed, dan moeten we nu aan de slag. Deels betreft het struweel dat onderdeel uitmaakt van het ‘inpassingsplan’. Dit is een voorwaarde die omschreven is in de vergunningverlening. We hebben ook onderhoudplicht. Dus wanneer meer dan de helft van het plantgoed door hazen, reeën of ander onheil verloren gaat, dan moeten we herplanten! Daarnaast willen we ook verder met de aanleg van het ‘landgoed’. Dat wil zeggen een beetje ordening aanbrengen. Hier en daar een hegje voor privacy voor ons of onze b&b-gasten.

Enfin, de bestelling is op voorhand gedaan en daags voor een enorme nachtvorst gaat de boel dan op goed geluk toch maar de grond in. Gelukkig hebben we hulp van ons ‘plantteam, aangevoerd door ‘campingburgemeester’ Herman. Bijkomend voordeel is dat Herman ook koffieboonmachinereparateur blijkt te zijn. Dus eindelijk vloeit er vanaf zaterdag 19 november weer de meest heerlijke verse koffie uit de machine. Alsof deze plantdag niet genoeg druk op de overige planning zet, is 19 november ook de dag dat de zwarte crosskaarten weer in de verkoop gaan. Dat is dus aansluiten in de online wachtrij…

Zwarte Cross

Wat spannend weer tijdens dat kaarten bestellen. Als je na drie kwartier eindelijk aan de beurt bent, en blijkt dat de een na de andere kaartensoort uitverkocht is, slaat de stress toe. En in een kort moment van afleiding bestel ik 6 kinderkaarten in plaats van volwassen…
Dan ben je er ein-de-lijk door en gaat het alsnog mis. Opnieuw aansluiten in de rij heeft geen zin want 5 minuten later is het hele festival uitverkocht.

Dan maar via ticketswap kaarten regelen. Uiteindelijk lukt dat, maar met de maximale verkoopmarge en de prijsstijging wegens de actuele crises, zitten we op ruim 20 euro per kaart extra ten opzichte van vorig jaar. Maarja… We zijn er weer bij! De pijn is snel vergeten als ook de aanvragen voor de camping na deze kaartverkoop ineens begint los te barsten.
Laat dit een stille hint zijn, want ook bij ons geldt: vol = vol!

Barst!

En toen werd de eerste nachtvorst voorspeld. In de Achterhoek zou het zeker wel een paar graden onder nul kunnen worden, maar het zou maar bij één nacht blijven, was gezegd.
Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig, dus ik nam me voor om dan maar zo snel mogelijk het water in de kapschuur af te tappen en de leidingen leeg te laten lopen. Zaterdag kwam het er niet meer van, zondagmorgen ook niet en toen was het te laat…

Begin van de zondagmiddag spoot het water door de kapschuur. Helaas, daar moet dus voor het voorjaar wat aan gedaan worden. Gelukkig kon er eenvoudig een kraan dichtgezet worden waarmee nog meer ellende werd voorkomen. Maar die nacht had het dus harder gevroren dan verwacht. De nacht erna zou het toch ook weer gaan vriezen dus zondag warmde het niet genoeg op. Bovendien blies er een gure wind de kapschuur in. Tot zo ver de herfst. Welkom in het winterseizoen!

Vloerbedekking

De notenbomen hebben van schrik in een klap hun blad verloren. Het ligt als ronde tapijtjes onder de stammen. Ook binnen in het achterhuis ligt nieuwe vloerbedekking. Na hard werken is namelijk de deadline gehaald. Alle voorbereidingen voor het betonstorten zijn op tijd afgerond. Maandag 20 november staat het hele terrein vol met materieel. 3 busjes van de firma Hengeveld met verschillende vlindermachines op de aanhangers, een auto met een betonpomp en een enorme vrachtwagen met beton, speciaal voor ons op kleur gebracht.

Twee en een half uur later rijdt de derde vrachtauto leeg van het erf af. Die dag staat in het teken van wachten, schuren, wachten en schuren. Ik noem het maar oneerbiedig schuren, maar dat vlinderen is een kunst apart. Een paar man loopt met de handvlindermachine rond, terwijl iemand anders met een vlakspaan de muurkantjes glad maakt. En dat 15 a 20 keer opnieuw alle ruimten in het achterhuis door. 23.30 is de laatste ronde en na een bak koffie is het stil rond middernacht.

Wat hebben we hier naar uitgekeken! En wat ziet het er prachtig uit. Vanaf nu kijken we elke dag even voorzichtig om een hoekje want we mogen er nog niet op lopen. In de eerste week van december zal de vloer voldoende uitgehard zijn om te impregneren en uit te boenen. De foto’s van het eindresultaat zullen dus pas in de volgende blog te zien zijn. Wordt vervolgd…

bekijk fimpje hier

Het is oktober. Herfst. En hoog tijd om de bouw eens even goed in te pakken met een warm dekentje. De bouwplaats moet leeg en de wanden moeten (in ieder geval 40 cm vanaf de bouwvloer gerekend) dicht. Want half november gaat het beton erin!

Haha, bij betonstorten moet ik altijd denken aan de reclame van Centraal Beheer. “Er gaat altijd meer in dan je denkt he…” Maar Dat is niet alleen met beton zo. Ook Om de wanden dicht te maken is veel OSB-plaat en Gips nodig, niet te geloven! Het is wel lekker om hier en daar zo’n hele oppervlakte ineens bekleed te zien met gips, of steenwol. Echt een heel ander gezicht!

Het is nu even flink opruimen, maar na het aanbrengen van alle electra in de wanden, is het fijn om al die pakken steenwol te zien slinken. Zooo weer een muurtje ingepakt! En doorrrrr….
Plaatje hout ertegen, plaatje gips erop, en ook die stapels bouwmateriaal zijn weer opgeruimd. Nog een klein beetje doorbuffelen en alle kamers zijn vrij van stapels hout, metalstud, gipsplaten en isolatiemateriaal. En als alles dan echt bezemschoon is straks, kan de vloerisolatie erop.

De staalmatjes liggen buiten al te wachten om gelegd te worden, dan de verwarmingsleidingen erop en er kan weer geblubberd worden. Volgooien maar! Wat kijken we daar naar uit!

Of eigenlijk liever: We zien er geen gat meer in!
Het is half september en de bouwplanning loopt dicht. we hebben aardig wat deadlines te halen en voorlopig gaat alles naar wens.

