Toegegeven, het is een beetje ‘vals spelen’ want de opening was vorige maand. 31 augustus, om precies te zijn. Maar door die datum onmogelijk om de belevenissen van die dag nog in dezelfde maand op deze blog te beschrijven. Bovendien ijlde het nagenietmoment nog wel een maandje door…

Groei

Natuurlijk, in de zomer van 2020 ontvingen we onze eerste campinggasten en we boden vanuit de slaapkamer op de begane grond van het woonhuis ook Bed and Breakfast aan. Hoewel daaromheen allerlei bouwactiviteiten plaatsvonden en ons bedrijf groeide en groeide, hebben onze gasten het verblijf bij ons gewaardeerd. Daarmee bouwden we aan een waardevol recensiebestand.

Maar nu, vier zomers later, kunnen we zeggen dat we het geflikt hebben. Met de oplevering van vijf zeer ruime kamers in de gerenoveerde koeienstal, het achterhuis van de boerderij, weten we ons verzekerd van een redelijk vaste inkomstenstroom. De reserveringen van de kamers lopen al tot eind volgend jaar, en ook de camping krijgt steeds een completer en volwassener uitstraling.

Beleving

Het moet natuurlijk wel een beetje ‘aggenebbes’ blijven. Niet té netjes! We willen campinggasten een ongedwongen achterhoekse plattelandsbeleving met Franse idylle bieden. En de kamers zijn echt heel groot, compleet en comfortabel, maar wel met het rauwe randje van de oorspronkelijke 19e eeuwse koeienstal.

En we kozen 31 augustus om de realisatie daarvan te vieren met onze vrienden, buren en familie.
Wat niet iedereen weet: het was de dag voor onze trouwdag (1 september 30 jaar!) en het moment dat Carole ook 30 jaar in het onderwijs zit. Veel om te vieren dus, en wat een fantastische dag was het!

Kroon

We kijken hier dus toch graag nog even op terug, temeer omdat het de lokale media ook ter ore is gekomen dat in dit mooie stukje achterhoek op de Vredenseweg een bijzonder project van de grond gekomen is. En daar werden we dus deze maand zowel online als op straat nog wel eens door aangesproken. Dus dat heerlijke nagenieten van die bijzondere dag hing de afgelopen maand als een mooi kroontje op ons werk nog lekker lang in de lucht.

Lokale media

Help, ik vertrek. Naar een droomhuis op het platteland. We gaan opnieuw beginnen in de Achterhoek, gooien het roer om en mijn man is klusser

Dat zou de titel kunnen zijn van het boek dat we inmiddels wel kunnen schrijven. Alle metaforen en superlatieven van TV zijn waar, en we zijn ze ook allemaal tegen gekomen. In 2018 trokken wij de stoute schoenen aan en verlieten Veenendaal.

En nu wonen we in de Achterhoek, op het randje van Nederland in het buitengebied van Groenlo. Het doel was wonen in het buitgengebied. Daarbij kwamen de wensen een camping te gaan beginnen en de nood om ergens van te kunnen leven. Dat laatste zouden de vijf B&B-kamers gaan worden die begin van dit jaar werden opgeleverd.

Hoewel we het gevoel hebben nog lang niet klaar te zijn, is met de oplevering van de kamers wel het moment aangebroken dat we de opening durven vieren. We mogen zeggen: “Het is gelukt”!

We vieren eind van deze maand de opening met mensen die ons op een of andere manier ergens in het traject of heel regelmatig met grote of kleine zaken geholpen hebben in het verwezenlijken van onze droom.

En deze maand staat helemaal in het teken van de voorbereidingen op dat moment. Eindelijk wat terugdoen, een klein gebaar van onze grote waardering voor vriend- en noaberschap!

Grasmaaien, heggensnoeien, straatjevegen, ramenlappen, onkruidwieden, tentenhuren, muzikanten, goodiebaggen en nog veel meer! Alles in volle gang!

Juli heeft ons verrast. De maand begon al prachtig met een bruiloft op onze locatie! Uiteraard moest alles er perfect uit zien, dus het gras lag er tiptop bij, de heggen waren geschoren, het terrein was opgeruimd, de bestrating schoongeveegd en… De bruidssuite is af!

Bruiloft

Het appartement op de bovenverdieping, de ruime kamer met badkamer en eigen keuken is op tijd klaar!
(Vanaf juli is dus ook meteen de vijfde kamer in de verhuur gegaan.) Maar jongens wat een feestweekend hebben we ervan mogen maken voor het bruidspaar. De gasten konden parkeren op de weide bij de weg, er was ruimte voor kampeerders en de familie genoot het weekend van alle kamers. Zo was de ‘inner circle’ van het bruidspaar het hele weekend om hen heen maar kon ieder zich zelf ook even terugtrekken op hun eigen kamers. op zaterdag en zondag een heerlijke ontbijttafel voor de familie en zaterdag een lekker seventies-party in de feesttent. En we mochten van veel gasten horen dat ze zeer aangenaam verrast waren door de prachtige locatie. Wat een heerlijk compliment!

Gemeentehuis

Als bruidslocatie voor een dag ben je feitelijk een dagje een soort dependance van het gemeentehuis. Dat voelt wel een beetje stoer. We werden dan ook aangenaam verrast met nog meer belangstelling vanuit de gemeente in juni.
Eerst brachten wethouder Arjen Schutten met beleidsmedewerker Bernou Wagenaar ons een bedrijfsbezoek en enkele weken later kwam team economie met een afvaardiging van Achterhoek toerisme bij ons met het verzoek of ze onze locatie als lunchstop mochten gebruiken tijdens een fietsrondje langs recreatiebedrijven. We voelen ons zeer vereerd door al deze bijzondere belangstelling.

Croissant of Crosszand

En het was weer een hete droge Zwarte Cross in juli. De vijf kamers en camping echt lekker vol. De vergunning voor uitbreiding van de camping kwam net op tijd goed van pas, en met een extra rondje mailen werd het aantal ‘no-shows’, waar we vorig jaar helaas mee te maken kregen, voorkomen. Elk plekje was benut. De sfeer was weer enorm gezellig en gemoedelijk. Lekker hectische dynamiek doordat eigenlijk elke dag wel mensen vertrokken en nieuw aan kwamen. Daarbij moesten we alle gasten die de pendelbus gereserveerd hadden, ook hier en daar nog even op tijd langs, zodat de bus niet onnodig lang hoefde te wachten. En elke dag broodjesservice natuurlijk. En om het extra spannend te maken kwamen we er op zaterdagmorgen achter (verrssing!) dat de bestelling de avond ervoor niet was doorgekomen. Dus ook nog maar even snel zelf naar Eibergen om broodjes te halen.

Natte cross

Zondag leek weer een prachtige dag te gaan worden maar halverwege bleek de weersverwachting alsnog een weersverrassing. Het hele festivalterrijn veranderde in een modderbad en alle zorgvuldig gekozen originele outfits waarin de mensen vertrokken richting festival bleek bij aankomst te zijn veranderd in een glibberig bruine uniformiteit.

Het spoelwater van de douches bleek ondergronds de afvoer van zoveel zand niet aan te kunnen en bij de avondschoonmaak bleek er een laag water in de afwateringsruimte achter de toiletten en douches te staan met een aantal bijzondere verrassingen. Uiteindelijk was er snel professionele hulp ter plaatse waardoor iedereen weer lekker van het sanitair gebruik kon maken.

Succes

Dat een verblijf op Hoeve de Snippert goed bevalt is wel duidelijk. We krijgen deze maand verrassend veel aanvragen voor zowel camping als kamers. We schrijven nu al druk de agenda van 2025 vol. Wie een kamer voor zwarte cross wil boeken moet nu al wachten tot 2026, want voor 2025 staat alles al gereserveerd. De camping zit ook al voor een kwart vol in het weekend van zwarte cross 2025. Dus dat gaat lekker, en het zegt wat over een zeer geslaagd en succesvol afgelopen zwarte crossweekend 2024.

Vragen staat vrij

Met de stijgende belangstelling voor onze locatie stijgt ook de belangstelling voor onze dieren. En dat vinden we altijd leuk. De laatste tijd worden we verrast door bijzondere vragen over de ponies.
Is die ene zwanger? Bijten de ponies? Waarom hebben ze een blinddoek op?

Hier volgt wat uitleg over de vreemde, vragenoproepende, soms carnavaleske ‘kledingstukken’.
Macho, onze jongste telg, de kleinzoon van Punky en Zoon van Spotje, is een ruin. Dat is een gecastreerde hengst. En mannetje dus, en het is niet waarschijnlijk dat hij zwanger is.
Macho is gevoelig voor een mugje dat exceem overbrengt. Hij draagt dus in de zomer een exceemdeken, met een flap die onder de buik door gaat. En die flap roept kennelijk soms vragen op.

De ponies dragen geen muilkorf. Dat is een graasmasker. Macho is een kruising met een shetlander-vader. En shetlanders eten graag veel. We willen de ponies zoveel mogelijk hun natuurlijke gedrag kunnen laten hebben. En grazen hoort daarbij. Maar de maskers zorgen ervoor dat er geen hele grote happen gras genomen kunnen worden. Punky en Spotje zijn echte Welsh ponies. Zij zijn gevoelig voor iets anders: Hoefbevangenheid. Dat is zoiets als suikerziekte. Als ze te veel gras eten wat suikers bevat, kunnen ze ontstekingen krijgen aan de hoeven en daar kunnen ze uiteindelijk dood van gaan. Daarom worden ook zij bij het grazen begrensd.

De kappen die de ponies dragen zijn soort horren. Het ziet er een beetje raar uit, maar er komen daardoor geen vliegen bij ogen en neusgaten. De ponies kunnen er gewoon doorheen kijken en voor de neus zitten franjes die werken als een soort vliegengordijn.

Deze maand een heel apart verslagje. Er is ontzettend veel gebeurd maar ook heel weinig.
We kregen met uitzonderlijk veel nattigheid op het kampeerveld te maken maar ook met extreme hitte en alles daartussen. Er is ontzettend veel werk verricht buiten, vanwege het losbarstende seizoen en het groeizame weer, maar binnen moest de laatste kamer ook eens af en mede door de goede verhuur van de kamers beneden verliepen in het appartement de vorderingen minder snel.

Maar wat een aparte vergezichten en mooi natuurschoon in deze junimaand met water en zon!

De nattigheid in dit seizoen is extreem. Vorig jaar was het in juni al herfst; gele plekken in het gazon en blad dat van de bomen viel. Nu bleven veel kampeerders weg vanwege het weer. Maar goed ook, want er waren niet veel droge plekken om te staan. Wonder boven wonder was het steeds net op tijd weer hersteld op het moment dat er voorreserveringen stonden van groepen. De natuur ging er in ieder geval goed op. Wat een groeiexplosie en dat gazon!… Het maaien werd een aparte excersitie.
proberen net tussen de buien door, als de bodem droog genoeg is, met de machine het veld over. Minimaal 2x in de week, want anders is het gras te lang, en moet ik het er ook nog naderhand afharken.
En als dan de oude grasmaaier het begeeft en de nieuwe na 2x maaien ook, dan is het erg fijn dat je buren hebt waar je spullen van mag lenen. Dankjewel nog Dinant en Ad!

