Maand: december 2018

We kunnen het bijna niet bijhouden op de blog. Zo snel gaat het. De ‘kleine’ slaapkamertjes zijn nu bijna klaar en de grote voorslaapkamer is qua wanden ook bijna dicht. De woonkamer krijgt een flinke opfrisbeurt. Dat kost me een hele emmer saus. Gelukkig had ik die nog staan. Maar tjonge wat een oppervlaktes zijn dit…

En wat een gaten en haakjes moeten er worden weggewerkt. De vorige bewoners spijkerden overal vanalles aan de muur. Enfin, we geven ons over aan een ‘rustiek’ oppervlak, want voor het stuccen van de woonkamer is nu geen budget. 

Dat is helemaal geen probleem wanneer je je realiseert dat de fazanten hier voor het raam door de rododendrons schieten. En als klap op de vuurpijl (om even een actuele beeldspraak te gebruiken) vertelt Arjan aan de koffietafel doodleuk dat ie tijdens het klussen vanuit het bovenraam vijf reeën langs de schuur door ons weiland heeft zien lopen (!…)

Maarja, die had ik net gemist omdat ik bijna een dag in het ziekenhuis heb doorgebracht en daarna nog een paar uur bij een garage heb gestaan. Robin, de vriend van Loes kreeg ik rond 11.00 aan de lijn, vlak voor het moment dat ie per ambulance naar het ziekenhuis in Winterswijk werd vervoerd. Hij had een ‘door-rood-rijder’ ontweken en was zelf tegen een verkeerszuil aangereden. Achteraf gelukkig op wat keneuzingen na er goed vanaf gekomen. (aan de dood ontsnapt, zeg maar). Na ziekenhuisonderzoeken hebben we meteen maar vervangend vervoer geregeld, want zijn lease- C1 was totall los!

Derde kerstdag. Michiel pakt nog wat spullen en is bezig met voorbereidingen voor als de zeecontainer komt ( 2 januari). Carole rijdt met haar vader in een volgepakte auto naar Groenlo. Daar komen Jan en Trude Petersen ook klussen.

Halverwege de dag, na het demonteren van wat kasten in Veenendaal, voegen Loes en Michiel zich bij de klussers in de Achterhoek. Er worden weer grote stappen gemaakt op de verdieping met de slaapkamers en beneden ook met de woonkamer. 

Het leeuwendeel van de buurt, de mensen in Veenendaal waarmee we ieder jaar tijdens lampegietersavond een buitenborrel doen, waren allemaal aanwezig voor een laatste ‘momentje’ samen met ons. Heel gezellig en we zijn ontzettend verwend met leuke attente cadeaus en warme aandacht. Ontzettend bedankt iedereen. En we hopen natuurlijk dat alle toezeggingen om ons in Groenlo te bezoeken, nagekomen worden. Tot ziens allemaal op Hoeve de Snippert buurtjes!

Ik ben gisteravond weer met een aanhanger vol meubelen aangekomen in Groenlo. Wat een beestenweer is het hier. Guur, koud en nat. Op de deel hoor je de stralen regenwater in de mestputten stromen. Snel de aanhanger maar binnen gezet. De auto past er niet bij want de tandemas van Petersen staat er ook nog, vol met bouwmaterialen.

Het is vrijdagochtend en mijn taak vandaag is het afschroeven van de wanden, omtimmeren van een ontluchtingskoker die door een van de kamertjes loopt en het vullen / schuren / vullen van gaatjes en naden.

In de loop van de middag hoor ik stemmen dichtbij huis. Dat is hier echt heel ongewoon, want het dichtstbijzijnde huis van de buren staat op 100 meter afstand. Als ik kijk wat er aan de hand is, zie ik iets dat mij even doet denken aan een verdwaald scoutinggroepje. Een paar volwassenen en kinderen met vlaggetjes en ballonnen in de weer en een van de kinderen heeft een bord op zijn nek.

Het is het welkomstcomité van de buren. De vrouwen zijn er met de kinderen op uit getrokken om de oprijlaan te versieren. Hoe leuk is dat. Even later zit het hele spul binnen aan de keukentafel en vragen mij de hemd van het lijf. Voor ik het weet ben ik toegevoegd in de buurtapp.

Die zaterdag erna stopt er een grijze bus naast het huis. Buurvrouw Simone doet haar ronde en brengt het buurtblad bij ons aan de deur. Het is een volle zaterdag met mooi kluswerk. Het dakraam gaat in het trapgat, de ‘kleine’ slaapkamers worden verder afgewerkt, en Jan zet het raamwerk op voor de grote voorslaapkamer. Intussen schuurt Carole zich helemaal stuk beneden op de paneeldeuren.