Tot op heden hebben we niet mogen klagen over klandisie, maar nu vallen er wel gaten in de camping. De B&B is voorlopig gelukkig op enkele dagen na nog wel gevuld tot een maand vooruit.

Winddicht

De afgelopen maand zijn alle raam- en deurgaten in de muren van het achterhuis gedicht. De grote schuifwand van de ontbijtzaal kiert nog een beetje, maar als straks in november de binnenvloer gestort is, kunnen we die aansluitingen ook helemaal tochtvrij afwerken, en bovendien zit er nu een deurkozijn in de opening van de brede gang naar die ruimte, dus daarmee is de oppervlakte waar de wind vrij spel heeft sterk gereduceerd.

Het dichtstoppen van de ruimte boven de muurplaat (daar waar de muur en dak elkaar ontmoeten), met steenwol, was al een hele verbetering. Maar nu zijn ook de openingen achter de enkelglas stalraampjes en de staldeurtjes dicht. De staldeuropeningen zijn allemaal vanaf de grond tot aan de onderrand van de nieuwe raamkozijnen dichtgmetseld. Daarin zijn de ronde buitenkanalen geplaatst, volgens het verplichte ventillatieplan. En alle dagkanten (het houtwerk dat een kistje vormt rondom de ramen en deze verbindt aan de buitenmuur) zijn geplaatst en afgekit.

Indoor wildwater

Op de bouw krijgen we de voorbereidingen voor alle te halen mijlpalen voor elkaar, maar dan barst de herfst los en komt de regen met bakken uit de hemel. In de voormalig melkkamer, toekomstig ontbijtruimte stroomt het water als een rivier door een muizengaatje onder de fundering door naar binnen.

Het is even schakelen, maar dit moet snel worden opgelost. Gelukkig komen er tussendoor wat droge dagen en kan het probleem bij de oorsprong worden aangepakt; Een regenwaterafvoer van een bovenliggend niveau loopt tussen een rollaag van metselwerk door naar de ontbijtruimte, dus dit moet worden dichtgemetseld.

Het blijkt dat een andere hemelwaterafvoer vanaf het pannendak niet wordt bereikt door een te krappe aansluiting van pannen op de regengoot. Hier biedt het plaatsen van een een loodslab voldoende overbrugging.

Maar dan blijkt tevens onder het vers aangelegde basaltsplit een kleine ‘sinkhole’ te zijn ontstaan door alle watertoevoer, en vanwege de witte zand-ondergrond van de honingraatmatten is er onvoldoende absorptievermogen in de ondergrond, waardoor het water zich een weg zoekt naar de lager gelegen binnenruimte. Kortom: stront aan de knikker!

Het vers aangelegde terras moet tijdelijk weer worden leeg geschept en voor de buitengevel worden afgegraven. We metselen het ‘rattengat’ dicht en plaatsen een grindput zodat eventueel overtollig regenwater door de zandlaag heen in de grond kan worden opgenomen voordat het zich gaat ophopen voor de gevel.

Na het terugplaatsen van de honingraatmatten en het basaltsplit is hiermee de lekkage weer verholpen, zo blijkt ook uit de testdagen met heel veel neerslag, die volgen. Dat is maar een voorbeeld van de klusjes die er regelmatig tussendoor komen…

Meters van muren

En daarmee dus alvast een van de gaten die we niet meer zien. Daarnaast hebben we enorme slagen gemaakt met het dichtmaken van gaten (of liever muren die niet ver genoeg opgemetseld zijn) in het achterhuis. Dit was omdat voorheen een vrij laag zoldertje was getimmerd op een balkenlaag, die wij inmiddels verwijderd hebben. We willen alle plafonds gelijktrekken met de gebintbalken en daarmee moet er een aantal muren worden opgemetseld in de voormalige melkkamer en tanklokaal.

Inmiddels zien we er geen gat meer in, en dat is in bovengenoemde context positief. Alles is in twee dagen geregeld met en klein team vakmensen; een werkvoorbereider, een timmerman en twee metselaars. Maar het vroeg wel wat voorbereiding. Er moest op het niveau van de verdieping een stuk vloer worden aangelegd (daar waar het kamersteigertje staat op een van onderstaande foto’s), verschillende deurkozijnen worden gesteld en een metselsteiger gezet worden, die we voor het gemak maar 6 meter hoog gemaakt hebben zodat ook een wand op de verdieping kon worden opgebouwd uit hout. Daarmee is het voor ons gevoel nog maar een kleine stap naar de badkamer die we voor het woonhuis op de verdieping in gedachten hebben.

Al met al ook op dit vlak veel gaten gedicht dus. Chapeau voor alle werkmannen!

Zojuist 21 kuub beton voor de vloerafwerking in het achterhuis besteld. Om mij voor te stellen hoeveel dat is rekende ik: 21000 liter beton, dat weegt 2400 kg per kuub. 50,4 ton! Dat is dus net zo veel als een volwassen potvis, of een kudde van 12 Aziatische olifanten met 5 jongen! Ik hoop dat de afwerking uiteindelijk meer van de huid van de walvis heeft dan van de olifanten…

Voordat het zo ver is moeten alle (tocht) gaten in de wanden dicht zijn. De vloerverwarming moet liggen, de isolatie daaronder dus ook. Alle onderranden van de muren moeten vlak en afgewerkt zijn, dus alle stroom moet er in (en muurisolatie dus ook). Enfin, genoeg te doen voor eind november.

Voorlopig eerst nog even een andere deadline halen; Eind september gaat onze voorraad bakstenen verwerkt worden in de muren van de ontbijtkamer en kantoor. Deze moeten nog worden opgemetseld tot aan de verdiepingsvloer, en daarvandaan naar boven gaan we de wanden doortrekken met hout-skelet-bouw. Wat zal dat een verandering zijn. Dat betekent dat we komende winter onze nieuwe campingreceptie kunnen klaarmaken. Geen gasten meer in onze rommelige keuken, maar een mooie ruimte om mensen te ontvangen aan een balie of bureau, waar we de mensen kunnen inschrijven en van alle benodigde informatie kunnen voorzien.

Eindelijk goede vakmensen kunnen vinden die ons met een schappelijke prijsstelling willen helpen om wat grote specialistische stappen te zetten. Wat zal het er buiten lekker opgeruimd uit zien, als die stenenhoop weg is, en wat een verandering zullen we ervaren in de binnenruimtes.