Aparte visite ook; de gemeente kwam op bedrijfsbezoek en een vleermuisje op huisbezoek.

Aparte combinaties gezien tijdens een supergezellig kampeerweekend van de CitroenIDDSclub.

En… Apparte-ment… bijna klaar!

In mij, of in mei…? Nou, hier is het niet bepaald stil geweest in mei. Hemelvaart en Pinksteren was het gezellig druk zowel op de camping als de kamers op de deel. Maar deze maand moet ik wel weer even terugdenken aan een paar jaar geleden toen ik in juni refereerde aan een liedje van Van Dik Hout.

Allereerst vanwege de anekdote over de ‘dunne planken van dik hout’. We hebben eindelijk de open ruimte tussen de verdiepingsvloer en het benedenplafond, op het stukje vide in de ontbijtkamer afgedicht. Tot nu zag je daar nog steeds de gas- en waterleidingen lopen. We hadden al langer het plan om hier een van de oude eiken schaaldelen tegenaan te werken, maar ‘hoe’ was de vraag.
Uiteindelijk met timmerkoning Frank Diekman. Er is niemand anders met zoveel ervaring met zwaar oud eiken hout en hoe je dit met enige precisie op hoogte kunt brengen en daar netjes op maat kunt afwerken. Chapeau Frank, en bedankt voor de hulp. Het zit er netjes tegenaan!

Ja, en kort daarna gaf onze gazonmaaier (nee, geen STILL, maar STI-GA!) de geest, en pruttelde zacht, hangend aan de laatste ‘stroom’-halm: ‘het is stil in mij’. Er kwam ook geen beweging meer in.
Een flinke strop, want ik had juist besloten dat we het NOG maar een jaartje moesten zien te redden met dit apparaatje dat eigenlijk net aan de lichte kant was voor het werk hier.
Er stond direct een flinke investering te wachten, want nog een keer iets ondermaats kopen zou zonde van het geld zijn. Gelukkig kregen wij tijdelijk een machine te leen van buren die twee weken met vakantie gingen en dus niet zouden maaien. Dat gaf ons tijd om goed op een rijtje te zetten om ons te verdiepen in wat ons het beste past qua praktische oplossing, maar ook qua financiele mogelijkheden.

Zo weet je wel weer even dat een verrassing altijd om de hoek ligt. Zowel als tegenvaller als meevaller. Want Jeroen, van Rouwenhorst Tuinmachines uit Barchem, bood ons een mooie handreiking met een prachtige machine. Daar gaan we weer veel gasten ontzettend blij mee maken want hiermee houden we de grasmat in topconditie. Iets dat de laatse weken best een uitdaging was en niet alleen op maaigebied. De regen kwam soms met bakken uit de hemel, maar gelukkig was de kampeerweide op de momenten dat het moest, mooi strak, dicht en droog. En daar zat muziek in! De Papklepels gaven hem van Jetje en trakteerden de overige campinggasten met hemelvaartweekend op een oefensessie voor het blaaskapellenfestival in Groenlo.

April deed weer ‘wat ie wil’ hoor! Wat een bak met water is er gevallen. En maart was ook al niet echt droog. In tegendeel. We hebben wel wat angstige momenten beleefd, want het paasweekend was de camping geboekt door een flinke club leuke mensen.

Constructief

Maarliefst 12 klassieke kampeermiddelen van het type Constructam waren, uiteindelijk via het snoekvrienden-netwerk, te gast. Jongens wat een feest was dat! Maar samen met nog enkele andere kampeerders, moesten zij de schaarse plekken op hoger gelegen gronden delen. Dat werd uiteindelijk een heel gezellige boel. Met wat passen en meten, en minimale auto-bewegingen op de weide, viel alles op zijn plek. Zelfs het weer zat in dat weekend en beetje mee. Al met al een prachtige memorabele aftrap van het seizoen in het eerste weekend van april!

Strak

Maar niet alleen op de camping was het volle bak. Ook de kamers op de beganegrond van de deel waren geboekt. Al met al best een aantal auto’s, want de campinggasten konden vanwege het inschikken en samen de droge plekken delen, de auto’s niet naast hun kampeermiddel kwijt. Gelukkig hadden we inmiddels flink wat werk verzet met het opruimen van oud hout, op laten halen van puinafval en netjes wegbergen van een restant metselstenen. Dat geeft ruimte. En met hulp van onze held uit het buren-netwerk ‘Huub met de Barba-truck’, was er met betonroosters een mooi strak omzoomd parkeerveld voor elkaar ge-‘shoveld’. We hebben ons er over verbaasd dat het is gelukt om de autos bij 15 kampeermiddelen, vier kamers en ons eigen wagenpark, netjes en strak om de boerderij te kunnen parkeren.

Borduurwerk

Dat netwerk van klassiekervrienden breidt zich overigens lekker uit. We borduren graag voort op successen uit het verleden. Uit een samenwerking met de organisatoren van Citro-Classica, waar we vorig jaar nog gastheer voor waren tijdens een Toertocht, is alweer de volgende editie van ‘Met je snoek naar de Snippert’ gekomen. Dit jaar hebben twee regio’s van de CitroenIDDSClubNederland de handen ineen geslagen en hebben in juni bij ons een groots kampeerweekend geboekt. Richard Langelaar, van partnergarage Citro-Classique heeft ons deze maand, namens Citro-Classica, gevraagd om aanwezig te zijn op de strip van Vliegveld Twente tijdens dit grootste landelijke Citroën-event van Nederland. Een enorme eer om daar onze locatie met Franse idylle te promoten. We zijn al lekker druk geweest met de voorbereidingen daarop. We kunnen helaas zelf geen stand bemensen, maar onze vrienden van de snoekfabriek, nemen het ambassadeursschap op locatie op zich. Waarvoor heel veel dank aan Katinka en Pascal! (en de prachtige foto van George van Geffen natuurlijk).

Next Level

Dat de kamers op de beganegrond van het achterhuis nu echt bijna doorlopend geboekt zijn, geeft echt een supergoed gevoel. Maar het is wel even andere koek dan vorig jaar qua planning, kamers kuisen, bedden opmaken. Maar we zijn er nog niet, want boven op de verdiepingsvloer is het pas echt ‘next level’. In fysieke vorm, natuurlijk, maar ook wat afwerking betreft. De tijd dringt want komende zomer moet het af, vanwege het faciliteren van een bruiloft. Maar de beschikbare klusmomenten worden schaars, nu de benedenverdieping bijna non-stop verhuurd is. Daarom hebben we er voor gekozen om de badkamer, in het appartement boven, te laten tegelen door een professional van ARLUC. Ook weer via ons groeiende netwerk, en aangeraden door onze huis-installateur REWI. En dat zet niet alleen zoden aan de dijk, maar qua afwerking is het allemaal ook nóg netter-werk! Arnold, je bent een topper!

Streepjes

Nu we het betere hobbywerk wat aan het ontstijgen zijn, is het ook tijd om een belangrijke wens van onze gasten te honoreren. De WIFI. Natuurlijk hadden we al wel een gastennetwerk, maar dit werd nog uitsluitend vanuit het woonhuis gevoed. Dat hield in dat als je in de goede lijn zat, je aardig bereik had, maar je kon ook pech hebben als je om het hoekje achter de kapschuur stond. Dan moest je het met af en toe ‘een enkel streepje’ doen. En in het achterhuis was er door alle goede isolatie in de achterste kamers al helemaal geen mobiel netwerk meer. Met het werk van Patric Nijenhuis kunnen we nu overal op de camping en in alle kamers een flinke stevige verbinding van ‘drie streepjes’ bieden.

Ineens waren ze er. Koolmeesjes, krokussen, kersenbloesem…Lentekriebels!

Echt su-per-lekker dat er weer dagen zijn dat je de geplande binnenklussen gewoon MOET uitstellen en werkjes buiten op zoekt. Omdat het even uit de wind heel erg aangenaam kan zijn in het zonnetje.
Dat je zo af en toe de geur van vers geinjecteerde gier ruikt, of de plaatselijke jeugd op zondagmiddag weer aan het motorcrossen gaat op de stoppelresten van een maisland hoort er ook bij. Het is de cultuur, en de tijd van het jaar.

Gelukkig is het niet elke week en ook niet telkens op dezelfde plek. Zo blijft het ook nog eens een mooi schouwspel als gasten op een fietst- of wandeltocht bij toeval langs zo’n amateurcrossbaantje komen.
Want de campinggasten zijn weer welkom. Op een mooie dag merk je dat de rustzoekers weer trek in het buitenleven krijgen. Telefoon en mailbox staan dan weer te rammelen.

Gelukkig loopt de agenda voor de kamers in het achterhuis ook al goed vol. We merken dat die ruimte ook zeer gewaardeerd is onder families. Zij plannen vaak 6 of meer maanden vooraf een weekend.
Op het moment staan alleen tijdens de zomermaanden juli en augustus nog wel wat lege plekjes in de agenda voor de kamers, maar die zullen ongetwijfeld nog gevuld worden met losse kamerreserveringen door rustzoekende koppels.
Momenteel zijn we met de afwerking van het appartement op de verdieping bezig. Dat gaat ook lekker vlot en we bezoeken de laatste tijd veel brocantes om zo af en toe nog wat fraaie meubelitems te scoren.

Bankjes en bomen

Buiten is het veld verrijkt met nieuwe bankjes en bomen. We hebben drie veldesdoorns bij geplant en twee kastanjebomen. We willen het weiland niet te veel cultiveren maar het is wel leuk om te zien dat het voor ons gevoel steeds park-achtiger gaat worden. In de goede zin van het woord dan. Met iets meer gevarieerde begroeiing in soorten en formaten.

Ook goede vrienden hebben nog eens stevig de handen uit de mouwen gestoken. Marco en Annet (de ‘Scandinavië-divisie’) hielpen met de badkamerplaten en IKEA-keukenkasten voor het appartement boven, Petra en Vincent zijn met het buitengroen aan de slag gegaan en Vincent en Herman hebben het campingsanitair en de kapschuur opgeruimd en schoongemaakt. En uiteraard liggen de paas-attenties ook weer klaar dankzij de hulp van ‘crea’-Petra.

We komen helemaal in de vakantie-‘vibe’. We hebben er ‘zin-in-in’. Het kriebelt weer.

Nu de kamers beneden klaar zijn, zijn we flink aan het schuiven. Veel van de -tijdelijk- opgeslagen meubelen krijgen een plekje. Daardoor ontstaat weer ruimte voor… nog meer meubels en andere huisraad.

