Ja tot de tanden gewapend en bewapend. Vandaag weer effe grof geschut ingezet om de met vlechtmattenverstevigde vloer in de melkstal te breken. Daar kwamen wij dus met de zwaarste sloophamer niet doorheen. Er moest een machine gevonden worden met voldoende power, maar die wel door wen deuropening kan. Van Clemens #zwolseveenbouw kwam de gouden tip: olminkhof te Neede.
Het resultaat: opnieuw nog meer puinhoop.
Buurman Robert is ons komen helpen met de shovel om de laatste losgetrilde stukken beton weg te halen uit de deel. Hoe ontzettend blij kun je daarmee zijn zeg. Dat scheelt ons zoveel kruiwerk.
Het is de bedoeling dat hij binnenkort al het beton komt ophalen en afvoeren. Voor die tijd moeten de planken van Tulp-Bijl ook van de betonplaat af. Aangezien daar nog een flinke stapel ligt te wachten om uitgezocht en ontspijkerd te worden, waren we heel erg blij toen Rianne Carole daar een dagje mee kwam helpen.Intussen heeft Michiel zijn metsel-skills ontwikkeld. Een deuropening moest dicht en aangezien we hier nog voldoende metselstenen hebben liggen, was alleen nog metselmortel nodig. De kunst had ik ruim 30 jaar geleden goed afgekeken toen Gerda en Bert, van de Dragonder met hun nieuwe manegehal bezig waren.
Het enige dat nog uit de deel moest worden gehaald waren de stalen profielen waaraan de drinkbakjes van de koeien bevestigd zitten. Helaas zitten de moeren zo vastgeroest dat alleen de slijpschijf hier een oplossing biedt. Dat levert wel lekker vuurwerk op voor de foto’s!
En dan zijn daar de hulptroepen. Wim, de dag na terugkomst van vakantie in de Ardennen en Robin met zijn broer Rutger staan ineens op de stoep op zaterdagmorgen.
Hoera, we kunnen meters maken. Het is flink zweten met die enorme sloophamer van Loxam. Zwaarder is er niet. Hij is bijna niet te tillen, maar dit geweld hebben we hard nodig om door de vloer heen te komen.
’s Middags weer een gezellig volle lunchtafel, want Lotte en haar vriendin Linde waren er ook.
Uiteindelijk hebben we zoveel mogelijk gebruik gemaakt van de verhuur-tijd en na het avondeten maakten Carole en Michiel de laatste meters vloer los. Om 22.30 keerde de rust in de Achterhoek terug…
Vanaf vandaag is er een begin gemaakt met het verwijderen van de betonvloer op de deel.
Michiel en Carole proberen samen dit klusje te klaren. Ook de mestputten moeten lek gemaakt worden. Dat is geen eenvoudig klusje.
Trillen, sjouwen, trillen sjouwen. Na een lange pittige dag hebben we pas 1/5 van de deel weg.
Dat beton is oerendhard! Het komt goed maar een paar extra handen waren fijn geweest. Helaas is het vakantietijd en kan niet iedereen fysiek zo’n klus aan. Ook robin is er dit weekend niet. We gaan maar rustig verder.
Inmiddels is Diesel een slungelige, enthousiaste puber geworden die geen genoegen meer neemt met de beperkte ruimte die wij hem kunnen bieden. Hij wil de wijde wereld verkennen en hoe fijn is die onbekende wereld bij de achterbuurman. Helaas vinden daar de hond, de ganzen, de koeien en de kalfjes zijn bezoekjes niet zo fijn. Gefrustreerd maken ze met elkaar veel herrie. Aangezien we de buurman en de dieren graag te vriend willen houden moeten we een dag klussen aan de deel opschuiven om een onzichtbare omheining te maken.
Uiteraard is alles vooraf goed uitgemeten. Dus na uren draden trekken, hier en daar ingraven, daar en hier langs hekken spijkeren, door buizen voeren en door bramenstruiken vlechten, komen we rond 22.30 aan op het ‘moment supreme’. De circel is bijna rond, maar uiteindelijk constateren we dat we door alle hoekjes en het omhoog en omlaag voeren, een kleine 10 meter draad te kort komen, en dat op 300 meter (!).
Enfin, de volgende dag dan maar wat hoeken afgesneden in het bosje langs de oprijlaan. En uiteindelijk de draad rond gemaakt.
Na een korte test brengt het ons waar we zijn willen; Diesel ervaart tot waar hij mag gaan, en we kunnen hem gelukkig weer na een paar weken aangelijnd te houden, los laten op ons erf.
Donderdag heeft Carole Michel, van AVB Terbraak, geholpen met het verwijderen van de roosters op de mestputten. De vrijdag erna moesten de putten gereinigd worden. Een vies klusje waar niemand op zit te wachten. Eerst met de zuiger de grote bulk in de giertank brengen. Daarna met de laarzen in de gecomposteerde poep en scheppen maar… Uiteindelijk is de klus mooi opgeknapt. Super fijn.
Er worden grote stappen gemaakt en dat is goed te zien.
Zaterdag komt Emiel ons gelukkig weer helpen met de electra. Wat fijn dat de oude stoppenkast eraf, de stroom omgeleid is buitenom en dat we nog meer licht hebben op het terrein. We kunnen inmiddels veel maar dit moet toch echt een vakman doen. Robin helpt hem erbij. Die jongen is inmiddels ook van alle markten thuis.
Na de picknicktafel heeft hij nu met Loes ook een bruggetje gemaakt die ons perceel aan de noordkant ontsluit voor fietsers en wandelaars. ‘s Avonds maken zij, bij het licht van de electrische fiets, nog de leuningen passend. Nog nooit hebben ze iets met een beitel gedaan. Nu zitten ze gezellig samen in het hout te te hakken alsof ze nooit anders gedaan hebben. Dat zit gebeiteld, zou je zeggen…