Gelukkig is het tochtgat tussen de muren en dakrand geisoleerd. En de oude openingen van de staldeurtjes zijn inmiddels door Michiel dichtgemetseld tot aan de onderrand van de geplaatste ramen. Waar nodig is voorzien in een luchtdoorvoer, uiteraard volgens de normen van het ventilatieplan.
En er is een tweedehands houten kozijn gevonden voor een van de kamers, waar een grote rechthoekige opening in een muur zat.

Kortom; voldoende spullen en deadlines in huis om flink aan de slag te gaan komende maanden! En nu er dan toch een walvis in het achterhuis komt;… de ‘r’ komt weer in de maand, dus flink aan de levertraan, zodat we op de been blijven!

De appels vallen. De pruimen zijn zoet. En de bananen liggen onder de bomen.
Codetaal? Daar lijkt het inderdaad op. Maar het is nu wel echt de tijd dat het van ons boomgaardje lekker snoepen is.

Verder kan er in veel opzichten genoten worden van dingen die ‘af’ zijn.
Het campingsanitair bijvoorbeeld! Na alle inspanningen en geduldig wachten op gecertificeerde specialisten, zijn de laatste toevoegingen in de electrakast gerealiseerd. De boilers worden warm, en dus kan er in het ‘Poggenschot’ gedouchet worden.

Iedere namiddag komen hier wel fietsers aan die voor een nachtje hun tent opslaan. De meesten fietsen langs de R1, een route van Antwerpen naar Berlijn. Vaak strijken ze neer aan een van onze picknicktafels, of zitten ’s avonds gezellig aan het barretje bij het campingsanitair.
Het werkt jongens! Hoe lekker is dat?

Alle leuke dingen waar we met plezier aan bouwen, worden gewaardeerd, en dankbaar benut.
Allemaal ‘fruitigheden’ waar de gasten met volle teugen van genieten. En wij dus ook!

En juist op het moment dat we na de zwarte cross een beetje in een stil gat vielen, schreeuwen de media dat Nederland massaal gaat kamperen. En Nederland lijkt te luisteren. De campingreserveringen stromen binnen en de bnb-kamer is de komende maanden (met uitzondering van een gaatje van enkele dagen) volgeboekt.

Het fruit is rijp. En dat smaakt naar meer!

Het is echt onvoorstelbaar hoe het werkt. De ketting. Ik doel op alle (deel)werkzaamheden die van toepassing zijn op een opstartend recreatiebedrijf als dit. Wat je allemaal uit de kast moet halen om iets gedaan te krijgen. En liefst op tijd!!!

Toen wij in 2018 de boerderij kochten, hield ik een soort dagboekje bij van alle gebeurtenissen en ontwikkelingen. Ik kon wakker liggen van zaken die ik nu even ‘parkeer’. Simpele, maar soms ook complexe procedures als sanering, vergunningen, de aannemersmaffia…

Ik ben inmiddels gestopt met het ’tot op de dag bijhouden en registreren van ontwikkelingen rondom deelprocessen’. Ik realiseer me: ‘Dit is gewoon hoe het gaat!’. Laat het los, en tel je zegeningen. Dat is de nieuwe attitude. Uiteraard heeft dat nieuwe inzicht ook te maken met het hele proces op de langere termijn. Leren en relativeren.

We hebben gemerkt dat je veel kan bereiken door focus. Niet opgeven. Vertrouwen hebben en doorgaan. Ik heb altijd een hekel gehad aan de metaforie van ‘de stip op de horizon’ bleah… Wat een blabala.

Het is wel ff schakelen als blijkt dat je de hele wereld op zijn kop zet voor je hele gezin en besluit te verhuizen met een plan dat is gebaseerd op een kostenraming die, als de stap inmiddels is genomen, ruim 4x hoger uit lijkt te pakken. Of dat je ineens verzeild raakt, op het verkeerde moment, in de asbestwereld en grondsanering, en wekelijks te horen krijgt dat er weer nieuwe grondmonsters moeten worden genomen a 250 euro, terwijl je alle straatstenen eruit hebt gehaald, het terrein van je droomtoekomst eruit ziet als maanlandschap en je verbouwbudget verloren gaat aan graafmachines en sloophamers. Om maar niet te spreken van de ellende toen we thuiskwamen in een dagdurende wolkbreuk en onze hele rioolsysteem waar we zo hard aan hadden gewerkt zagen instorten op de dag voordat alle sleuven zouden worden dichtgegooid.

Toch is dat wel de kern waar het om gaat. Je went er aan. Even slikken en weer doorgaan. Dit is gewoon hoe het gaat! Zo gaat het ook nu met ons ‘Poggenschot’.
Ik dacht: ‘drie maandjes bikkelen in de winter, en dan hebben we het campingsanitair voor elkaar.’
Na een half jaar staat er dan inderdaad een supermooie set sanitaircabines waar vorig jaar de poep nog in de mestkelders stond in te dikken. Maar de uiteindelijke ingebruikneming van de douches en het campingbadje is afhanekleijk van warm water.

Allereerst was het dilemma: Gaan we dat met gas doen of electrisch. Na veel rekenen en uitzoekwerk besloten we 3 electrische boilers op te hangen. Die vragen wel wat stroom. Daar moet eerst capaciteit voor komen. Verzwaring van de aansluiting kost kapitalen. Een extra bedrijfsaansluiting op het zelfde adres bleek de uitkomst. Maar dan moet er nog een kabel komen van het aftakpunt naar het sanitairblok. Niemand die je hier een goed maatwerkadvies op kan geven. Uiteindelijk ging de offerte voor de aansluiting van Liander van 5k, naar 2k naar gratis. Maar wel doordat ik als klant zelf telkens moest schakelen en moest acteren op voorgestelde oplossingen.

De oplossing: Liander neemt de aftakking voor zijn rekening inclusief graafwerk en kabel tot maximaal 25 meter. Op die plek komt een buitenkast. Vanaf die buitenkast loopt een kabel door de zelf gelegde mantelbuis (een winterklusje dat ik met vriend Marco klaarde) naar de kapschuur waar het sanitair voor de camping is gemaakt.