We zijn nu eenmaal in de gelegenheid dat we veel kunnen gebruiken, en als je dan servies en meubels zomaar krijgt aangeboden, dan ga je die halen! En heel zelden kom je iets groots tegen op marktplaats waar je wat geld voor over moet hebben. Zo was er een enorme buffetkast die niemand wilde hebben, maar wel weg moest. Niet te tillen.

Uiteindelijk na lang vol- en voet-bij-stuk houden mocht ik deze ophalen. Dat past alleen niet op de aanhanger. Dus maar meteen een soort logistieke planning gemaakt en een busje gehuurd.
Na een dag rondrijden door Nederland waren, wij een kast van 220 x 220, een chesterfieldfauteuil, zes Thonet-achtige cafestoeltjes, drie dozen serviesgoed, een auping-bed, twee stoffen fauteultjes en twee fietsen, rijker.

Aan het eind van de dag bleek mijn inschattingsvermogen nog te kloppen. Het formaat van de bus die ik had uitgezocht en de keuze om geen extra persoon mee te nemen, maar te vertrouwen op sjouw-hulp op de diverse plekken van laden, resulteerden in een optimaal benutte dag met een barstensvolle bus.

Jacky

Onze koe in de ontbijtkamer is niet blij met de spullen die nu op het aanrecht staan. het stuit hem of haar letterlijk tegen de borst, en daar moest iets op verzonnen worden. Wij hebben hier uitneembare glaspanelen voor op maat laten maken. Hiermee is de achterwand van de keuken beschermd tegen schuivende pannen en ander spul, maar ook hygienisch beschermd tegen vlekken.

Werkplek

Ook het accent van de werkzaamheden is verschoven van beneden naar boven. De wanden voor het appartement worden geisoleerd en dichtgemaakt want de electra zit op zijn plek. Ook de badkamer boven kan nu verder worden afgewerkt.

Ja, daar houden wij dus niet van he, ‘half werk’. Daarom hebben wij een maand met bijzondere werkdagen gehad. De laatste dagen hebben we tot echt in de kleine uurtjes (02.00) doorgewerkt om het achterhuis klaar te krijgen voor ons ‘proefslaapweekend’.

Zo heeft Michiel enkele dagen over de grond gekropen om alle plintjes te monteren. En terwijl hij daarmee bezig was, klonk er op een stormachtige avond een donderend geraas, gevolgd door een korte stilte en een angstaanjagend gegil. In de kamer naast Michiel was Carole een deur aan het schilderen en twee meter naast haar werd een raam zo hard naar binnengeblazen dat het kapot viel.

Gelukkig was er behalve het raam geen schade, maar de schrik zat er wel even in.
Dat kon er ook nog wel bij. Voorzichtig werd de strip van het dubbel glas uit de sponning gesneden en al het glas opgeruimd. Erg jammer vanwege het proefslaapweekend want dat raam zoud niet meer op tijd hersteld kunnen worden. In dit geval werd het voorlopig ‘half’ hersteld, door er een stuk OSB in te schroeven, maar in het kader van ‘scherven brengen geluk’, hebben we dit maar opgevat als een goed voorteken met schade die gelukkig te overzien is.

Licht werk

Dat we nog hard aan de bak moesten was onze vrienden ook niet ontgaan. Het was fantastisch dat Marco en Annet uit Pijnacker ons kwamen helpen met de Ikea-keuken. En dat Geert het aanrechtblad en het afhangen van de branddeur voor zijn rekening nam. En zonder Petra en Vincent was alle rommel, die voortvloeide uit al dat harde werken, ook nooit op tijd opgeruimd geweest. Zelfs de ochtend voor het proefslapen stonden zij nog toiletten te poetsen en vloeren te zuigen. Vele handen maken licht werk!

Goed begin

Voor de rest bleek januari een goed begin, en dat is ook ‘half werk’ 😉
We hebben een supergezellig proefslaapweekend gehad met voor ons bekende gasten die geen blad voor de mond namen als het gaat om opbouwende kritiek. Daar kunnen we wat mee!
Een heel positief weekend dus in meerder opzicht. Want er bleek zich meteen een ‘beamteam’ te vormen ter voorbereiding op de installatie van onze media-voorziening, waar straks onze gasten draadloos mee kunnen verbinden om zo al hun favoriete films te streamen of presentaties te geven.

Animo

En met al 20 weekenden helemaal volgeboekt (naast de losse kamerreserveringen), kunnen we zeggen dat we weten waar we het allemaal voor doen. Dat zijn bij elkaar al zo’n 500 persoonlijke overnachtingen die gereserveerd staan. Je snapt wel dat we een klein beetje trots, maar vooral heel dankbaar zijn!
Een goed begin is het halve werk!

Deze jaarwisseling is gedaantewisseling. De puntjes gaan op de i. We zijn aan het mooimaken. Onze ruige Jacky gaat op de muur. Een ‘facelift’ van 7 x 7 meter. ‘KOE-L’!

Onze oude boerderij krijgt nu echt karakter met dit kunstwerk. We hopen met Jacky al onze bezoekers een echt oer-gevoel te bezorgen. We wensen iedereen een supervet 2024 met veel warme belevenissen toe!

Ja, alles wordt duurder, maar daar hebben we het maar even niet over.
Maar alles ‘duurt‘… Het kost geld, maar het kost ook vooral tijd!
En dus zal je geduld moeten hebben. Ik heb het al eens uitgelegd, maar ‘focus’ is het toverwoord.
We knippen alles op in stukjes en genieten van ieder succesje. Van elk stapje.

Zo kijken we terug op een prachtig campingseizoen. In november is dat echt klaar. We mogen vanaf dat moment in het seizoen ook vergunningtechnisch geen campinggasten meer ontvangen. En dat is altijd een mooie tijd om een momentje te nemen om het buitenwater af te koppelen. Dat plannen we altijd zorgvuldig, want niet alleen het campingsanitair is dan van het water af, ook de ponystal. Vanaf dat moment moeten we dus het water voor de dieren uit het huis daarheen brengen. Je wil dus dit klusje niet te vroeg doen, maar ook niet te laat vanwege de kans op vorstschade.

Helaas liep die planning afgelopen jaar mis, en hebben we hier en daar een stuk leiding, een kraan en een douchekop moeten vervangen. Duur? Ach, ik noem het ‘leergeld’. Net als de met veel zorg aangelegde leidingen. Dit is echt een fantastische klus geweest die ons heel veel verder heeft geholpen, maar het ingenieus bedachte aftapsysteem werkt niet optimaal. Doordat de leidingen niet op afschot gemonteerd zijn, kan de boel niet volledig leeglopen. En het doorblazen met de compressor geeft dan onvoldoende zekerheid. Die wijsheden leer je ‘op den duur‘. We zijn nu een ochtendje kwijt om alles los te draaien en goed door te spuiten, en dan monteren we in maart alles weer vast. Hopelijk komen we daarmee komende winter zonder schade door.

Zo bereiden we ons dus ook al een beetje voor op volgend seizoen. En dat doen er meer. Veel gasten maken nu al mooie plannen voor komende zomer. Het ‘duurt‘ nog even, maar als je met de zwarte cross een overnachtingsplek wil, dan moet je er vroeg bij zijn. Gelukkig hebben veel festivalgangers daarom voor de kaartverkoop van 18 november al bij ons geboekt. Wat een dolle zaterdag was dat!
We zaten zelf nog in de wachtrij voor kaarten en tegelijkertijd stond de telefoon roodgloeiend.
Na een uurtje waren alle toegangskaarten verkocht en puzzelden we de meeste nachten in de camping- en kamerplanning dicht.
De vroege zomerplanning van gasten zien we ook terug in de groepsarrangementen. De keuze voor het samenwerkingsverband met vakantieadressen.nl werpt duidelijk al vruchten af. Wanneer je met een groepje samen luxe wil overnachten, moet je er vroeg bij zijn. Daar zijn kennelijk veel mensen van doordrongen.

Zelf hebben we erg genoten van een familiebijeenkomst in onze ontbijkamer in wording.
Voor een heel aantal neven en nichten had het lang ‘geduurd‘ dat er even gewoon kon worden bijgepraat. Om elkaar te kunnen ontmoeten hadden we alles op alles gezet om een beetje sfeer te krijgen in de voormalig melkkamer. Zo was het verse stucwerk net op tijd droog.
De entreehal en de grote ruimte voelen goed, al mag er accoustisch nog wel wat gebeuren.
Dat gaan we aanpakken als de keuken en de meubels op zijn plaats staan, maar dat duurt nog even.

We zijn nu eerst druk bezig met de luchtkanalen voor het binnenklimaat. We gaan dit regelen met warmteterugwinning. De warme lucht die we uit de natte ruimtes afvoeren, gaat niet naar buiten, maar loopt via een filtersysteem en word daar vermengd met vers aangevoerde buitenlucht weer naar binnen geblazen. Op die manier houden we de warmte binnen en hoeft er minder bijverwarmd te worden.
En zo worden we ‘op den duur ‘ook telkens ‘duurzaamer’.

De herfst is nu echt wel een feit. Gisteren zijn onze laatste campinggasten vertrokken. Overal op het veld staan plassen want het regent veel. Gelukkig kunnen we binnen lekker verwarmd en goed geisoleerd doorwerken. En dat moet ook. Volgend jaar gaan we los. We maken ons op voor een nieuwe fase op Hoeve de Snippert!

De herfst is een soort herstelfase. De natuur komt tot rust en de uitbundigheid waarmee alles heeft gebloeid maakt plaats voor verkleuring en ‘rimpeligheid’. Om volgend voorjaar weer te kunnen stralen, rekenen we af met de restanten van een seizoen.
Zo hebben we met Herman, de campingburgemeester, (en Finn) een mooie start gemaakt met het opruimen van de ‘materialenhoop’. Een stapel metselstenen met afvalhout. Dit is al langere tijd een doorn in ons oog. Hopelijk is deze hoek achter de boerderij in het voorjaar weer netjes en groen.

We zijn binnen ook aan het ‘mooimaken’ toe gekomen. Inmiddels zijn alle plafonds binnen twee dagen dichtgemaakt door twee ‘handige Harries’. Ceel en Dennis hebben daar alle – met raggelwerk beklede- leidingwerk onttrokken aan het zicht, en vanaf volgende week komen de stucadoors dat aansmeren met een goede laag ‘foundation’.

Zojuist heb ik Instyle Concepts op bezoek gehad. Instyle Concepts is een creatieve projectinrichter voor hotels, recreatiewoningen, studentenhuisvesting en de zorginstellingen. Zij gaan voor ons de enorme wand in de ontbijtkamer voorzien van een portret van ‘Jacky’.
Jacky (‘She’s a Beauty’) is de favoriete oer-os van Duitse fotokunstenares Claudia Moeckel. Het werk zal uiteindelijk 50m2 groot worden. Een echte eyecatcher dus.