Jan is vanmorgen met Arjan in alle vroegte vertrokken om ‘wat meters te maken’. We hadden 7.00 afgesproken op de carpoolplaats bij De Stadspoort in Ede, om de sleutels over te dragen, want ik moest zelf werken natuurlijk. Na een werkoverleg in de bus vertrokken zij met een hoog opgetaste aanhanger. Alle materialen voor de kamers op de verdieping zijn nu mee. Gipsplaten, gordingen, balk- en raggelwerk en een pallet met fermacell onderplaten voor de totale 100 m2 verdiepingsvloer.

Ik krijg aan het eind van de dag een fotootje geappt. Whow! Er is ontzettend hard doorgewerkt deze woensdag. De hoek van het overloopje zit er in met de nieuwe deurpost voor de voorslaapkamer en de grootste van 2 kleine kamers is helemaal dicht met gipsplaten.

De hulptroepen arriveren. Arjan, Jan’s zoon is mee en Jan is er ook bij. Even later komen ook Carole, Robin en Lotte.

We zijn met 7 man. Dat gaat lekker vandaag! Beneden wordt er hard gestoomd en geschuurd en boven vordert de verdieping met rasse schreden. Buiten arriveert een afvalcontainer, dus de puinhoop van het slopen kan nu ook netjes opgeborgen worden.

Had ik die maar twee weken eerder besteld. Nu hebben Robin en ik voor de tweede keer al die brokken steen weer in handen…

Yeah, de glasvezel is weer een stapje verder. Nu hangt er ook binnen een kastje…

Het is vrijdag en er staat weer een tjokvolle auto met volgeladen aanhanger op de deel in Groenlo. Ik neem een wand in het trappenhuis onderhanden waar het stucwerk hier en daar van aan het loslaten is. Als de hele muur kaal is zet ik ‘m gelijk maar in de primer, net als de andere muren op de verdieping die nog gestuukt moeten worden. Zaterdag komt Mark namelijk weer en hij neemt ook Jan en zijn zoon Arjan mee. Dan kunnen we lekker opschieten.

De muur in het trapgat moet afgewerkt worden. Daarvoor moet wel eerst het dakbeschot erboven vernieuwd worden. Ik sloop de huidige boel vakkundig en een zompige basis van een redelijk belangrijk constructiedeel wordt zichtbaar. Daar moet ik maar even een fotootje van maken voor aannemer Jan (De Bob de Bouwer in dit verhaal).

De boosdoener lijkt een lekkend gammel dakraam. Ik zoek op Marktplaats dus een mooi Veluxraam en kom uit in Veenendaal (!) Die kan Carole dus mooi morgenvroeg op pikken voordat ze met Lotte en Robin naar Groenlo rijdt.

Tussen de middag ga ik mijn trotse bezit, gekocht in Utrecht, De Salamander potkachel, op advies van de schoorsteenveger, naar de werkplaats van De Heidesmid. Dit mooie antieke kacheltje, waar ik echt heel trots op was, blijkt nagenoeg rijp voor de sloop.

Als ik heb wil laten fixen ben ik minimaal 200 euro kwijt (oef…) Dure ’tijdelijke’ oplossing voor de open haard die ik op termijn wil. Een alternatief is een doe-het-zelf- pakket. Met vuurvaste cement (lekker kleien aan de binnenwand van de kachel) en een auto vol pijp- en bochtstukken vertrek ik weer richting Groenlo terug, maar via Lichtenvoorde, waar ik ontdek waar de lokale Praxis zit. Mijn ooit uitgeleende vlakschuurmachine is klaarbijkelijk door iemand toege-eigend en dus ben ik toe aan een nieuw exemplaar. Kan er ook nog wel bij.

Veel te laat naar mijn zin ga ik na terugkomst weer aan de klus en maak de laatste spullen op die Jan twee weken geleden mee bracht. Resultaat: Een bijna geisoleerde set slaapkamers en een kapotmoe lijf. Gelukkig heb ik hier een ruime badkamer met vloerverwarming en een heerlijk ligbad!

Tjonge wat kan je ontzettend geen idee hebben wat er komen gaat…

Heel erg ambitieus de wekker gezet op 6.30 en dan uiteindelijk om 7.15 (weer) wakker schrikken in een steenkoude slaapkamer. Volgende keer de verwarming iets hoger zetten, of een dekentje bij de hand houden? Enfin. Eenmaal gedoucht ziet de wereld er weer heel anders uit. Licht maken op de verdieping, tussendeuren van het slot doen, koffie zetten en ontbijt maken. Terwijl ik nog maar een paar happen op heb, en met Carole aan tafel zit, zie ik al autolampen de laan op komen. Mark! Het is 7.45 en die jingen is er al  weer. Hij moet Rond 6.00 opgestaan zijn vanochtend. Het is zaterdag…Respect!

Vandaag staat voor hem stucwerk op het programma. Wat een wonder gebeurt er dan als zo’n man een dag bijna aan 1 stuk (stuc) door aan het werk is.