Tuurlijk! Zwager Emiel hielp ons enorm uit de brand met een afgedankte electrakast van zijn werkgever en zijn aankomend schoonzoon Micha hielp de leidingen aansluiten met de perstang. Dat scheelde al snel ook weer 2-3k. Dit is allemaal heel snel gezegd, maar die kast had wat voeten in aarde. Een buitenkast moet van Liander aan bepaalde voorwaarden voldoen. Dit heeft te maken met maatvoering en sloopbestendigheid (de term buitenkast, impliceert een zogenaamde ‘straatkast’ in de openbare ruimte, maar dat een buitenkast op mijn eigen kampeerveld minder aan vandalisme onderhevig is, en dat ik alleen een simpele electra-aansluiting heb, zonder gas, doet niet ter zake). Het kost dus voor deze kast heel wat uitzoek- en offertewerk, tot ik in Tiel, met een gehuurde bus, de overschot-kast via Emiels werk heb kunnen afhalen. GRATIS!

Ook met het trekken van de 100 meter electrakabel door de mantelbuis hebben wij erg veel plezier gehad van hulptroepen. Emiel, de huis-TD, had hier wel een idee bij hoe wij de 2x 50 meter door de mantelbuis konden krijgen. Maar helaas bleek tijdens deze werkzaamheden dat ergens in het eerste 50meter-traject een soort infarct te zitten (waarschijnlijk een knikje in de mantelbuis) Wij kregen de kabel op een bepaald moment met de hand niet verder. Dan de Prius er maar voor gezet. Dat leek aanvankelijk te slagen. Maar deze extra PK’s legden het af tegen het -door enkele buitjes – glad geworden gras. De wielen begonnen door te slippen. We misten de juiste tractie.
Nu staat er een oude Renaulttractor in de schuur, maar deze staat helaas juist nu we hem nodig hadden op non-actief. Dus noaber Dinant maar gebeld. En gelukkig had hij tijd. 5 minuten later werd de kabel met zijn tractor door de mantelbuis heen getrokken. De tweede 50 meter gingen overigens vlekkeloos met de hand. Vooral vlekkeloos, omdat ik hier niets aan heb hoeven doen. Ik knipperde even met mijn ogen en zag vervolgens Dinant bij de buitenkast de kabel meter voor meter met de hand naar buiten trekken. Zo had het dus met die eerste 50 meter eigenlijk ook gemoeten.

De installateur die voor deze klus na een half jaar nog steeds geen offerte noch een planning kon geven, hebben wij even gepasseerd en voor deze klus een andere ingeschakeld. Deze was direct de volgende dag komen kijken en had de dag erop prijs en planning gereed. Chapeau! Wel vroeg hij zich af of Liander de afsprak na zou komen, want het bleek dat extra aansluitingen overal op zich hebben moeten laten wachten.

Een telefoontje voor de zekerheid naar Liander leerde, dat de meters het probleem zijn. Deze zijn kennelijk niet voor handen. De meter is gekoppeld aan een EAN nummer. Ik dus spitten in de communicatie. Blijkt dat ik ooit wel al een bevestiging had gehad met daarin een EAN nummer. Dus de uitvoerende aannemer maar eens gebeld hoe dit zat.

Deze kon bevestigen dat de afspraak nagekomen zou worden. En gelukkig gebeurde dat ook. Maar ik moest er wel voor zorgen dat er op tijd een energiecontract zou zijn afgesloten voor de extra ansluiting. (waarom hoor ik dat nu pas?) Heb ik iets gemist? Shit, De stress slaat toe. Bellen dus, en offertes vergelijken!
Dan blijkt dat er bij de verschillende energieleveranciers niet echt geschakeld kan worden op de situatie die bij mij van toepassing is. De ene snapt niet dat een energiecontract alleen voor electra is, zonder gas. De ander zegt dat het eneergiecontract alleen kan worden afgesloten door de huidige energieleverancier. Maar deze huidige energieleverancier geeft mij te kennen dat nieuwe contracten niet worden afgesloten omdat zij binnenkort sowieso gaan stoppen met de divisie die energie levert (…) Dus ik laat het bestaande contract liefst zo lang mogelijk doorlopen en wil voor de nieuwe aansluiting een andere leverancier.

Uiteindelijk lukt dit. Net 10 dagen voordat het geregeld moet zijn, gaat de levering in. De aansluiting zit in de buitenkast, de kabel loopt van de buitenkast naar de kapschuur waar de boilers moeten worden gevoed. Nu nog wat kleine puntjes op de i en we kunnen de BnB-badkamers in het achterhuis definitief afsluiten voor campinggebruik omdat het campingsanitair gereed is.

Maar… er kan nog van alles gebeuren. Het is pas klaar als het klaar is. Maar we proberen ons er maar niet te druk om te maken (om maar in de sanitairbeeldspraak te blijven) . ‘Ze moaken me de pis nie lauw’, zou je ook kunnen zeggen.
En de les van de ketting: ‘Alles kump Goooood…’ leren we hier.

Tja, dat is eventjes heel raar. Nee verkopen. Wie had gedacht dat dat bordje ‘vol’ al zo snel voor onze ‘poort’ zou bungelen? Zelfs als de camping vier keer zo groot was geweest, had ie vol gestaan met hemelvaart en pinksteren. Bijna elke dag bellen of mailen er vier tot vijf gasten of we nog een plekje hebben.

We werken met reserveringen op nummer en alleen dan is het mogelijk om iedereen die gereserveerd heeft een plekje te kunnen bieden. Maar het is fantastisch, en geen onvertogen woord! Mensen vinden het gezellig bij ons en wij genieten van alle reuring. Bij vertrek van de gasten krijgen we telkens te horen ‘deze gaan we niet vergeten hoor’, of ‘hier komen we zeker nog eens terug’.
We realiseren ons dat we boffen. Dat het lukt, dat de stroom het doet, dat de berekeningen van het verbruik en capaciteit kloppen, dat het veld niet drassig is, dat er mooie evenementen in Groenlo zijn, dat collega-campings gasten naar ons doorverwijzen, met het goede weer, met alle hulp die we krijgen, met de leuke gasten en met elkaar.
Want we doen het, zoals we hier zeggen ‘met mekare, veur mekare’.

Het is nu echt voorjaar. Alles staat op springen. Hier en daar een buitje en flinke perioden met zon. We houden van het voorjaar. De gasten weten ons te vinden en alle ‘effords’ die we in het exterieur en terrein gestoken hebben, werpen vruchten af. Het is ‘aldebarstens’ mooi!