Een hoop moois om naar uit te kijken. Spannend ook. Want het is een uitdaging om de -toch al strakke- planning te blijven volgen. We proberen zo ver mogelijk te komen voor een familiebijeenkomst die half november gepland staat. Toen deze werd besproken waren wij er vrij optimistich vanuit gegaan dat de kamers ook al wel klaar zouden kunnen zijn. Inmiddels hoop ik nu dat we voldoende tijd krijgen om voor die tijd de stuclopers en al het afplakwerk verwijderd te hebben en de ontbijtkamer als ontvangstruimte op orde te hebben.

De planning is om januari te gaan proefdraaien met de kamers op de begane grond. Een selectie uit onze inner circle zal dan als groep overnachten in de hagelnieuwe kamers. En het ontbijt zal vanaf de nieuwe keuken in de ontbijtkamer, onder het toeziend oog van Jacky worden gepresenteerd. Even kennismaken met de nieuwe dynamiek. Puntjes op de i zetten en vanaf februari is het achterhuis boekbaar voor de hele wereld. Overigens kan je nu al boeken via booking.com en vakantieadressen.nl!

Ook met de camping gaat het goed. Afgelopen seizoen mochten we weer meer vaste en nieuwe gasten verwelkomen. Het seizoen kwam door het traag startende voorjaar wat laat op gang, maar zoals gezegd zijn de laatste kampeerders nog maar net voor de winterstop vertrokken. De zwarte cross is een goede voorbode van de groeiende aanloop gebleken. Het eerste jaar van opening moesten we nog in de laatste weken voor het festival flink aan de bak om via doorverwijzingen van omliggende campings wat gasten op de camping te krijgen. Afgelopen jaar stond vanaf februari de telefoon roodgloeiend met festivalbezoekers die graag bij ons een overnachting wilden boeken. Maar nu heb ik al de halve camping volgeboekt met zwartecrossers die pas in juli komen overnachten.
De reguliere boekingen komen wat minder vroeg en explosief binnen, maar deze stijgen evenredig mee met deze groei.

Daarom; extra reden om er wat moois van te maken voor al onze gasten. We gaan deze winter nog even knallen, zodat we de groeiende aandacht kunnen belonen met ontwikkelingen die ieder jaar weer meer kleur en uitstraling brengen voor een onspannen verblijf. Graag tot ziens!

Zo af en toe gluren er nieuwsgierige gezichten door de stalraampjes naar binnen. Want als je heel goed luistert, hoor je niets… Maar wie goed kijkt, ziet dat er veel gebeurt. We nemen geinteresseerde gasten graag mee naar binnen om ze lekker te maken voor de op te leveren kamers die in 2024 in de verhuur gaan. Via booking.com zijn deze nu al te boeken!

Er rijden weer vrachtwagens de laan op met bouwmateriaal. Door de gang van het achterhuis worden weer heel wat pakketten hout, isolatiemateriaal, buizen en geheimzinnige dozen naar binnengebracht.
We werken hard aan de laatste loodjes. De afspraken in de strakke planning volgen elkaar in rap tempo op. Momenteel leggen we de laatste hand aan de electra zodat nu echt alle wanden en plafonds dicht kunnen. De keukens zijn besteld dus de definitieve stroomaansluitingen zijn daarvoor bepaald en op de juiste plek aangelegd. De allerlaatste uitbreidingen van de electra die nodg zijn voor hier en daar nog een rijtje spotjes of een hanglamp zijn gedaan. Je moet aan alles denken. En dan kan de boel dicht. Laatste isolatie er in, rachels op de plafonds! Kortom een hoop gezaag en getimmer.

Intussen genieten we van alle aandacht die we uit het bestaande clubnetwerk krijgen. 17 september waren we gastheer voor de grote tourrit van Citro-Classica. Onze ‘snoek’-vrienden uit Borculo wisten weer 70 – 80 equipes warm te maken voor een rit door de achterhoek. Wij hadden bij hen al een tijdje onze locatie zorgvuldig ingemasseerd. En dit soort ‘getimmer-aan-de-weg had inmiddels zijn vruchten afgeworpen.

Zo kwam het dat onze kampeerweides zich rond 12.30 vulden met een bonte stoet Franse klassiekers. Van daaruit strekten 125 liefhebbers de benen om met een koffie en krentenwegge een plekje te zoeken aan een van de statafels of neer te strijken in een van de sfeervolle zithoeken in de boomgaard. De locatie viel in goede aarde, mede dankzij het prachtige weer. En er mocht tot onze grote vreugde al direct een aantal voorzichtige toezeggingen voor boekingen in het nieuwe seizoen uit voort komen.

We timmeren lekker verder en boren ook met de kamers in het achterhuis een nieuwe samenwerking aan. Na een aantal besprekingen en voorbereidend werk achter de schermen staat onze accommodatie in de lijst van vakantieadressen.nl. Op 22 september ontvangen wij uit de handen van grondlegger en eigenaar van dit platform het prachtige emaille herkenningsschild (met bijbehorend promotiepakket).
De volgende dag zit de eerste aanvraag via het ‘portal’ al in de mailbox (..!)

Bijna twee maanden geleden schreef ik de laatste blog. Wat is er veel gebeurd in die tijd. Weinig heel erg zichtbare dingen op de bouw, maar er is wel heel veel geregeld en uitgezocht, electra aangesloten en gasten vermaakt. Want ondanks het tegenvallende weer hebben we meer gasten mogen ontvangen op de camping, is de B&B haast onafgebroken bezet geweest (soms zelfs dubbel omdat we al een kamer in het achterhuis hebben kunnen inzetten) en genoten we van meer enthousiaste terugkerende gasten. Daarbij is het aantal fietsers, dat voor één of meer nachten een plek reserveert in onze boomgaard, ook flink gestegen!

Zwarte Crossers met lekkere luchtjes

In juli is uiteraard de zwarte cross weer geweest en het was weer drukker dan vorig jaar op Hoeve de Snippert. Dit jaar hadden we zelfs een aantal kamers-in-wording ingezet als ‘indoor kampeerplaats’ met privebadkamer. Daardoor rook het ’s ochtends heerlijk fris op de bouw naar alle luchtjes van het badderen en ‘optutten’. Tegen de middag liep het reukspoor van de badkamers in het achterhuis en ons campingsanitair, via het bomenlaantje naar de openbare weg. Want daar stond weer net als vorig jaar 2x per dag de grote pendelbus klaar voor de festivalgangers. Een zeergewaardeerde service die we er graag in houden! Een ander extraatje was dit jaar een nieuwkomer; de broodjesservice, ook een ZC-blijvertje wat ons betreft!

Samenwerking

Deze zomer stond in het teken van netwerken. Momenteel leggen we de laatste hand aan onze reserveringspagina op vakantieadressen.nl. Binnenkort kan je dus op deze portal voor (familie)bijeenkomsten onze hele nieuwe accommodatie reserveren.
Daarnaast menen we dat onze locatie ideaal is voor het plannen van zomerzwoele festivalbruiloften of sfeervolle winterweddings. En we kijken er erg naar uit om deze concepten te gaan faciliteren voor dehippebruiloft.nl uit Lievelde.
Achterhoek Toerisme waardeerde onze locatie met publicatie in de nieuwe brochure ‘Karakteristiek Overnachten’.

Verzadiging

Het terrein ligt er in augustus prachtig bij. De notenboompjes krijgen een mooie kroon en het gras is fris en groen. Dat heeft een reden; Het is afwisselend zonnig en warm, maar ook vallen er stevige buien.
Soms zelfs zo stevig dat de regenpijpen het water niet meer kunnen afvoeren en de grond verzadigd raakt. De oppervlakte droogt snel, maar als daarna weer een stevige bui valt, kan je goed zien welke kampeerders op het natste plekje staan.

Gelukkig kunnen zij de lol er van inzien en nadat wij hen van een stapel pallets hebben voorzien, trekken ze theatraal de vishengel tevoorschijn en poseren trots op hun prachtig aangelegde steigertje.

Oud spul

Als liefhebber van ‘oud spul’, genieten we ook altijd van een bezoekje door soortgenoten. Zo was er een koppel dat in de regio kwam toeren met bijzondere motoren en kwamen bekenden uit Borculo met een hele mooie vroege DS break hier langs met een missie (hierover in volgende blog hopenlijk meer)…

Over oud spul gesproken; we hebben van een buitenkansje gebruik gemaakt en zes prachtige oude gymbanken opgehaald uit Terborg. Leuk voor in de kamers en campingsanitair, maar wellicht ook materiaal voor onze Yoga-kat, die zich normaliter in vreemde bochten wringt tijdens bijzondere work-outs onder een van de schaduwzeilen in het gras.

Een klein bruggetje naar de bouw, waar misschien niet veel zichtbaars is gedaan, maar waar we toch geen gras over laten groeien. Want naast voorbereidend- uitzoek- en ander ondefinieerbaar werk, is daar een hele mooie loftdeur gemaakt in een van de badkamers en zijn er isolatie-meters gemaakt met de plafonds. Er ligt namelijk een strakke planning om deze af te gaan werken. Het moet namelijk eens een keertje klaar allemaal. En snel ook!

Kortom, misschien wat weinig zonnige droge dagen gehad, maar man man, wat een zomer!

Het is deurenmaand. We plaatsen deze maand alle kamerdeuren op de beganegrond. Na het storten van het woonbeton hadden we voorlopig nog steeds maar 1 van de 4 deuren geplaatst. Ook de dubbele deur tussen kamer 3 en kamer 4 (zoals wij ze voorlopig nog noemen) is gerealiseerd. Hiermee kunnen we twee kamers (los)koppelen. Dan gaan we verder aan de slag met de branddeuren beneden en boven. Deze moeten in de brandscheiding komen.
Dat heeft nog wel wat voeten in aarde want hier moeten eerst certificaten van bij de gemeente worden overhandigd. Klinkt duur, is ook duur.

Op de verdieping is ook een deur geplaatst in de opening die te zien is vanuit de ontbijtkamer. Daar is een soort vide-balcon. Ook deze kan nu vanaf boven met een deur worden afgesloten.
De oude staldeurtjes beneden zijn geschikt gemaakt om als luik te gebruiken. Dat was niet eenvoudig want de deuren aan de westkant draaiden naar binnen toe. Dat is met nieuwe scharnieren aan de houten gevel, en wat zaag- en timmerwerk hier en daar, dus allemaal weer opgelost.

De laatste deur is eigenlijk geen deur. Maar biedt wel toegang. De kopgevel van het achterhuis. Hierin is eerder al het houten hooiluik omgetoverd tot een fraai Frans balconnetje met naar binnen openslaande vensters, en de oude grote staldeuren zijn vervangen door een pui met glazen loopdeur.
In de gevel zaten bij de overdracht van de woning al flinke scheuren en het voegsel viel zo uit de muur. Dit heb ik destijds met veel te natte specie gevoegd (op mijn manier). Enfin, nu weet ik hoe het WEL moet, maar intussen was op die gevel dus een creatief palet van specievlekken te zien.

