Het is echt onvoorstelbaar hoe het werkt. De ketting. Ik doel op alle (deel)werkzaamheden die van toepassing zijn op een opstartend recreatiebedrijf als dit. Wat je allemaal uit de kast moet halen om iets gedaan te krijgen. En liefst op tijd!!!
Toen wij in 2018 de boerderij kochten, hield ik een soort dagboekje bij van alle gebeurtenissen en ontwikkelingen. Ik kon wakker liggen van zaken die ik nu even ‘parkeer’. Simpele, maar soms ook complexe procedures als sanering, vergunningen, de aannemersmaffia…
Ik ben inmiddels gestopt met het ’tot op de dag bijhouden en registreren van ontwikkelingen rondom deelprocessen’. Ik realiseer me: ‘Dit is gewoon hoe het gaat!’. Laat het los, en tel je zegeningen. Dat is de nieuwe attitude. Uiteraard heeft dat nieuwe inzicht ook te maken met het hele proces op de langere termijn. Leren en relativeren.
We hebben gemerkt dat je veel kan bereiken door focus. Niet opgeven. Vertrouwen hebben en doorgaan. Ik heb altijd een hekel gehad aan de metaforie van ‘de stip op de horizon’ bleah… Wat een blabala.
Het is wel ff schakelen als blijkt dat je de hele wereld op zijn kop zet voor je hele gezin en besluit te verhuizen met een plan dat is gebaseerd op een kostenraming die, als de stap inmiddels is genomen, ruim 4x hoger uit lijkt te pakken. Of dat je ineens verzeild raakt, op het verkeerde moment, in de asbestwereld en grondsanering, en wekelijks te horen krijgt dat er weer nieuwe grondmonsters moeten worden genomen a 250 euro, terwijl je alle straatstenen eruit hebt gehaald, het terrein van je droomtoekomst eruit ziet als maanlandschap en je verbouwbudget verloren gaat aan graafmachines en sloophamers. Om maar niet te spreken van de ellende toen we thuiskwamen in een dagdurende wolkbreuk en onze hele rioolsysteem waar we zo hard aan hadden gewerkt zagen instorten op de dag voordat alle sleuven zouden worden dichtgegooid.
Toch is dat wel de kern waar het om gaat. Je went er aan. Even slikken en weer doorgaan. Dit is gewoon hoe het gaat! Zo gaat het ook nu met ons ‘Poggenschot’.
Ik dacht: ‘drie maandjes bikkelen in de winter, en dan hebben we het campingsanitair voor elkaar.’
Na een half jaar staat er dan inderdaad een supermooie set sanitaircabines waar vorig jaar de poep nog in de mestkelders stond in te dikken. Maar de uiteindelijke ingebruikneming van de douches en het campingbadje is afhanekleijk van warm water.
Allereerst was het dilemma: Gaan we dat met gas doen of electrisch. Na veel rekenen en uitzoekwerk besloten we 3 electrische boilers op te hangen. Die vragen wel wat stroom. Daar moet eerst capaciteit voor komen. Verzwaring van de aansluiting kost kapitalen. Een extra bedrijfsaansluiting op het zelfde adres bleek de uitkomst. Maar dan moet er nog een kabel komen van het aftakpunt naar het sanitairblok. Niemand die je hier een goed maatwerkadvies op kan geven. Uiteindelijk ging de offerte voor de aansluiting van Liander van 5k, naar 2k naar gratis. Maar wel doordat ik als klant zelf telkens moest schakelen en moest acteren op voorgestelde oplossingen.
De oplossing: Liander neemt de aftakking voor zijn rekening inclusief graafwerk en kabel tot maximaal 25 meter. Op die plek komt een buitenkast. Vanaf die buitenkast loopt een kabel door de zelf gelegde mantelbuis (een winterklusje dat ik met vriend Marco klaarde) naar de kapschuur waar het sanitair voor de camping is gemaakt.
Tuurlijk! Zwager Emiel hielp ons enorm uit de brand met een afgedankte electrakast van zijn werkgever en zijn aankomend schoonzoon Micha hielp de leidingen aansluiten met de perstang. Dat scheelde al snel ook weer 2-3k. Dit is allemaal heel snel gezegd, maar die kast had wat voeten in aarde. Een buitenkast moet van Liander aan bepaalde voorwaarden voldoen. Dit heeft te maken met maatvoering en sloopbestendigheid (de term buitenkast, impliceert een zogenaamde ‘straatkast’ in de openbare ruimte, maar dat een buitenkast op mijn eigen kampeerveld minder aan vandalisme onderhevig is, en dat ik alleen een simpele electra-aansluiting heb, zonder gas, doet niet ter zake). Het kost dus voor deze kast heel wat uitzoek- en offertewerk, tot ik in Tiel, met een gehuurde bus, de overschot-kast via Emiels werk heb kunnen afhalen. GRATIS!
