Vandaag weer een mooie dag voor een buitenklus. Aangezien er niet eerder dan morgen gerichte markering komt voor een start met het achterhuis toch maar lekker buiten bezig. Om een beetje het ritme vast te houden.
Een pakket voor buitenverlichting die jaren geleden voor ons oude huis was aangeschaft maar hier in Groenlo geïnstalleerd. Weer een stapje in de verlevediging van de snippert. T is meteen een stuk gezelliger weer buiten.
Wat een verwennerij vandaag. Een 8koppige delegatie van paardensportcentrum de dragonder uit veenendaal komt het ponyhek afmaken. Bijna mijn hele oude lesgroep van de maandagavond, inclusief instructeur en eigenaresse helpt mee. Het gaat als een speer en de club neemt ook nog eens veel lekkers en (alweer) onverwachtse maar zeer welkome attenties mee. Wat een verwennerij. Gerda, jeannet, janet, Julian, Desiree, Sonja, Esther en Manon; we weten niet hoe we jullie kunnen bedanken. Wat een super samenwerking. Dankjullie wel vriend en vriendinnen! En dan was ook nog eens het hele gezin compleet aanwezig en bezig. Topdag deze Hemelvaartsdag op hoevedesnippert!
Vrijdag begint fantastisch. Alweer een lekker zonnetje. Carole en Michiel nemen ff de tijd voor een stukje beeldvorming. We gooien wat extra deuren en luiken van de deel open en laten flink wat licht binnen op de plek waar de b&b kamers gaan komen.
Met krijt zetten we de plattegrond uit en zetten wat tuinstoelen in de ruimte. Op deze manier gaat het allemaal nog meer leven.
De plannen krijgen steeds meer vorm en we staan te popelen om aan het werk te kunnen. De constructietekeningen zijn klaar en ingediend. Nu is het wachten tot de specialisten tijd hebben om te helpen met de praktische start.
In afwachting daarvan zijn we met wen mooie buitenklus bezig. De ponyweide neemt op zaterdag steeds meer vorm aan. De zon blijft uitbundig schijnen dus het is heerlijk werken met zijn viertjes.
Tja, we zijn dit weekend met vijf, want we vergeten diesel niet natuurlijk. Maar een lekkere werkhulp is het niet. Nee, hij is meer van de werkverschaffing!
Hij wacht na het eten het moment af dat er even niemand in de buurt is van het zakje met plastic afval. Met daarin allerlei interessante ritselspulletjes met heerlijk ruikende restjes.
Op de gekste momenten zien we diesel ineens ergens heel stilletjes in het gras liggen met een kuipje kruidenboter, zo schoongelikt dat ie hagelwit en als nieuw tussen de voorpoten van diesel in het gras ligt.
Diesel kijkt je dan aan met een blik van: ‘die lag hier al de hele tijd hoor’. Maar intussen verraad een spoor van afval de route die hij heeft afgelegd van de picknicktafel in de boomgaard tot een schaduwplekje bij het nieuwe hek voor ons huis, waar die zwarte lobbes is neergestreken.
En opruimen ho maar. Het is een echte puber.
Of het ene moment maak je een leuke actiefoto van het hek in wording en je draait je om en die hond komt je voorbij rennen met een doosje schroeven in zijn bek.
Speciaal bestelde torkxschroeven die niet roesten. Ga die maar weer eens bij elkaar zoeken in het hoge gras dat na de laatste maaibeurt al weer zo hoog staat dat het kruimelpad van schroeven niet eenvoudig te traceren is.