En DAT is dus ook helemaal opgefrist. Een heel ander gezicht dus. Maar dat werd ook tijd. Het is wel de entree!

De afgelopen maanden is er veel geschreven over de vorderingen in het Achterhuis.
Daarbij stappen we even heel makkelijk over de oplevering van het campingsanitair, vorig voorjaar. Niet onbelangrijk, want onze gasten genieten inmiddels met volle z(t)eugen van deze authentieke ruimte in de voormalige varkensschuur.

Het ‘Poggenschot’, in goed Nedersaksisch, is ruim een jaar geleden pas voor het laatst beschreven. Het was toen nog ‘under construction’, in mindergoed Nedersaksisch.
Nu is het een sfeervolle ruimte, waar de oorsprong nog overduidelijk aanwezig is, maar het ruikt er fris, er staan zeven zeer ruime cabins in met douches, toiletten en een ruime cabin met babybadje.
Daarnaast is er een gezellige bar-tafel waar wandelaars of fietsende kampeerders voor een avondje een spelletje mens-erger-je-nieten, of een boek lezen uit de ruilbibliotheek.

Je kan wel zeggen; Daar kan je intussen ‘duchtig’ de pot op!

Vorige maand toonden we een enorme muur die in de steigers staat. Vandaag word de steiger weer door Geert opgehaald uit Groenlo. De hoge wanden zijn klaar! Nu zijn we op zoek naar een rechte keuken van 4 meter breed, dus tips zijn meer dan welkom 😉

Ook het voorlopig laatste onderdeel van onze signing is geleverd door Poelhuis Promo uit Groenlo. Hier zijn we zeer blij mee. Het is een mooie binnenkomer als je ons laantje op komt.
Dat is helemaal leuk als je ineens word verrast met bezoekjes van oud reclame-collega’s van Michiel.
In een maand tijd kwam 30 jaar bureau-verleden op bezoek. Eerst Arina Rengelink (met Mark), de leukste en meest veelzijdige communicatie-expert die we kennen, waarmee Michiel in Ede aan prachtige vraagstukken heeft mogen werken, en uiteindelijk gisteren Bert van Santen (met Jannie), uit de eerste werkkring in Apeldoorn en later Barneveld. (die van de dunne planken-zie blog 01-06-2021)

Enorm! Heel gaaf dat deze belangrijke vrienden ons hebben bezocht en interesse hebben getoond.
Er is helaas niet genoeg tijd om alle mooie herinneringen in een dag op te halen, maar men concludeert dat het bij ons op de hoeve goed toeven is, en dat het een unieke locatie is om de pot met herinneringen aan te vullen en nog grootser te maken!

Who’s there?
Tjah, ook in de planning gaat er wel eens iets… ‘anders dan zou moeten’, zullen we maar zeggen.
Helaas een foutje in de B&B-planning gemaakt waardoor er een overlap in de boekingen ontstond.
Gelukkig hebben we dit kunnen oplossen in goed overleg met regelmatig terugkerende gasten.
Zij verblijven nu als eersten in onze (bijna) opgeleverde nieuwe kamer.

Ja, we hebben al voor een nachtje onze ‘oppas-beheerders’ Rob en Marielle, wandelvrienden van de Two Moors Way, een nachtje laten proefslapen. Gelukkig maar, want ondanks het extra stralingspaneel, bleef de kamer best nog koud, vonden zij.
En dat hadden we twee oudere dames niet willen aan doen. Nu hebben we nog twee weken gehad om er achter te komen waardoor de verwarming niet optimaal werkte en dit te herstellen voor de eerste echte meerdaagse ingebruikname van de ‘Bets-kamer’, zoals we deze nu al noemen.

Nok 1

De oplevering van deze kamer hebben we wat naar voren gehaald zodat de dames hier gebruik van kunnen maken. Daarvoor hebben we in de bouwplanning wat moeten omgooien, maar het resutaat is er wel naar. We hebben nu ook wat leuke plaatjes kunnen schieten van hoe het moet gaan worden in de andere kamers. Het was even buffelen, maar op een paar plintjes en afwerklatjes na is de kamer klaar.
En dat was toch best nog wel een klusje, met die wandafwerking helemaal tot aan de nok in priegelig kleine hoekjes, met OSB- en giplsplaten op de ladder, pas maken rondom de sporenkap en het oude gebintwerk. En niets is recht he…

Nok 2

Ook in de ontbijtkamer zijn nu bijna alle wanden afgewerkt. Een van de wanden hebben we een beetje voor ons uitgeschoven vanwege de uitdaging dat deze 9 meter hoog is, tot aan de nok. Eigenlijk hebben we twee van deze joekels, maar de wand waar de keuken later tegen aan komt, is klaar gemaakt toen we nog een grote steiger van de metselaars hadden staan.
De gevel die grenst aan ons voorhuis moest nog. En daar hebben we uiteindelijk een steiger van zwager Geert mogen lenen. Het is hoog, maar alles went. We kijken er erg naar uit dat ook deze muur helemaal glad is en in een egaal kleurtje staat.

Waren we net lekker op dreef met de gipsplaten, en het achterhuis begon echt te transformeren naar een hotel met kamers. Net als je lekker in de euforische sferen zit en denkt: ‘we zijn er bijna’, blijkt het ineens voorjaar te zijn…

‘Zoveel te doen, er is nog zo veel te doen’! ‘Het is nooit af, en er is altijd wat’!
Ja, daar gaat Brigitte Kaandorp ineens hand in hand met Toontje Lager. Want de eerste campinggasten zijn praktisch onderweg (over een paar weken is het zo ver) en dus maar snel even de werkzaamheden verleggen naar de camping.

Wat was daar afgelopen winter ook weer aan de hand? Oh ja! Net iets te laat geweest met het water afsluiten. Een gesprongen leiding, Kapotte kraan, en wie weet wat nog meer. Nou, dan maar snel wat nieuwe skills ontplooid.
Man, wat is dat waterleidinggebeuren een stuk eenvoudiger geworden met die persleidingen! Waar ik vorig jaar in het achterhuis nog stond te trekken aan knelkoppelingen, en starre stalen buizen, knip ik nu eenvoudig een stukje gebarsten buis weg, zet er twee ‘sokjes’ op, nieuwe buis op maat geknipt, er tussenin gepast, perstang op de koppeling en ploef, klaar.

In vijf minuutjes een stuk waterleiding vervangen. En de kraan even gedemonteerd en opnieuw vast gezet. Na het water weer aangesloten te hebben bleek alles te werken. Dan voel je je weer een hele baas!

Hopelijk zijn de electrische boilers de winter goed door gekomen. Dat weet ik pas als ik ze gevuld heb en ze een tijdje hebben staan opwarmen. Dan maar eens kijken hoe de kranen het doen. Lijkt allemaal weer volledig te werken. Maar de douches…. daar sijpelt het water onder vandaan voordat het door de sproeier gaat. Dat is gek. Niet alleen dat, het duidt op ellende!

Wat is er aan de hand: bovenin de douches blijkt nog een restant water te hebben gezeten in het mechaniek dat met de drukknop kan worden geactiveerd (en ik dacht dat ik alles goed had afgetapt… niet dus) Er blijkt een belangrijk onderdeel door ijsvorming opengebarsten te zijn. Bij alle douches.
Dat ga ik eerst maar eens proberen te lijmen voordat ik nieuwe douchezuilen bestel.
Weer een harde les: volgend jaar beter die hele zuiltjes voor de winter er maar af halen.
Voor nu: weer een tussendoorklusje erbij dat me weer eventjes een stapje achteruit zet.

Het is nooit af, en er is altijd wat!

We hadden het allemaal zo goed op de rit; planning in orde, bouw lekker op de rit, vroege en mooie reserveringen voor komend seizoen, regelmaat voor Diesel, die met een gerust hart een halve dag lekker alleen in de mand kan liggen slapen… het werd bij-na een beetje sleur tot dat…

Tot Viktor op facebook verscheen! Viktore, zoals hij toen nog heette. Een woeste kop met haar, donker uiterlijk, aandoenlijke ogen. En ik viel voor hem. Meteen in de val getrapt!
Ik snap niet waar die vlaag van verstandsverbijstering vandaan kwam, maar ik deelde het portret van deze asielhond in de familie-app. En het was gebeurd.

Dit was het speelmaatje waarvan we dachten dat Diesel deze miste. Ik heb alles uit de kast gehaald om mijn spreekwoordelijke ‘keutel’ weer in te trekken, maar enkele weken later stond ik dan met Lotte in de auto, ruim anderhalf uur op een industrieterrijn in Barneveld te wachten op een busje uit Spanje.
Met een hele horde andere verloren zielen, die op hun beurt een hond of kat verwachtten. Een beetje een verlate sinterklaasintocht zeg maar, maar dan voor volwassenen.

In het busje stonden twee lange rijen benches 3 hoog opgestapeld. Viktore kwam er heel enthousiast uit, pieste meteen de hele ontvangshal onder en bleek een aangevreten staartpunt te hebben.
Enfin, nog voordat we thuis aankwamen hadden we er al een spoedconsult bij de dierenarts op zitten en daar volgden er nog enkelen van, want een staart verbinden van een gestresste jonge hond, die nog moet wennen aan een heel nieuw thuis…

Ja, ’thuis’ moest uiteraard ook wel wennen aan die jonge indringer. Diesel had zich waarschijnlijk iets anders voorgesteld als maatje dan deze knokkelige stuiterbal. Maar WAT EEN LEUKE HOND!!!
Diesel en hij hadden al snel overeenstemming over wie de ‘oudste rechten’ heeft. En sindsdien zijn ze niet meer bij elkaar weg te slaan. Zo leuk! Maar wel een handenbindertje de komende tijd. Dat is duidelijk.

En zo kan het soms lopen. Je verzet je, maar gaat toch voor de bijl. Zo is het eerder ook met de katten gegaan. Op een boerderij horen dieren, maar wat Michiel betreft; absoluut géén katten! En zie onder: de broertjes Ollie en Flip! Overblijfselen uit het kraambed van de buurtpoes Plokkie. Ook dikke maten!

Ander soort maten zijn onze trouwe vrienden Marco en Wim , en buurman Dinant. We hadden bedacht dat we wel een ‘boost’ konden gebruiken en met een levering van 200 gipsplaten is het snel meters maken met wat handige boys. Datumprikkertje uitgedaan en zo stond er een gipsteam dat met een paar uurtjes de mouwen opstropen wonderen verricht hadden. Met zijn viertjes vormden we twee teams en schoten we die enorme platen tegen de wanden van hal, ontbijtkamer en slaapkamer. En na de middag was er nog tijd om samen een kozijntje te plaatsen. Wat een sprongen weer. Bedankt maten!