Vandaag zijn de drie elektrische boilers geleverd. Voorwaarde voor een warme douche in het nieuwe campingsanitair. Dit hebben we gerealiseerd in de oude varkensstal. We noemen het dan ook op zijn Achterhoeks; Het Poggenschot. Want het blijft een boeren camping hè…

Vergis je niet, we hebben zeven prachtige Kupan volkern cabines geïnstalleerd op een mooie natuurstenen vloer en achterwand. De ‘verkeersruimte’ ademt een rustieke ‘vintage’ sfeer door gebruik van steenschotten en boomstammen. We hebben hier drie toiletcabines en drie douchecabines, waarvan één douchecabine ook een wastafel heeft. In de zevende cabine staat een hoekopstelling met babybadje, voor de (klein)kinderen.
in de verkeersruimte is een ruim meubel met drie open wasbakken om tanden te poetsen, handen te wassen of baarden te scheren (met voldoende stroompunten dus). En er staat een leestafel met vier barkrukken voor als je even moet wachten op een douche of toilet, òf gewoon om een toeristisch foldertje uit de boeren buffetkast in te kijken.

Emiel en Micha (facilitair huisteam) zijn druk geweest met de waterleidingen. Neef Mike heeft de oude stickers van de tweedehands sanitairhokjes afgeföhnd, en Carole heeft de garage opgefrist met een mooie passende verflaag. We wachten alleen nog op een extra stroomaansluiting van de netbeheerder. Maar…. Het is bijna zo ver. Tot die tijd moeten we het, net als vorig jaar, nog heel eventjes doen met de luxe B&B-badkamers die in het achterhuis van de boerderij gerealiseerd zijn… ook geen straf!

Het paasweekend is net achter de rug. Wat een fantastische start was dat! De ene camper na de andere reed onze laan op, op zoek naar een mooi plekje op onze camping. Wat een feest om met het prachtige weer en een volle camping af te mogen trappen. En wat lekker dat iedereen nu ook gewoon stroom kan inprikken op geringe afstand van de standplek. De sporen van de grondsleuven voor de electra kan je nog wel een heel klein beetje zien, maar de grasmat doet goed zijn best en over een paar weken is alles dichtgegroeid.

Naast de grasmat explodeert de natuur elders ook. De nieuw aangeplante bomen krijgen blad, de tulpen staan te stralen en de rhododendron barst van de bloemen. Boek snel een plek en kom naar De Snippert. Want het is hier BARSTENS MOOI!

In dit geval positief bedoeld. Want de natuur loopt uit. Narcissen ontvouwen hun knoppen tot trompetten en het gras groeit weer.

Met een verse lading drijfmest rekenen we weer op een mooie groene kampeerweide. Net op tijd, want vlak voor het bemesten zijn we weer aan het geulen graven geweest. De electra is de grond in gegaan. Campinggasten kunnen nu inprikken op diverse plaatsen in het veld. Verlengsnoeren van 40 meter en meer behoren tot het verleden.
Felgele paaltjes, als narcissen in een groene weide, markeren de stroompunten.
Overal is het groen en geel. Laat het seizoen maar beginnen!

Ongelooflijk snel is ‘ie voorbijgegaan. Februari, de verjaardagsmaand. Lotte, Carole en Loes zijn weer een jaartje ouder. De slingers kunnen weer in de doos. Maar er is ook hard geklust! We zijn er gewoon niet aan toe gekomen om op tijd de februariblog te schrijven. Verzachtende omstandigheid is dat we die maand ook minder dagen hadden, natuurlijk. Enfin, we schrijven 30 februari…

Met de hulp van Wim en Huub is onze nieuwe achterpui geplaatst. Vroeg in de morgen kwam deze met een dieplader vanuit Veenendaal aan. De week ervoor had Michiel de oude deuren uit de kopgevel gehaald en een nieuw stevig binnenportaal gemaakt, waar de deuren in moesten komen. Daarvoor was een enorme gording (10 x 20 cm en 4 m lang) tegen de verdiepingsvloer aan geplaatst om deze extra te ondersteunen.

Wim en Huub kwamen achter elkaar onze laan op gereden (wat een timing – de een uit Veenendaal en de ander vanaf een paar honderd meter verderop). Wim had een verrassing bij zich; de eerste elementen van een supermooie loungeset, een tweedehandsje van de familie Terlage uit Veenendaal. Een mooi cadeau, want deze set ziet er nog prachtig uit. Super degelijk spul allemaal maar nogal lomp om te vervoeren.

Mark Terlage en Wim waren er in geslaagd om twee hockers en alle kussens in de auto te krijgen. En zo was toch al een mooi deel in Groenlo gekomen. Het tweede deel van deze set heeft Michiel later opgehaald uit Veenendaal, met het kleine aanhangertje. Na veel passen en meten kregen Mark en Michiel deze mooi op de kar gebonden. Het was meteen een lekker eerste ritje met de snoek op deze zonnige dag.

Het was nog wel een beetje spannend onderweg want het waaide die mooie dag toch al behoorlijk. Het bleek een voorbode te zijn van drie enorme stormen die de dagen erna zouden volgen. Gelukkig geen schade op Hoeve de Snippert. En nu, begin maart, lijkt het wel voorjaar ineens. Wat een zon. De natuur begint weer uit te lopen en we moeten flink aan de bak om alles in gereedheid te brengen voor de opening van het campingseizoen op 15 maart.

De grootste klus is wel het nieuwe campingsanitair. Inmiddels staan er zeven prachtige cabins op een getegelde vloer, waar ooit het jongvee en de varkens stonden. We willen daar mooi schoon sanitair maken, maar wel de sfeer van de oude veeschuur behouden. De oude stalmuur die weer de oorspronkelijke kleurstelling krijgt, de lage balkconstructie en de vintage steenschotten dragen hier aan bij.

Of Liander op tijd is met onze extra stroomaansluiting (voor warm water) valt nog te bezien. In het ergste geval moeten de eerste campinggasten net als vorig jaar nog douchen in de B&B badkamers van de boerderij. Maar die luxe is vast geen straf. Wel streven we ernaar om koud water voor de toiletten en wastafels op tijd in gebruik te hebben in het ‘Poggenschot’ (varkensschuur).