Dit weekend is weer een heleboel af te vinken. De keuken is helemaal afgewerkt. Alle plintjes erop. En het voornemen is om de palen voor de weide ook ge’ree’d te maken. Daar komen we een heel mooi eind mee maar het is wel beestachtig vermoeiend. Lekker bezig op een prachtig zonnige zaterdag. Die ochtend vroeg begonnen, drinken we koffie en krijgen we een concert van de Merel – koffieconcert!. En weer lopen er zo maar twee reeën voor ons langs door de weide. Op het moment dat Loes aan het filmen gaat schrikken ze van een aankomende auto en schieten de sloot en weg over naar de horizon…
Vandaag voelde ik mij de koning te rijk. Vanuit Veenendaal reed ik naar het werk door een lange aaneenschakeling van verkeerslichten. Okay, ik doe er nu wat langer over. Maar kijk eens hoe ik de eerste en laatste 11 minuten van die rit naar kantoor vanuit Groenlo beleef…
Haha nee, geen heipaal. We hebben de ponyweide uitgemeten en alle materialen liggen klaar.
Robin heeft de eerste paal geslagen en dat ziet er meteen goed uit! Ineens zie ik helemaal voor me hoe het gaat worden. Juist op diezelfde dag horen we dat in Achterberg de verdwenen pony levenloos is gevonden.
Aan de ene kant eindelijk een eind aan de onzekerheid. Aan de andere kant heel verdrietig en confronterend.
Weer een extra reden om het hek van degelijke kwaliteit te maken en er een goed slot op te maken.
Om te zorgen dat de dieren sowieso in de weide weg blijven bij het hek, hebben we ons laten voorlichten op het gebied van stroomdraad. Er gaat een wereld voor ons open…
Maar… ook op dat gebied is alles binnen nu. De eerste paal is gezet. Nu de rest!
…En waarom is het al zo lang stil op deze blog? Wij waren eventjes er tussenuit! Jawel, naar ons oude strandhuis. En hoewel het geen zomertemperaturen waren, was het toch heerlijk.
Zoals veel dingen voor ons dit jaar nieuw zijn, was het ook even uitproberen hoe het zou gaan met Diesel aan het strand en op de camping. Volgens mij heeft hij zich heerlijk vermaakt met rennen en andere honden aan het strand, maar helaas moest dat nog wel aan de uitrol-lijn, omdat hij nog niet echt heeft geleerd om terug te komen op het moment dat hij -voor hemzelf- belangrijker zaken te doen heeft.
En dat ‘voor hemzelf’ schijnt iets te zijn dat in Labradors zit ingebakken, maar ook juist nu nog heel erg hardnekkig aanwezig is omdat ie nog niet eens een half jaar is. We hebben wel gemerkt dat ie al aardig de baard in de keel heeft, want hij jankt en blaft als een echte wolf, als er andere honden in zijn buurt komen.
Ook heeft Diesel een nieuwe hobby ontdekt: kantklossen, macrameeen of hoe je het wil noemen. Hij was ien ieder geval flink aan het ‘netwerken’ met de uitrol-lijn tussen de scheerlijnen van de tent door. Dat was minder handig.
Des-te-blijer was ie toch weer bij thuiskomst, om nog even lekker door het hoge gras te rauwzen, want vandaag, 5 mei, is het weiland gemaaid. We kijken weer tegen een mooi kortgemaaid veld aan en hopelijk komen daar ook weer diverse speeltjes van de hond onder tevoorschijn.
Het is tevens tijd om de draad van het klussen weer op te pakken. Kort voor ons vertrek naar Zeeland zijn er voldoende planken ontspijkerd om een goede paardenweide van te maken, voor als de ponies van Lotte naar Groenlo komen. En ook de keuken is weer flink onder handen genomen. De wanden zijn nu volledig glad gemaakt en na enkele keren vullen en schuren bijna klaar voor de afwerking.
Lekker, vakantie, even het hoofd op orde. Niets kunnen en dus ook niets hoeven, maar het is ook weer fijn om thuis te zijn in ons paradijsje, zoals collega-vertrekker Peter B. het noemt. Peter en ik kennen elkaar uit het vak, en van de paarden en van onze dromen over boerderijtjes met grond in het buitengebied. Die dromen die wij onafhankelijk van elkaar in dezelfde fase hebben verwezenlijkt, zonder het van elkaar te weten. Leuk om ervaringen te delen! Zelfs nu weer, toevallig beiden met een keukenrenovatie bezig…
Dus… we zijn weer terug, en doorrrrrrr!…