Wij zijn nu sinds eind 2018 met een plan bezig waar ontzettend veel ‘effort’ in zit, zonder dat het direct al wat oplevert. Natuurlijk draait de camping en de B&B kamer in het woonhuis is ook vaak bezet.
Maar de camping moet echt nog groeien en ieder jaar proberen we het wat mooier te maken. Het achterhuis van de boerderij is een verhaal apart. Daar zijn we nu al vier jaar aan het verbouwen.
Mensen stellen wel eens de vraag: ‘Vind je het nog leuk’?

We kunnen daarover heel kort zijn: Ja, en het is steeds leuker aan het worden. We krijgen echt heel veel positieve reacties van gasten die hier verblijven en naar de plannen die wij naar verwachting begin 2024 mogen opleveren is iedereen ook heel benieuwd.

We voelen ons gesterkt door alle leuke respons die wij krijgen. Zo hoor je soms uit onverwachtse hoek, dat mensen onze blog echt helemaal uitpluizen om te ontdekken waar we mee bezig zijn en hoe druk we daarmee zijn. Kijk, daar doen we het voor!
Zaterdag 21 januari hebben wij op de SVR-beurs in Houten veel enthousiaste kampeerders mogen ontmoeten. Een reuze flamingo van de plaatselijke VVV en een schaduwzeil uit onze boomgaard waren mooie gespreksaanleidingen. Campingburgemeester Herman en Michiel probeerden alle 10.500 bezoekers die langs onze tafeltjes zijn gekomen, warm te maken voor Hoeve de Snippert.
In de week die volgde belden verschillende beursbezoekers om te reserveren en er was zelfs een familie die voor het pinksterweekend van 2024 de hele camping én alle kamers in het achterhuis heeft geboekt.
Hoe mooi is dat?

Als klap op de vuurpijl werden we benaderd door booking.com. Het bleek dat wij met alle uitgesproken waardering van gasten winnaar zijn geworden in de Traveller Review Awards 2023. Met de Traveller Review Awards wordt de uitzonderlijke gastvrijheid gevierd van Booking.com-partners over de hele wereld. Een kroon op ons werk. Nu al!

Genoeg borstklopperij! We hebben dit niet kunnen bereiken zonder alle steun en medewerking van onze lieve vrienden en familie. Daarom bij deze een heeeele diepe buiging voor iedereen die door alles heen met ons mee is blijven bouwen aan een fantastisch recreatieverblijf.

Het is tijd voor de wollen mutsen, de warme vuurtjes en de glühwein. In december kijken we even terug naar afgelopen jaar (en soms verder). Er zijn fases in de bouw die voor je gevoel langzaam gaan, en soms gaat het ineens heel snel. Zo heeft het achterhuis de afgelopen maanden echt een metamorfose ondergaan. Van tochtige bouwplaats naar casco accommodatie. We kijken op diverse locaties terug naar die laatste drie belangrijke stappen van de vloerafwerking, maar blikken ook nog even verder terug naar het allereerste begin op deze plekken.

En dan krijgt Lotte ineens een vriendinnetje te logeren die de paarden uit Bennekom bij zich heeft.
De dieren blijken prima te aarden op onze hoeve en brengen de nacht door in de wei voor ons huis.
De volgende dag lijken we ineens een uitvalsbasis voor buitenritten door paardenmeisjes te zijn.

En dan ligt ineens de laatste vloerafwerking in het achterhuis. De ruimtes zijn na de aankoop in 2018 allereerst ontdaan van de oorspronkelijke betonvloer. Deze zat vol barsten en ongelijke stukken en bovendien wilden we overal vloerverwarming. We besloten dus in 2019 al snel; de vloer moest er uit. We hebben de grond daaronder nog 30 centimeter afgeraven en het zand dat daaruit vrij kwam, gebruikt om de mestputten te dempen. Daarna werd in 2020 een werkvloer gestort. Een mooie droge basis om op te bouwen. Deze vloer lag toch nog 20 centimeter onder het uiteindelijke vloerniveau. We hebben dus lang in een gat moeten stappen als we op de bouw kwamen. Maar de afgelopen maanden is, na het dichtmaken van de wanden, de vloer geïsoleerd en daarbovenop zijn de leidingen voor de vloerverwarming geknoopt. Deze maand kwam daar dan uiteindelijk het woonbeton op. Daarmee zijn we weer op normaal niveau gekomen. Voor ons echt een enorme stap! Hieronder de visuele terugblik.

Als je even snel van links (2018/2019) naar rechts (2022) kijkt, dan zie je dat we reden hebben voor veel dankbaarheid. Wanneer je de blog door de jaren heen leest, weet je ook dat het allemaal niet van zelf komt. Naast zelf heel veel hard werken weten we ook gesteund door dierbare mensen om ons heen. Daarnaast voelen we de support die we vanuit ons geloof mogen ervaren. Dankbaar dus, in alle opzichten!

En dan zijn we ook nog eens kort geleden getrakteerd op een aantal bijzonder mooie winterse dagen, waarin de natuur ons verwend heeft met sprookjesachtige taferelen. Helaas net iets te vroeg voor een witte kerst, maar desalniettemin machtig mooi!

…wordt alles vloeibaar. Inderdaad! Dat hebben we gemerkt. Afgelopen maand is er weer veel gebeurd. Zaken die gepland stonden, en die exact volgens plan verlopen zijn. Maar ook onverwachte explosieve gebeurtenissen die we niet voorzien hadden…

Tijd om te planten

Oh ja, dat kon er ook nog wel even tussendoor. Plantgoed besteld bij de kweker, want het is herfst. Willen we komend seizoen weer genieten van nieuw bloeiend plantgoed, dan moeten we nu aan de slag. Deels betreft het struweel dat onderdeel uitmaakt van het ‘inpassingsplan’. Dit is een voorwaarde die omschreven is in de vergunningverlening. We hebben ook onderhoudplicht. Dus wanneer meer dan de helft van het plantgoed door hazen, reeën of ander onheil verloren gaat, dan moeten we herplanten! Daarnaast willen we ook verder met de aanleg van het ‘landgoed’. Dat wil zeggen een beetje ordening aanbrengen. Hier en daar een hegje voor privacy voor ons of onze b&b-gasten.

Enfin, de bestelling is op voorhand gedaan en daags voor een enorme nachtvorst gaat de boel dan op goed geluk toch maar de grond in. Gelukkig hebben we hulp van ons ‘plantteam, aangevoerd door ‘campingburgemeester’ Herman. Bijkomend voordeel is dat Herman ook koffieboonmachinereparateur blijkt te zijn. Dus eindelijk vloeit er vanaf zaterdag 19 november weer de meest heerlijke verse koffie uit de machine. Alsof deze plantdag niet genoeg druk op de overige planning zet, is 19 november ook de dag dat de zwarte crosskaarten weer in de verkoop gaan. Dat is dus aansluiten in de online wachtrij…

Zwarte Cross

Wat spannend weer tijdens dat kaarten bestellen. Als je na drie kwartier eindelijk aan de beurt bent, en blijkt dat de een na de andere kaartensoort uitverkocht is, slaat de stress toe. En in een kort moment van afleiding bestel ik 6 kinderkaarten in plaats van volwassen…
Dan ben je er ein-de-lijk door en gaat het alsnog mis. Opnieuw aansluiten in de rij heeft geen zin want 5 minuten later is het hele festival uitverkocht.

Dan maar via ticketswap kaarten regelen. Uiteindelijk lukt dat, maar met de maximale verkoopmarge en de prijsstijging wegens de actuele crises, zitten we op ruim 20 euro per kaart extra ten opzichte van vorig jaar. Maarja… We zijn er weer bij! De pijn is snel vergeten als ook de aanvragen voor de camping na deze kaartverkoop ineens begint los te barsten.
Laat dit een stille hint zijn, want ook bij ons geldt: vol = vol!

Barst!

En toen werd de eerste nachtvorst voorspeld. In de Achterhoek zou het zeker wel een paar graden onder nul kunnen worden, maar het zou maar bij één nacht blijven, was gezegd.
Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig, dus ik nam me voor om dan maar zo snel mogelijk het water in de kapschuur af te tappen en de leidingen leeg te laten lopen. Zaterdag kwam het er niet meer van, zondagmorgen ook niet en toen was het te laat…

Begin van de zondagmiddag spoot het water door de kapschuur. Helaas, daar moet dus voor het voorjaar wat aan gedaan worden. Gelukkig kon er eenvoudig een kraan dichtgezet worden waarmee nog meer ellende werd voorkomen. Maar die nacht had het dus harder gevroren dan verwacht. De nacht erna zou het toch ook weer gaan vriezen dus zondag warmde het niet genoeg op. Bovendien blies er een gure wind de kapschuur in. Tot zo ver de herfst. Welkom in het winterseizoen!

Vloerbedekking

De notenbomen hebben van schrik in een klap hun blad verloren. Het ligt als ronde tapijtjes onder de stammen. Ook binnen in het achterhuis ligt nieuwe vloerbedekking. Na hard werken is namelijk de deadline gehaald. Alle voorbereidingen voor het betonstorten zijn op tijd afgerond. Maandag 20 november staat het hele terrein vol met materieel. 3 busjes van de firma Hengeveld met verschillende vlindermachines op de aanhangers, een auto met een betonpomp en een enorme vrachtwagen met beton, speciaal voor ons op kleur gebracht.

Twee en een half uur later rijdt de derde vrachtauto leeg van het erf af. Die dag staat in het teken van wachten, schuren, wachten en schuren. Ik noem het maar oneerbiedig schuren, maar dat vlinderen is een kunst apart. Een paar man loopt met de handvlindermachine rond, terwijl iemand anders met een vlakspaan de muurkantjes glad maakt. En dat 15 a 20 keer opnieuw alle ruimten in het achterhuis door. 23.30 is de laatste ronde en na een bak koffie is het stil rond middernacht.

Wat hebben we hier naar uitgekeken! En wat ziet het er prachtig uit. Vanaf nu kijken we elke dag even voorzichtig om een hoekje want we mogen er nog niet op lopen. In de eerste week van december zal de vloer voldoende uitgehard zijn om te impregneren en uit te boenen. De foto’s van het eindresultaat zullen dus pas in de volgende blog te zien zijn. Wordt vervolgd…

bekijk fimpje hier

Het is oktober. Herfst. En hoog tijd om de bouw eens even goed in te pakken met een warm dekentje. De bouwplaats moet leeg en de wanden moeten (in ieder geval 40 cm vanaf de bouwvloer gerekend) dicht. Want half november gaat het beton erin!