Ik houd van taal en Lotte ook. Wij maken soms woordgrapjes waar we helemaal van in een deuk liggen en waar anderen soms even tijd voor nodig hebben om het te laten landen.
Wanneer je luistert naar de titel van deze blog, kun je verschillende dingen horen.

vannacht tot tachtig

De speciale trap waarmee we naar de verdieping kunnen is nu ook in het donker (zelfs snachts) veilig te be-‘treden’. Want deze maand is ie voorzien van de definitieve leuningen. Oude eiken takken die kaal gemaakt zijn doen nu dienst als houvast en bieden straks ook oudere gasten (tot 80) evt zelfs in het donker een veilige route naar boven of beneden.

van acht tot ‘achtig’

carole heeft wel acht potjes met verf gehaald. Zogenaamde testers. We zoeken naar de juiste kleuren om de muur in de oude jongveestal mee te schilderen. Hier is namelijk het campingsanitair in verre staat van ontwikkeling. De vloer van de verkeersruimte is voorzien van steenschotten, wat een gezellige vintage sfeer geeft. Daar waar de toilet en douchehokjes komen, is de vloer getegeld en al een groot deel van de achterwand. De onderste meter van de oude stalmuren waren vroeger voorzien van een donkerrode stuclaag. Dat rood willen we graag weer terug laten komen en voor het bovenste deel van de muren zoeken we naar een leem-achtige kleur die ‘matcht’ bij de steenschotten en de betonlook tegels.

van 8 tot 80

Herman, onze campingburgemeester heeft zijn tuin opgeruimd en kwam naar groenlo met een aanhanger vol hout. Het bleek een bouwpakket van zijn oude speelhuisje voor de kinderen. Wij hebben deze samen opgebouwd in ons bosje naast de ponystal. (Klein)kinderen van onze gasten kunnen het nieuwe kampeerseizoen straks naar hartelust in deze boomhutten spelen en met een glijbaan door het bladerdek naar beneden glijden. Daarmee hebben we vertier voor een ruime doelgroep van 8 tot 80!

We schrijven op het randje van 2021. Klaar voor het nieuwe jaar. Een ‘next level’, zou je kunnen zeggen. Een nieuw hoofdstuk voor de camping, want we hopen dat ons sanitairgebouw dan klaar is voor gebruik. Maar we hebben op het kampeerveld ook bomen geplant, en de verwachting is dat dit voor nog meer natuurbeleving gaat zorgen dan vorig seizoen. Campinggasten kunnen bovendien gebruik maken van de nieuwe stroompunten met blauwe aansluiting, verspreid over de camping. Daarmee rekenen we ook af met alle enorme verlengkabels (tot wel 40 meter) die nodig warn om alle gasten van stroom te voorzien. Het scheelt ook een hoop gedoe met heen en weer leggen van die kabels, met grasmaaien.

Evenementen

Lotte en Macho zijn tegen die tijd helemaal vertrouwd met de menwagen en misschien kunnen er af en toe (kinderen van) gasten mee voor een ritje in de omgeving. Hopelijk kunnen we ook gasten ontvangen die bij ons logeren vanwege een van de grote evenementen in de omgeving (Zwarte Cross en Slag om Grolle).

SVR-beurs

In januari zouden we op de SVR-beurs in Houten aanwezig zijn. De organisatie raadde ons aan om in ieder geval 2000 folders beschikbaar te hebben. Deze kwamen mooi op tijd binnen, echter de beurs werd afgelast vanwege de lockdown. Wat doe je dan met 2000 folders? Als een raket de VVV’s in de omgeving mee voorzien. En blij dat we voorlopig vooruit kunnen met echt drukwerk in plaats van zelf dunne A4-floddertjes printen en vouwen.
Daarmee flyeren we komend jaar helemaal ‘next level’.

Hergebruik van oude materialen

We zijn ook ‘next level’ met de nieuwe trap die Michiel maakte in een lokale timmerwerkplaats. De trap is nog niet helemaal klaar, want de leuningen moeten er nog op, maar de ervaring dat we gewoon naar de nieuwe verdiepingsvloer kunnen lopen zonder gebruik te maken van een hoge ladder is voor ons heerlijk! En helemaal omdat het hout voor de treden gezaagd is uit de oude eiken kraaldelen die vroeger dienst deden als hooivliering op de deel.
Een nieuw leven voor oud hout uit onze boerderij.

Daarnaast zijn we nog steeds niet door het ‘afval’-hout van Tulp-Bijl heen, dat al in 2018bij ons werd gebracht. Man, wat hebben we daar al veel van mogen maken! Een paardenhek, een ruime tuinveranda, een stalinterieur voor de ponies, tuinhekjes, een longeerton annex paddock… En net voor het afgelopen kampeerseizoen bekleedde onze campingburgemeester Herman de westgevel van het achterhuis ermee. Daardoor ziet het er voor de campinggasten allemaal weer spik en span uit. Daar hebben we zo veel goede reacties op gehad dat we besloten om toch ook de oostgevel mee te bekleden. Het metselwerk van deze gevel was er een stuk beter aan toe dan de andere kant. Maar door al het lap- en herstelwerk, ook niet echt een visueel aantrekkelijk plaatje. Carole doet de finishing touch met haar beitskwast. Dan is de entree voor onze eerste B&B-gasten van 2022 een stuk fraaier geworden.

B&B

Ja, inderdaad beginnen we week 1 lekker! Meteen de kamer voor een midweek verhuurd. Het komt dus supergoed uit dat Carole eindelijk haar zin krijgt. En dat we nu toch ook maar iets doen met de hal van de B&B kamer. Hier moesten we nog wat doen met een on afgewerkte lange wand. Bovendien zaten de prachtige vloertegeltjes hier en daar onder een dikke cementsluier. Carole is al vroeg begonnen met deze tegeltjes schoon te maken. De cementvoer die ernaast ligt (een ongebruikelijk resultaat dat ontstond na het doorbreken en verplaatsen van muren door de vorige bewoner, was saai grijs, en stak lelijk af bij de tegeltjes.

Na lang beraad hebben we gekozen om deze te schilderen in een blauwe kleur die terug komt in het tegelpatroon. Een onafgewerkte hoek waar we al jaren op de bakstenen keken, hebben we aangesmeerd en met een sausje op de muren is deze hal ook helemaal ‘next level’. Ook dit project zal voorlopig nog niet klaar zijn want plintjes en deurlijsten… Maar we zijn wel weer een hele mooie stap verder!

Het is verbazingwekkend hoeveel accenten en leestekens er soms nodig zijn om in streektaal te spellen. Toch is het niet zo gek, als je je probeert een voorstelling te maken van hoe het in het écht is.
Ik bedoel de sfeer, het leven, het zijn op zo’n karaktervolle plek. Een gemeenschap die op de barricades gaat voor het behoud van authenticiteit.
De achterhoek is zo’n plek. Het verdient een plek op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Maar voor een dergelijk streven is men hier net weer te nuchter. En dat siert de mensen ook wel. ‘Doe maar gewoon’.
In het land waarin ‘høken’ meer betekent dan plezier maken en genieten van elk moment. Waar onmeunig of onmundig een grotere betekenis heeft dan ‘ontzettend veel’ of ‘intens’, en waar ‘goodgoan’ een veelomvattender wens is dan totziens of aju.