En dan die onverwachtse aandacht vandaag. Heel erg leuk. Robin, de vriend van Loes, die spontaan aanbiedt om te komen helpen, isoleert in zijn eentje alle ruimtes om mij heen die ik van een raggelwerkje voorzie. Hij is naast mij, voor mij en boven mij. Het voelt haast spiritueel! Vincent en Petra, onze vrienden uit Veenendaal komen op doorreis naar Bochelt even polshoogte nemen en kunnen het niet laten om de behangstomer ter hand te nemen. Met zijn allen laden zij eind van de middag in ‘no-time’ de volgeladen auto en aanhanger uit, die (gelukkig droog en uit de wind) op de deel staat. Weer een dag met grote stappen. Weer een dag waarin we aan het eind voelen dat we ‘leven’. Fysiek aardig het gevoel van een sportschoolbezoek in het lijf rijden we moe, maar voldaan naar huis. Het andere huis, want ons huis in Groenlo voelt goed.

Thuis in Veenendaal wacht de administratie. Het is tijd om de verhuiscontainer te betalen en de grondsanering in gang te zetten. Van die dingen.

Daarnaast moet het huis weer op orde gebracht worden, want dinsdag komen er weer kijkers. Duimen maar allemaal!

Vandaag in Veenendaal toch maar alvast binnen de lampjes in de boom gehangen. Ingewikkeld hoor, twee huizen in de kerstsfeer brengen. Eigenlijk 3, want in Ede is ook een prachtig huisje van Lotte waar inmiddels een kerstboom met lampjes staat.

Zo proberen we in alle inpak-, klus- en verhuisstress ook wat ‘normale’ sfeer om ons heen te creëren voor de momenten dat we even op de bank ploffen om uit te blazen.

Het is goed dat je dan niet in een soort afbraak-sfeer zit, tussen twee werelden in, zeg maar. Intussen is de auto weer nokkie vol gepakt en dit keer met een uitpuilende aanhanger van aannemer Jan erachter. Super bedankt Petersen! (‘kan niet bestaat niet’).

Dus… nu is het even wachten tot Carole ook klaar is met werken en dan gaan we samen naar Rhenen voor het eindejaarsfeestje van CASE Communicatie. Gelukkig, lekker dicht bij huis. Al hadden we beter iets in Groenlo kunnen kiezen, want daar gaan we na het diner toch maar vast heen. Morgen staat Mark daar namelijk om 8.00 op de stoep om te stuccen!

8.00 uur. De hulptroepen arriveren. Jan (Petersen) en werknemer Mark komen breken en bouwen en rijden hun bus met kar vol spullen de deel op. Later die ochtend komen Jan (Vrieling) en zoon Marck de laatste maten opnemen voor de tekeningen en constructieberekeningen, en worden we ook nog verrast door de komst van Robin, de vriend van Loes, die ons komt helpen.

Wanneer Jos (namens de verkopende erven) dan ook nog arriveert om een kadasterpaaltje te herpositioneren en alle meetpunten met mij vast te leggen aan de hand van bestaande vaste ijkpunten in het land, hebben we weer een heel gezelschap bij elkaar.

Hoe goed komt het uit als dan perfect getimed een autootje naast het huis stopt met twee mannen van de muziekverenigingen. Zij verkopen emmertjes snert. Lekkere stevige groene soep van Groenlo. Kan het nog mooier…

Maar dan komen we erachter dat we niets hebben om de soep in op te warmen, dus gelijk maar eens polsen hoe het staat met de ‘noaberschap’. Carole maakt kennis met de dichtstbijzijnde buren en probeert een flesje wijn te ruilen voor een pannetje.

Dat blijkt een succes, althans ze is voorlopig een uur onder de pannen. Een heel enthousiaste buuf wil het naadje van de kous weten, maar blijkt alles al gehoord te hebben van de verkopende partij.

Even later zitten we dan allemaal gezellig aan de soep met broodjes.

Snel blijkt die dag dat wat ik zag als een hele goede stap, slechts een kleine aanzet was geweest. Jan en Mark maken al snel korte metten met het weinige dat nog kamers te noemen is op de bovenverdieping. Echter, terwijl Robin en Michiel alle dakbeschot en steenpuin opruimen, groeit er een verantwoord nieuw raamwerk dat de basis gaat vormen voor een beter geisoleerde en actueler woon- en werkcomfort. Zij zijn tovenaars die jongens van Petersen! Jan heeft ‘kwartier gemaakt’, zoals hij het zelf noemt. Vanuit zijn pop-up-werkplaats op onze verdieping vliegen gordingen en raggels heen en weer op de schouders van de mannen. ‘Volgende week stuccen’, hoor ik iemand zeggen.

(wow!)

Carole tovert intussen prachtige paneeldeuren onder strak plaatwerk vandaan en na het verwijderen van een robuste schrootjeswand komt er een huiselijk behangetje tevoorschijn in de woonkamer. ‘Volgende week stoomapparaat mee’, klinkt het.

(nog meer wow!)