Haha, bij betonstorten moet ik altijd denken aan de reclame van Centraal Beheer. “Er gaat altijd meer in dan je denkt he…” Maar Dat is niet alleen met beton zo. Ook Om de wanden dicht te maken is veel OSB-plaat en Gips nodig, niet te geloven! Het is wel lekker om hier en daar zo’n hele oppervlakte ineens bekleed te zien met gips, of steenwol. Echt een heel ander gezicht!

Het is nu even flink opruimen, maar na het aanbrengen van alle electra in de wanden, is het fijn om al die pakken steenwol te zien slinken. Zooo weer een muurtje ingepakt! En doorrrrr….
Plaatje hout ertegen, plaatje gips erop, en ook die stapels bouwmateriaal zijn weer opgeruimd. Nog een klein beetje doorbuffelen en alle kamers zijn vrij van stapels hout, metalstud, gipsplaten en isolatiemateriaal. En als alles dan echt bezemschoon is straks, kan de vloerisolatie erop.

De staalmatjes liggen buiten al te wachten om gelegd te worden, dan de verwarmingsleidingen erop en er kan weer geblubberd worden. Volgooien maar! Wat kijken we daar naar uit!

Of eigenlijk liever: We zien er geen gat meer in!
Het is half september en de bouwplanning loopt dicht. we hebben aardig wat deadlines te halen en voorlopig gaat alles naar wens.

Tot op heden hebben we niet mogen klagen over klandisie, maar nu vallen er wel gaten in de camping. De B&B is voorlopig gelukkig op enkele dagen na nog wel gevuld tot een maand vooruit.

Winddicht

De afgelopen maand zijn alle raam- en deurgaten in de muren van het achterhuis gedicht. De grote schuifwand van de ontbijtzaal kiert nog een beetje, maar als straks in november de binnenvloer gestort is, kunnen we die aansluitingen ook helemaal tochtvrij afwerken, en bovendien zit er nu een deurkozijn in de opening van de brede gang naar die ruimte, dus daarmee is de oppervlakte waar de wind vrij spel heeft sterk gereduceerd.

Het dichtstoppen van de ruimte boven de muurplaat (daar waar de muur en dak elkaar ontmoeten), met steenwol, was al een hele verbetering. Maar nu zijn ook de openingen achter de enkelglas stalraampjes en de staldeurtjes dicht. De staldeuropeningen zijn allemaal vanaf de grond tot aan de onderrand van de nieuwe raamkozijnen dichtgmetseld. Daarin zijn de ronde buitenkanalen geplaatst, volgens het verplichte ventillatieplan. En alle dagkanten (het houtwerk dat een kistje vormt rondom de ramen en deze verbindt aan de buitenmuur) zijn geplaatst en afgekit.

Indoor wildwater

Op de bouw krijgen we de voorbereidingen voor alle te halen mijlpalen voor elkaar, maar dan barst de herfst los en komt de regen met bakken uit de hemel. In de voormalig melkkamer, toekomstig ontbijtruimte stroomt het water als een rivier door een muizengaatje onder de fundering door naar binnen.

Het is even schakelen, maar dit moet snel worden opgelost. Gelukkig komen er tussendoor wat droge dagen en kan het probleem bij de oorsprong worden aangepakt; Een regenwaterafvoer van een bovenliggend niveau loopt tussen een rollaag van metselwerk door naar de ontbijtruimte, dus dit moet worden dichtgemetseld.

Het blijkt dat een andere hemelwaterafvoer vanaf het pannendak niet wordt bereikt door een te krappe aansluiting van pannen op de regengoot. Hier biedt het plaatsen van een een loodslab voldoende overbrugging.

Maar dan blijkt tevens onder het vers aangelegde basaltsplit een kleine ‘sinkhole’ te zijn ontstaan door alle watertoevoer, en vanwege de witte zand-ondergrond van de honingraatmatten is er onvoldoende absorptievermogen in de ondergrond, waardoor het water zich een weg zoekt naar de lager gelegen binnenruimte. Kortom: stront aan de knikker!

Het vers aangelegde terras moet tijdelijk weer worden leeg geschept en voor de buitengevel worden afgegraven. We metselen het ‘rattengat’ dicht en plaatsen een grindput zodat eventueel overtollig regenwater door de zandlaag heen in de grond kan worden opgenomen voordat het zich gaat ophopen voor de gevel.

Na het terugplaatsen van de honingraatmatten en het basaltsplit is hiermee de lekkage weer verholpen, zo blijkt ook uit de testdagen met heel veel neerslag, die volgen. Dat is maar een voorbeeld van de klusjes die er regelmatig tussendoor komen…

Meters van muren

En daarmee dus alvast een van de gaten die we niet meer zien. Daarnaast hebben we enorme slagen gemaakt met het dichtmaken van gaten (of liever muren die niet ver genoeg opgemetseld zijn) in het achterhuis. Dit was omdat voorheen een vrij laag zoldertje was getimmerd op een balkenlaag, die wij inmiddels verwijderd hebben. We willen alle plafonds gelijktrekken met de gebintbalken en daarmee moet er een aantal muren worden opgemetseld in de voormalige melkkamer en tanklokaal.

Inmiddels zien we er geen gat meer in, en dat is in bovengenoemde context positief. Alles is in twee dagen geregeld met en klein team vakmensen; een werkvoorbereider, een timmerman en twee metselaars. Maar het vroeg wel wat voorbereiding. Er moest op het niveau van de verdieping een stuk vloer worden aangelegd (daar waar het kamersteigertje staat op een van onderstaande foto’s), verschillende deurkozijnen worden gesteld en een metselsteiger gezet worden, die we voor het gemak maar 6 meter hoog gemaakt hebben zodat ook een wand op de verdieping kon worden opgebouwd uit hout. Daarmee is het voor ons gevoel nog maar een kleine stap naar de badkamer die we voor het woonhuis op de verdieping in gedachten hebben.

Al met al ook op dit vlak veel gaten gedicht dus. Chapeau voor alle werkmannen!

Zojuist 21 kuub beton voor de vloerafwerking in het achterhuis besteld. Om mij voor te stellen hoeveel dat is rekende ik: 21000 liter beton, dat weegt 2400 kg per kuub. 50,4 ton! Dat is dus net zo veel als een volwassen potvis, of een kudde van 12 Aziatische olifanten met 5 jongen! Ik hoop dat de afwerking uiteindelijk meer van de huid van de walvis heeft dan van de olifanten…

Voordat het zo ver is moeten alle (tocht) gaten in de wanden dicht zijn. De vloerverwarming moet liggen, de isolatie daaronder dus ook. Alle onderranden van de muren moeten vlak en afgewerkt zijn, dus alle stroom moet er in (en muurisolatie dus ook). Enfin, genoeg te doen voor eind november.

Voorlopig eerst nog even een andere deadline halen; Eind september gaat onze voorraad bakstenen verwerkt worden in de muren van de ontbijtkamer en kantoor. Deze moeten nog worden opgemetseld tot aan de verdiepingsvloer, en daarvandaan naar boven gaan we de wanden doortrekken met hout-skelet-bouw. Wat zal dat een verandering zijn. Dat betekent dat we komende winter onze nieuwe campingreceptie kunnen klaarmaken. Geen gasten meer in onze rommelige keuken, maar een mooie ruimte om mensen te ontvangen aan een balie of bureau, waar we de mensen kunnen inschrijven en van alle benodigde informatie kunnen voorzien.

Eindelijk goede vakmensen kunnen vinden die ons met een schappelijke prijsstelling willen helpen om wat grote specialistische stappen te zetten. Wat zal het er buiten lekker opgeruimd uit zien, als die stenenhoop weg is, en wat een verandering zullen we ervaren in de binnenruimtes.

Gelukkig is het tochtgat tussen de muren en dakrand geisoleerd. En de oude openingen van de staldeurtjes zijn inmiddels door Michiel dichtgemetseld tot aan de onderrand van de geplaatste ramen. Waar nodig is voorzien in een luchtdoorvoer, uiteraard volgens de normen van het ventilatieplan.
En er is een tweedehands houten kozijn gevonden voor een van de kamers, waar een grote rechthoekige opening in een muur zat.

Kortom; voldoende spullen en deadlines in huis om flink aan de slag te gaan komende maanden! En nu er dan toch een walvis in het achterhuis komt;… de ‘r’ komt weer in de maand, dus flink aan de levertraan, zodat we op de been blijven!

De appels vallen. De pruimen zijn zoet. En de bananen liggen onder de bomen.
Codetaal? Daar lijkt het inderdaad op. Maar het is nu wel echt de tijd dat het van ons boomgaardje lekker snoepen is.

Verder kan er in veel opzichten genoten worden van dingen die ‘af’ zijn.
Het campingsanitair bijvoorbeeld! Na alle inspanningen en geduldig wachten op gecertificeerde specialisten, zijn de laatste toevoegingen in de electrakast gerealiseerd. De boilers worden warm, en dus kan er in het ‘Poggenschot’ gedouchet worden.

Iedere namiddag komen hier wel fietsers aan die voor een nachtje hun tent opslaan. De meesten fietsen langs de R1, een route van Antwerpen naar Berlijn. Vaak strijken ze neer aan een van onze picknicktafels, of zitten ’s avonds gezellig aan het barretje bij het campingsanitair.
Het werkt jongens! Hoe lekker is dat?

Alle leuke dingen waar we met plezier aan bouwen, worden gewaardeerd, en dankbaar benut.
Allemaal ‘fruitigheden’ waar de gasten met volle teugen van genieten. En wij dus ook!

En juist op het moment dat we na de zwarte cross een beetje in een stil gat vielen, schreeuwen de media dat Nederland massaal gaat kamperen. En Nederland lijkt te luisteren. De campingreserveringen stromen binnen en de bnb-kamer is de komende maanden (met uitzondering van een gaatje van enkele dagen) volgeboekt.

Het fruit is rijp. En dat smaakt naar meer!

Het is echt onvoorstelbaar hoe het werkt. De ketting. Ik doel op alle (deel)werkzaamheden die van toepassing zijn op een opstartend recreatiebedrijf als dit. Wat je allemaal uit de kast moet halen om iets gedaan te krijgen. En liefst op tijd!!!

Toen wij in 2018 de boerderij kochten, hield ik een soort dagboekje bij van alle gebeurtenissen en ontwikkelingen. Ik kon wakker liggen van zaken die ik nu even ‘parkeer’. Simpele, maar soms ook complexe procedures als sanering, vergunningen, de aannemersmaffia…

Ik ben inmiddels gestopt met het ’tot op de dag bijhouden en registreren van ontwikkelingen rondom deelprocessen’. Ik realiseer me: ‘Dit is gewoon hoe het gaat!’. Laat het los, en tel je zegeningen. Dat is de nieuwe attitude. Uiteraard heeft dat nieuwe inzicht ook te maken met het hele proces op de langere termijn. Leren en relativeren.