Dat merk je als je zelf hier leeft. En ik bedoel niet ‘verhuizen’. Nee, werken, leven met de natuur en elementen, de noaberschap ervaren. Niet bang zijn voor de lucht van koeienstront. Met de poten in de klei, zeggen ze soms. Maar dan in de overtreffende trap.

Mestput

Nou, wij hebben deze maand ook weer lekker met de poten in de ‘drek‘ gestaan. In de kapschuur moest nog een oude metsput leeg waar nog een halve meter dik, poep van minstens vier jaar oud, in stond. Een enkele campinggast heeft in 2019 het voorrecht gehad om een primitieve douche te nemen op de betonnen roosters die deze put bedekten.

Nu is het tijd om in die ruimte echt campingsanitair te maken, en dus moest er 7 kuub oude drek uitgeschept worden. Carole en Michiel sjouwden eerder al met spanbanden de betonnen roosters van de putrand af. Pompen was geen optie vanwege de puinrommel die er door de jaren heen ingevallen was. Er was maar 1 optie: raad vragen aan Huub (die van de barbatruuk ja).

Eind van het liedje is dat wij Huub nu een andere bijnaam hebben gegeven; ‘Huub Zeven Kuub’ Onze 61-jarige buurman stond erop dat hij in zijn eentje alle mest uit de put schepte. Ik heb in een onbewaakt moment kans gezien om de schep ter hand te nemen maar al snel werd ik er weer uitgejaagd. Dit was een klus van SuperHuub! Als eerste een halve oliedrum met de bodem omhoog in de put gezet, zodat er een plateau was om op te staan zonder dat de mest over de rand van de laarzen naar binnen liep. En na een uurtje scheppen was het peil zodanig gezakt dat Huub met de laarzen op de bodem van de put kon staan. Na vier uur scheppen (verdeeld over twee dagen) was de put leeg.

Burgemeester

Een week later kwam onze ‘campingburgemeester’ Herman Verkerk helpen met de smeervloer voor de wc en douchehokjes. De betonnen vloer daar was namelijk erg ongelijk, het afschot exact naar de verkeerde kant, en de inmiddels door Michiel aangebrachte afvoeren moesten worden aangestort.

‘D’rek‘ dezelfde dag nog een aantal betonnen putroosterbalken weer terug gelegd op de inmiddels drooggelegde mestput. Daar komt later de vloer van steenschotten op te liggen. Al met al ook een flink karwei.

Verder zijn deze maand nog ruim dertig bomen geplant die ik cadeau kreeg van snoekenvriend Egbert Meeter uit Beekbergen. Zijn bos opgeruimd en ons weideperceel weer een beetje meer ingericht als parkcamping. ‘D’rek‘ twee vliegen in één klap. En dit kwam qua timing ook perfect uit want juist die periode hadden wij een veewagen te leen om Macho, onze bonte ponykruising, op te halen van de trainingsstal in Lunteren. Daar heeft hij geleerd om braaf voor de wagen te lopen. Lotte heeft hard gewerkt en gespaard voor een heuse menwagen. Dankzij de inspanningen (letterlijk) van Melanie van de Bunt, hopen we hiermee in de zomer een leuke attractie voor kinderen van de camping te hebben.

Modder

Er moet nog wel flink doorgetraind worden dus we maken ieder weekend veel meters met de combinatie. Dat betekent dus ook veel schoonmaakwerk, want de landelijke zandweggetjes in de omgeving van onze hoeve zijn in de laatste novemberweken veranderd in herfstige modderpaden. Nog meer drek dus!

November is een maand waarin we niet stil hebben gezeten. Er kwam een mooie aanbieding van rollen zolderisolatie voorbij. ‘D’rek‘ dus maar de koe bij de horens gevat en eindelijk ook het dak van het woonhuis geisoleerd. Vorige winter hebben we namelijk een flink gure nacht gehad met een flinke stuifsneeuwstorm. De wind blies door alle kieren van het dak en nam dus veel van dat witte poeder mee naar binnen. We hebben toen met vier man een halve dag ‘indoor’ sneeuw geruimd. Dat willen we niet nog eens. Hopelijk blijft nu de wind en dus ook de stuifsneeuw buiten!

Zoals eerder gezegd zijn er plannen om deze winter het campingsanitair klaar te maken. En zoals het met veel plannen gaat, moet er eerst worden bedacht. Daarna gebroed, dan nog eens een paar nachtjes erover slapen, bedenken hoe het moet, erachter komen hoe het beter kan, plannen wijzigen, hier en daar rondvragen, internet raadplegen en uittekenen! Uittekenen, meten, kijken op de plek zelf, peinzen en opnieuw tekenen!

Maar ik denk dat ik uitgetekend ben. Ik heb het plaatje redelijk helder.
Voor de vloer is een flinke stapel oude steenschotten op de kop getikt . Een maatvoering die exact de ruimte vult. Er is een set sanitaircabines in losse wanden geleverd. De opstelling van de camping waar deze trespa wandjes en deurtjes vandaan komen, moet een beetje worden aangepast. Maar dan zou het prachtig moeten passen. De hoogte van de wandjes is nog even een dingetje, want de zoldervloer van de oude stal is eigenlijk te laag.
Ik heb besloten om een aantal balken die dit verdiepingsvloertje dragen, weg te gaan halen. En daarnaast die vloer eruit te halen. Dat scheelt werkhoogte!!

Dit be’tekent’ wel dat dat zoldertje eerst moet worden opgeruimd. Hout en dakpannen moeten aan de kant. Gelukkig is de vloer van stevige eiken planken. Helaas kom ik er achter dat deze planken niet overal op gelijke afstand van elkaar liggen. Op 1 plek zelfs met een voetbreedte tussenruimte.

Bedrijfsongelukje

Een vreemde gewaarwording als je plotseling met een stapel dakpannen in je hand 80 centimeter naar beneden zakt om met je linkerbeen halverwege het bovenbeen te blijven steken. De rechterknie is met een klap op de vloerplank terechtgekomen. En dus de handen met de stapel dakpannen ook. Gelukkig, alleen maar kapotte dakpannen en een schaafplek.
Gek hoe je onbewust toch zo’n zeer been ontziet door het andere meer te belasten. Weken erna dus veel last van eerst het linker been, daarna de rechter knie en vervolgens weer de linkervoet.
Maar enfin, als de klusongelukjes zich blijven beperken tot dit soort ongemakken kom ik er goed van af, gezien de omvang van onze projecten.