Ook met het trekken van de 100 meter electrakabel door de mantelbuis hebben wij erg veel plezier gehad van hulptroepen. Emiel, de huis-TD, had hier wel een idee bij hoe wij de 2x 50 meter door de mantelbuis konden krijgen. Maar helaas bleek tijdens deze werkzaamheden dat ergens in het eerste 50meter-traject een soort infarct te zitten (waarschijnlijk een knikje in de mantelbuis) Wij kregen de kabel op een bepaald moment met de hand niet verder. Dan de Prius er maar voor gezet. Dat leek aanvankelijk te slagen. Maar deze extra PK’s legden het af tegen het -door enkele buitjes – glad geworden gras. De wielen begonnen door te slippen. We misten de juiste tractie.
Nu staat er een oude Renaulttractor in de schuur, maar deze staat helaas juist nu we hem nodig hadden op non-actief. Dus noaber Dinant maar gebeld. En gelukkig had hij tijd. 5 minuten later werd de kabel met zijn tractor door de mantelbuis heen getrokken. De tweede 50 meter gingen overigens vlekkeloos met de hand. Vooral vlekkeloos, omdat ik hier niets aan heb hoeven doen. Ik knipperde even met mijn ogen en zag vervolgens Dinant bij de buitenkast de kabel meter voor meter met de hand naar buiten trekken. Zo had het dus met die eerste 50 meter eigenlijk ook gemoeten.
De installateur die voor deze klus na een half jaar nog steeds geen offerte noch een planning kon geven, hebben wij even gepasseerd en voor deze klus een andere ingeschakeld. Deze was direct de volgende dag komen kijken en had de dag erop prijs en planning gereed. Chapeau! Wel vroeg hij zich af of Liander de afsprak na zou komen, want het bleek dat extra aansluitingen overal op zich hebben moeten laten wachten.
Een telefoontje voor de zekerheid naar Liander leerde, dat de meters het probleem zijn. Deze zijn kennelijk niet voor handen. De meter is gekoppeld aan een EAN nummer. Ik dus spitten in de communicatie. Blijkt dat ik ooit wel al een bevestiging had gehad met daarin een EAN nummer. Dus de uitvoerende aannemer maar eens gebeld hoe dit zat.
Deze kon bevestigen dat de afspraak nagekomen zou worden. En gelukkig gebeurde dat ook. Maar ik moest er wel voor zorgen dat er op tijd een energiecontract zou zijn afgesloten voor de extra ansluiting. (waarom hoor ik dat nu pas?) Heb ik iets gemist? Shit, De stress slaat toe. Bellen dus, en offertes vergelijken!
Dan blijkt dat er bij de verschillende energieleveranciers niet echt geschakeld kan worden op de situatie die bij mij van toepassing is. De ene snapt niet dat een energiecontract alleen voor electra is, zonder gas. De ander zegt dat het eneergiecontract alleen kan worden afgesloten door de huidige energieleverancier. Maar deze huidige energieleverancier geeft mij te kennen dat nieuwe contracten niet worden afgesloten omdat zij binnenkort sowieso gaan stoppen met de divisie die energie levert (…) Dus ik laat het bestaande contract liefst zo lang mogelijk doorlopen en wil voor de nieuwe aansluiting een andere leverancier.
Uiteindelijk lukt dit. Net 10 dagen voordat het geregeld moet zijn, gaat de levering in. De aansluiting zit in de buitenkast, de kabel loopt van de buitenkast naar de kapschuur waar de boilers moeten worden gevoed. Nu nog wat kleine puntjes op de i en we kunnen de BnB-badkamers in het achterhuis definitief afsluiten voor campinggebruik omdat het campingsanitair gereed is.
Maar… er kan nog van alles gebeuren. Het is pas klaar als het klaar is. Maar we proberen ons er maar niet te druk om te maken (om maar in de sanitairbeeldspraak te blijven) . ‘Ze moaken me de pis nie lauw’, zou je ook kunnen zeggen.
En de les van de ketting: ‘Alles kump Goooood…’ leren we hier.
Vind ik leuk:
Like Laden...