We hebben gemerkt dat je veel kan bereiken door focus. Niet opgeven. Vertrouwen hebben en doorgaan. Ik heb altijd een hekel gehad aan de metaforie van ‘de stip op de horizon’ bleah… Wat een blabala.

Het is wel ff schakelen als blijkt dat je de hele wereld op zijn kop zet voor je hele gezin en besluit te verhuizen met een plan dat is gebaseerd op een kostenraming die, als de stap inmiddels is genomen, ruim 4x hoger uit lijkt te pakken. Of dat je ineens verzeild raakt, op het verkeerde moment, in de asbestwereld en grondsanering, en wekelijks te horen krijgt dat er weer nieuwe grondmonsters moeten worden genomen a 250 euro, terwijl je alle straatstenen eruit hebt gehaald, het terrein van je droomtoekomst eruit ziet als maanlandschap en je verbouwbudget verloren gaat aan graafmachines en sloophamers. Om maar niet te spreken van de ellende toen we thuiskwamen in een dagdurende wolkbreuk en onze hele rioolsysteem waar we zo hard aan hadden gewerkt zagen instorten op de dag voordat alle sleuven zouden worden dichtgegooid.

Toch is dat wel de kern waar het om gaat. Je went er aan. Even slikken en weer doorgaan. Dit is gewoon hoe het gaat! Zo gaat het ook nu met ons ‘Poggenschot’.
Ik dacht: ‘drie maandjes bikkelen in de winter, en dan hebben we het campingsanitair voor elkaar.’
Na een half jaar staat er dan inderdaad een supermooie set sanitaircabines waar vorig jaar de poep nog in de mestkelders stond in te dikken. Maar de uiteindelijke ingebruikneming van de douches en het campingbadje is afhanekleijk van warm water.

Allereerst was het dilemma: Gaan we dat met gas doen of electrisch. Na veel rekenen en uitzoekwerk besloten we 3 electrische boilers op te hangen. Die vragen wel wat stroom. Daar moet eerst capaciteit voor komen. Verzwaring van de aansluiting kost kapitalen. Een extra bedrijfsaansluiting op het zelfde adres bleek de uitkomst. Maar dan moet er nog een kabel komen van het aftakpunt naar het sanitairblok. Niemand die je hier een goed maatwerkadvies op kan geven. Uiteindelijk ging de offerte voor de aansluiting van Liander van 5k, naar 2k naar gratis. Maar wel doordat ik als klant zelf telkens moest schakelen en moest acteren op voorgestelde oplossingen.

De oplossing: Liander neemt de aftakking voor zijn rekening inclusief graafwerk en kabel tot maximaal 25 meter. Op die plek komt een buitenkast. Vanaf die buitenkast loopt een kabel door de zelf gelegde mantelbuis (een winterklusje dat ik met vriend Marco klaarde) naar de kapschuur waar het sanitair voor de camping is gemaakt.

Tuurlijk! Zwager Emiel hielp ons enorm uit de brand met een afgedankte electrakast van zijn werkgever en zijn aankomend schoonzoon Micha hielp de leidingen aansluiten met de perstang. Dat scheelde al snel ook weer 2-3k. Dit is allemaal heel snel gezegd, maar die kast had wat voeten in aarde. Een buitenkast moet van Liander aan bepaalde voorwaarden voldoen. Dit heeft te maken met maatvoering en sloopbestendigheid (de term buitenkast, impliceert een zogenaamde ‘straatkast’ in de openbare ruimte, maar dat een buitenkast op mijn eigen kampeerveld minder aan vandalisme onderhevig is, en dat ik alleen een simpele electra-aansluiting heb, zonder gas, doet niet ter zake). Het kost dus voor deze kast heel wat uitzoek- en offertewerk, tot ik in Tiel, met een gehuurde bus, de overschot-kast via Emiels werk heb kunnen afhalen. GRATIS!

Ook met het trekken van de 100 meter electrakabel door de mantelbuis hebben wij erg veel plezier gehad van hulptroepen. Emiel, de huis-TD, had hier wel een idee bij hoe wij de 2x 50 meter door de mantelbuis konden krijgen. Maar helaas bleek tijdens deze werkzaamheden dat ergens in het eerste 50meter-traject een soort infarct te zitten (waarschijnlijk een knikje in de mantelbuis) Wij kregen de kabel op een bepaald moment met de hand niet verder. Dan de Prius er maar voor gezet. Dat leek aanvankelijk te slagen. Maar deze extra PK’s legden het af tegen het -door enkele buitjes – glad geworden gras. De wielen begonnen door te slippen. We misten de juiste tractie.
Nu staat er een oude Renaulttractor in de schuur, maar deze staat helaas juist nu we hem nodig hadden op non-actief. Dus noaber Dinant maar gebeld. En gelukkig had hij tijd. 5 minuten later werd de kabel met zijn tractor door de mantelbuis heen getrokken. De tweede 50 meter gingen overigens vlekkeloos met de hand. Vooral vlekkeloos, omdat ik hier niets aan heb hoeven doen. Ik knipperde even met mijn ogen en zag vervolgens Dinant bij de buitenkast de kabel meter voor meter met de hand naar buiten trekken. Zo had het dus met die eerste 50 meter eigenlijk ook gemoeten.

De installateur die voor deze klus na een half jaar nog steeds geen offerte noch een planning kon geven, hebben wij even gepasseerd en voor deze klus een andere ingeschakeld. Deze was direct de volgende dag komen kijken en had de dag erop prijs en planning gereed. Chapeau! Wel vroeg hij zich af of Liander de afsprak na zou komen, want het bleek dat extra aansluitingen overal op zich hebben moeten laten wachten.

Een telefoontje voor de zekerheid naar Liander leerde, dat de meters het probleem zijn. Deze zijn kennelijk niet voor handen. De meter is gekoppeld aan een EAN nummer. Ik dus spitten in de communicatie. Blijkt dat ik ooit wel al een bevestiging had gehad met daarin een EAN nummer. Dus de uitvoerende aannemer maar eens gebeld hoe dit zat.

Deze kon bevestigen dat de afspraak nagekomen zou worden. En gelukkig gebeurde dat ook. Maar ik moest er wel voor zorgen dat er op tijd een energiecontract zou zijn afgesloten voor de extra ansluiting. (waarom hoor ik dat nu pas?) Heb ik iets gemist? Shit, De stress slaat toe. Bellen dus, en offertes vergelijken!
Dan blijkt dat er bij de verschillende energieleveranciers niet echt geschakeld kan worden op de situatie die bij mij van toepassing is. De ene snapt niet dat een energiecontract alleen voor electra is, zonder gas. De ander zegt dat het eneergiecontract alleen kan worden afgesloten door de huidige energieleverancier. Maar deze huidige energieleverancier geeft mij te kennen dat nieuwe contracten niet worden afgesloten omdat zij binnenkort sowieso gaan stoppen met de divisie die energie levert (…) Dus ik laat het bestaande contract liefst zo lang mogelijk doorlopen en wil voor de nieuwe aansluiting een andere leverancier.

Uiteindelijk lukt dit. Net 10 dagen voordat het geregeld moet zijn, gaat de levering in. De aansluiting zit in de buitenkast, de kabel loopt van de buitenkast naar de kapschuur waar de boilers moeten worden gevoed. Nu nog wat kleine puntjes op de i en we kunnen de BnB-badkamers in het achterhuis definitief afsluiten voor campinggebruik omdat het campingsanitair gereed is.

Maar… er kan nog van alles gebeuren. Het is pas klaar als het klaar is. Maar we proberen ons er maar niet te druk om te maken (om maar in de sanitairbeeldspraak te blijven) . ‘Ze moaken me de pis nie lauw’, zou je ook kunnen zeggen.
En de les van de ketting: ‘Alles kump Goooood…’ leren we hier.

Tja, dat is eventjes heel raar. Nee verkopen. Wie had gedacht dat dat bordje ‘vol’ al zo snel voor onze ‘poort’ zou bungelen? Zelfs als de camping vier keer zo groot was geweest, had ie vol gestaan met hemelvaart en pinksteren. Bijna elke dag bellen of mailen er vier tot vijf gasten of we nog een plekje hebben.

We werken met reserveringen op nummer en alleen dan is het mogelijk om iedereen die gereserveerd heeft een plekje te kunnen bieden. Maar het is fantastisch, en geen onvertogen woord! Mensen vinden het gezellig bij ons en wij genieten van alle reuring. Bij vertrek van de gasten krijgen we telkens te horen ‘deze gaan we niet vergeten hoor’, of ‘hier komen we zeker nog eens terug’.
We realiseren ons dat we boffen. Dat het lukt, dat de stroom het doet, dat de berekeningen van het verbruik en capaciteit kloppen, dat het veld niet drassig is, dat er mooie evenementen in Groenlo zijn, dat collega-campings gasten naar ons doorverwijzen, met het goede weer, met alle hulp die we krijgen, met de leuke gasten en met elkaar.
Want we doen het, zoals we hier zeggen ‘met mekare, veur mekare’.

Het is nu echt voorjaar. Alles staat op springen. Hier en daar een buitje en flinke perioden met zon. We houden van het voorjaar. De gasten weten ons te vinden en alle ‘effords’ die we in het exterieur en terrein gestoken hebben, werpen vruchten af. Het is ‘aldebarstens’ mooi!

Vandaag zijn de drie elektrische boilers geleverd. Voorwaarde voor een warme douche in het nieuwe campingsanitair. Dit hebben we gerealiseerd in de oude varkensstal. We noemen het dan ook op zijn Achterhoeks; Het Poggenschot. Want het blijft een boeren camping hè…

Vergis je niet, we hebben zeven prachtige Kupan volkern cabines geïnstalleerd op een mooie natuurstenen vloer en achterwand. De ‘verkeersruimte’ ademt een rustieke ‘vintage’ sfeer door gebruik van steenschotten en boomstammen. We hebben hier drie toiletcabines en drie douchecabines, waarvan één douchecabine ook een wastafel heeft. In de zevende cabine staat een hoekopstelling met babybadje, voor de (klein)kinderen.
in de verkeersruimte is een ruim meubel met drie open wasbakken om tanden te poetsen, handen te wassen of baarden te scheren (met voldoende stroompunten dus). En er staat een leestafel met vier barkrukken voor als je even moet wachten op een douche of toilet, òf gewoon om een toeristisch foldertje uit de boeren buffetkast in te kijken.

Emiel en Micha (facilitair huisteam) zijn druk geweest met de waterleidingen. Neef Mike heeft de oude stickers van de tweedehands sanitairhokjes afgeföhnd, en Carole heeft de garage opgefrist met een mooie passende verflaag. We wachten alleen nog op een extra stroomaansluiting van de netbeheerder. Maar…. Het is bijna zo ver. Tot die tijd moeten we het, net als vorig jaar, nog heel eventjes doen met de luxe B&B-badkamers die in het achterhuis van de boerderij gerealiseerd zijn… ook geen straf!