Maand: februari 2019

Vrijdag in alle vroegte naar de buren om de minishovel op te halen. Jan ‘rap’ en zijn maten gaan het dak op. Er ligt 2000 kg aan rode eternit dakplaten op t erf. Die gaan eerst op de garage. Heel fijn want dan kunnen de vouwwagen en de snoek weer van de deel af.

Gelukkig hebben we er mooi weer bij dus een groot deel van de kapschuur kan ook gedaan worden. Jammer genoeg is veel houtwerk verrot dus jan werkt voor zijn mannen uit om het geraamte hier en daar te herstellen.

Zaterdag komt jan terug om op loes’ Kamer haar vensterbank af te maken.

En wat ik doe? Een plintje hier en daar, wat kitten en plamuren, kleine dingen met groot resultaat; de afwerking…

Op Lottes kamer haar bed uit veenendaal in elkaar gezet. Het inrichten en heen en weer schuiven van meubels is begonnen.

Vandaag ook veel buurmannen gezien. De voorzitter van de carnavalsvereniging, de mollenvanger en de constructeur.

De sloopvergunning is binnen. Belangrijk onderdeel van de aanvraag bij het omgevingsloket. Inmiddels weten we dat de sanering van de daken helemaal goed is verlopen en het onafhankelijk bedrijf dat de na-inspectie heeft gedaan, zeg maar de Sherlock Holmes van de asbestwereld, heeft accoord gegeven. Ook de monsters die genomen zijn voor de nacontrole van de asbest in de druppelzones zijn uit het laboratorium. We zijn asbestvrij!…

But! inderdaad… there is always a ‘but’.

De olievlek waar we het minst bang voor waren schijnt goed afgegraven te zijn, maar er zijn nieuwe spoortjes van olie gevonden bij de nacontrole in de wanden van hetgeen afgegraven is. En weer andere olie dan waarvoor ze aan het graven zijn gegaan. Echter het zijn zulke dergelijke kleine spoortjes, dat dit volgens de saneerder te verwaarlozen is.

De uitdaging is nu dat we moeten wachten op iemand bij de bevoegde instanties, die er zijn handtekening onder wil zetten. En dat kan wel weken, maanden of jaren duren….We sluiten ons aan bij een hoopvolle saneerder die er wel vertrouwen in heeft. Maar ik weet; maanden of jaren gaan wij het niet zo maar laten duren! Wij zijn er wel klaar mee nu!

Deze week weer een nieuw fenomeen: Er moet kennelijk gemest worden. De buurman is langs geweest bij Carole om te informeren over het maaien en mesten van ons land. Dat is nog eens wat anders dan het handmaaiertje en een paar keer per jaar met kunstmest- en kalkkorrels uit een pakje rondstrooien…

Jan, de kunstenman, heeft Loes voorgesteld een mooie vensterbank te maken. Dat wordt dan natuurlijk meteen een VENSTERBANK +++.

Gelukkig kan ie zijn zaagtafeltje lekker in het zonnetje zetten. De hele dag loopt Jan met plakjes de trap op en af. Helaas blijkt ie niet genoeg hout bij zich te hebben. Wordt vervolgd, maar je kan nu al zien dat iedereen jaloers gaat worden op zo een vensterbank op de mooiste plek centraal aan de voorkant boven in het huis.

Op 8 februari is het dan zo ver; Het dak eraf! Een karavaan vrachtwagens rijdt het erf op, een machine met een lange uitschuifbare arm voorop, Douche wagen naast het achterhuis en voor ik het weet nemen mannen in witte pakken bezit van mijn schuren. Ik kan niet anders dan toezien dat ons trotse bezit, ons landgoed verandert in een scene van War of the Worlds…

Dit alles ter voorbereiding op de grondsanering van 11 februari. De ‘druppelzones’ onder het asbest worden gesaneerd. En dan moet het asbest erboven weg zijn natuurlijk, anders komen alsnog fracties van het dak in de grond eronder terecht…

Voor de bodem is weer een ander bedrijf gecertificeerd. Zij nemen hun eigen ‘kamelen’ en ’tijgers’ mee…

Vorige week hebben een enorm veel hulp gehad van Vincent, Emiel en Angeline, Wim en Rianne. Laatstgenoemde was hier nog niet eerder, een collegaatje uit Veenendaal van ‘De Ceder’. De school waar Carole afscheid heeft genomen. Carole woont en werkt nu inmiddels een volle week volledig in Groenlo. Michiel is doordeweeks in Veenendaal en profiteert nog even van de korte reistijd van woon-werkverkeer vanuit ‘Het Veen’. Zo lang het huis nog beschikbaarheid is. Want… goed nieuws!

Er is afgelopen week een concept koopakte van het oude huis aan de Middellaan getekend!

Enfin, afgelopen zaterdag is het mutsenteam, zoals we ze maar even noemen (zie fotopagina) onder leiding van Carole aan de slag geweest met een nare klus in barre weersomstandigheden. Chapeau!

Jan was er ook weer. Met Michiel heeft hij de stijger opgezet en in de sneeuw wat enkele ruitjes vervangen door thermopane. Verder heeft Jan hard gewerkt aan de CV installatie en is er verder gewerkt aan de vloerplaten boven de slaapkamertjes. Afgelopen vrijdag was het asbestcircus op bezoek om de dakplaten van de schuren te halen. Om 14.00 was de na-inspectie en alles was in orde gelukkig. Maandag volgt deel twee: de bodemsanering.

Terwijl Michiel op vrijdagavond in de kamer van Loes bezig is, laminaat te leggen, valt het hem op dat het zo ontzettend hard regent. Het lijkt zowat alsof het zelfs binnen regent. Sterker nog, dat doet het ook. Want als voor een derde strook laminaat de deur van het ketelhuis even open moet, spuit het hete water hem tegemoet, de kamer in. Snel maar ff met Jan bellen de man van ’kan-niet-bestaat-niet’ stelt een duidelijke diagnose nu daarmee bel ik een plaatselijke installateur. Een uurtje later zijn expansievat en overdrukregelaar vervangen en doet de ketel het weer als een zonnetje. 

Vandaag kwam de familie Verkerk klussen. Dat wil zeggen: Herman en Marlies kwamen schilderen, Benji kwam met Diesel spelen en Loes en Robin vermaakten de kids, Finn en Tess in de binnenspeeltuin. Heerlijk. Veel gedaan. Ook lekker kunnen opschieten met het leggen van de kamervloertjes.

Vandaag maar eens de omgeving verkennen. Dus op de fiets! Je rijdt hier zo Duitsland in. Hebt is hier net Zoutelande. We betrappen ons erop dat we elke voorbijganger inschatten op Duitser / Nederlander.   

Wat is het hier mooi als je de onverharde karrensporen tussen de weilanden volgt. 

En dan, ontdek je ineens in een prachtig vergezicht de contouren van heb eigen huis…