Zoals eerder gezegd zijn er plannen om deze winter het campingsanitair klaar te maken. En zoals het met veel plannen gaat, moet er eerst worden bedacht. Daarna gebroed, dan nog eens een paar nachtjes erover slapen, bedenken hoe het moet, erachter komen hoe het beter kan, plannen wijzigen, hier en daar rondvragen, internet raadplegen en uittekenen! Uittekenen, meten, kijken op de plek zelf, peinzen en opnieuw tekenen!

Maar ik denk dat ik uitgetekend ben. Ik heb het plaatje redelijk helder.
Voor de vloer is een flinke stapel oude steenschotten op de kop getikt . Een maatvoering die exact de ruimte vult. Er is een set sanitaircabines in losse wanden geleverd. De opstelling van de camping waar deze trespa wandjes en deurtjes vandaan komen, moet een beetje worden aangepast. Maar dan zou het prachtig moeten passen. De hoogte van de wandjes is nog even een dingetje, want de zoldervloer van de oude stal is eigenlijk te laag.
Ik heb besloten om een aantal balken die dit verdiepingsvloertje dragen, weg te gaan halen. En daarnaast die vloer eruit te halen. Dat scheelt werkhoogte!!

Dit be’tekent’ wel dat dat zoldertje eerst moet worden opgeruimd. Hout en dakpannen moeten aan de kant. Gelukkig is de vloer van stevige eiken planken. Helaas kom ik er achter dat deze planken niet overal op gelijke afstand van elkaar liggen. Op 1 plek zelfs met een voetbreedte tussenruimte.

Bedrijfsongelukje

Een vreemde gewaarwording als je plotseling met een stapel dakpannen in je hand 80 centimeter naar beneden zakt om met je linkerbeen halverwege het bovenbeen te blijven steken. De rechterknie is met een klap op de vloerplank terechtgekomen. En dus de handen met de stapel dakpannen ook. Gelukkig, alleen maar kapotte dakpannen en een schaafplek.
Gek hoe je onbewust toch zo’n zeer been ontziet door het andere meer te belasten. Weken erna dus veel last van eerst het linker been, daarna de rechter knie en vervolgens weer de linkervoet.
Maar enfin, als de klusongelukjes zich blijven beperken tot dit soort ongemakken kom ik er goed van af, gezien de omvang van onze projecten.

Crisis

Wanneer het leegruimen van een stal die lang als opslag heeft gediend, het stallen van een caravan en onderbrengen van een zojuist aangeschafte menwagen voor een pony, samen komen in kapschuur ontstaat er ineens crisis. Dan heb je zoveel ruimte, en nog weet je niet waar je alles moet laten.
Het tekent ook wel een beetje het gemak waarmee ‘men’ ‘dingen’ verzamelt.
En zo duurde het allemaal nog even voordat we echt aan de klus van het wintersanitair konden beginnen… ’s avonds was er daardoor nog wel even tijd voor wat meer uitpluiswerk op internet en… meer tekenwerk en plattegronden maken en herzien.

Uiteindelijk was het dan toch echt wel zo ver. De rioleringsaansluiting is afgetakt en de afvoer is uitgebreid tot in de ruimte waar het allemaal moet gebeuren. Hier kunnen straks 3 douches, 3 toiletten, 2 wastafels en een meubel met 3 wasbakken worden aangesloten.
Met het huren van een boorhamer ben ik overigens klaar. Ik besloot eindelijk in te gaan op een uits’tekende‘ aanbieding en er eentje zelf aan te schaffen, want kennelijk ben ik nog lang niet klaar met het breken van beton en andere steenachtige massa.

Grafisch

Het is deze fase waarin ik besloot maar eens een foto te maken van de lege ruimte, om straks een mooie voor- en na-foto naast elkaar te kunnen zetten.
En vanmorgen trof ik voordat ik aan de klus ging een prachtige zonsopgang die mij trakteerde op een übergrafische ‘uittekening‘ van onze trots, de grote eik, als schaduw op het gebouw waarin het allemaal moet gaan gebeuren…