Crisis

Wanneer het leegruimen van een stal die lang als opslag heeft gediend, het stallen van een caravan en onderbrengen van een zojuist aangeschafte menwagen voor een pony, samen komen in kapschuur ontstaat er ineens crisis. Dan heb je zoveel ruimte, en nog weet je niet waar je alles moet laten.
Het tekent ook wel een beetje het gemak waarmee ‘men’ ‘dingen’ verzamelt.
En zo duurde het allemaal nog even voordat we echt aan de klus van het wintersanitair konden beginnen… ’s avonds was er daardoor nog wel even tijd voor wat meer uitpluiswerk op internet en… meer tekenwerk en plattegronden maken en herzien.

Uiteindelijk was het dan toch echt wel zo ver. De rioleringsaansluiting is afgetakt en de afvoer is uitgebreid tot in de ruimte waar het allemaal moet gebeuren. Hier kunnen straks 3 douches, 3 toiletten, 2 wastafels en een meubel met 3 wasbakken worden aangesloten.
Met het huren van een boorhamer ben ik overigens klaar. Ik besloot eindelijk in te gaan op een uits’tekende‘ aanbieding en er eentje zelf aan te schaffen, want kennelijk ben ik nog lang niet klaar met het breken van beton en andere steenachtige massa.

Grafisch

Het is deze fase waarin ik besloot maar eens een foto te maken van de lege ruimte, om straks een mooie voor- en na-foto naast elkaar te kunnen zetten.
En vanmorgen trof ik voordat ik aan de klus ging een prachtige zonsopgang die mij trakteerde op een übergrafische ‘uittekening‘ van onze trots, de grote eik, als schaduw op het gebouw waarin het allemaal moet gaan gebeuren…

Het is 18:45 uur. Ik kijk door de boomgaard heen over het pas gemaaide gras van mijn landgoed. Door De elzen in de singel werpt de zon lichtvlekken op de weide. De herfst is begonnen dus het zwembad is zojuist opgeruimd. Een kale zand cirkel verraadt de plek waar het een seizoen lang heeft gestaan . Daarachter staan de pony’s rustig bij elkaar te grazen in de schaduw. In de verte hoor ik een trekker de laatste snee gras maaien. Ergens blaft een hond en een buizerd neemt een duikvlucht vanuit de elzen en scheert over de pony’s. Een enkele raaf landt op het gras voor mij. Dit alles bekijk ik vanaf een podium van basaltsplit. Ons vernieuwde terras waar zo hard aan gewerkt is door alle vrienden van de snippert.

Een heerlijke avond om de balans op te maken. Morgen maar weer plannen voor komende herfst: het campingsanitair moet in de kapschuur worden ondergebracht en daarnaast verder met het achterhuis verbouwen tot B en B kamers. Nog heel eventjes nagenieten van onze seizoensklapper: Het kampeerweekend van DSclub. Dit jaar was regio Arnhem bij ons te gast. Hopelijk verwelkomen wij volgend jaar regio Noord?

Alles is relatief. We beschouwen de wereld om ons heen altijd vanuit een bepaald referentiekader. Maar er is altijd een andere kant. Het kan altijd erger. Of het kan altijd beter. Of ‘het weer in Italië is mooier nu. ‘

En zo is het ook met verbouwen. Het is ontzettend leuk om gasten met belangstelling voor ons project rond te leiden op de bouw. De meesten verzuchten dan na een aantal bemoedigende complimentjes: ‘…maar wat een werk moet er nog gebeuren…’
Dat is inderdaad de ene kant van het verhaal.

Vandaag, voor het eerst, sprak ik een man die likkebaardend rond keek. Eentje bij wie de handen net als enkelingen die hem voor waren geweest, gaan jeuken. Maar deze man sprak de volgende woorden: ‘Jullie zijn over het dooie punt heen’.
Ik voel dat ook graag zo.

We hebben het nu in het hoogseizoen dagelijks lekker druk met grasmaaien, terreinbeheer, beesten en campinggasten verzorgen (let wel: ieder van hen verdient evenveel aandacht, zorg en respect) bouwplanning, toiletten en stallen schoonmaken, ontbijtjes maken voor de B&B en bouwwerkzaamheden.

We genieten enorm van de momenten dat gasten voor een derde of zelfs vierde keer terugkomen, of dat we mensen mogen verwelkomen die enthousiast vertellen dat ze zijn getipt door kennissen die eerder te gast waren, of doorverwezen zijn door campings in de buurt.
Er waren daarnaast meerdere B&B-gasten die terug kwamen om te kamperen. Of zelfs een paar dagen mee gingen klussen!

We beginnen het gevoel te krijgen dat we De Snippert aan alle kanten aan het opbouwen zijn. De fysieke basis staat, en het recreatieconcept aan de andere kant, begint ook vorm te krijgen. Fantastisch om dat te mogen ervaren.

Het gaat er nu wel om spannen; De komende anderhalf tot 2 jaar moeten we er hard aan trekken. We maken plannen om komende winter het campingsanitair te kunnen realiseren zodat we volgend jaar klaar zijn voor nog grotere groepen tijdens Slag Om Grolle en Zwarte Cross.

Tegelijkertijd willen we medio 2023 onze kamers in het achterhuis klaar hebben voor recreanten tijdens de aangename seizoenen. En bedrijven (meerdaagse trainingen en seminars tot 20 personen), tijdens het winterseizoen.

Mooie vooruitzichten allemaal. De sloop is definitief afgesloten we zijn aan het bouwen. Lego’en 2.0, zeg maar. Over het dooie punt heen en naar de andere kant kijken!

Wat een merkwaardige maand. Peter R de Vries is niet meer. Limburg overstroomt door zware regenval en Nederland schroeft de Coronaversoepelingen terug vanwege inschattingsfouten rond Deltavariant van Covid.

Hoeve de Snippert ziet een ongekende stroom toeristen tegemoet en we treffen dus voorbereidingen om daarop in te spelen. Zwager Emiel werkt aan uitbreiding van de stroompunten, en BnB-gasten besluiten te komen kamperen, maar zoeken daarnaast bezigheden op de bouw tijdens de regendagen halverwege deze maand.
Hulde dus aan Hugo, die tekent voor een hele wand, inclusief deur, op de verdieping!