28/11/2021

‘D(‘)rèk’

Het is verbazingwekkend hoeveel accenten en leestekens er soms nodig zijn om in streektaal te spellen. Toch is het niet zo gek, als je je probeert een voorstelling te maken van hoe het in het écht is.
Ik bedoel de sfeer, het leven, het zijn op zo’n karaktervolle plek. Een gemeenschap die op de barricades gaat voor het behoud van authenticiteit.
De achterhoek is zo’n plek. Het verdient een plek op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Maar voor een dergelijk streven is men hier net weer te nuchter. En dat siert de mensen ook wel. ‘Doe maar gewoon’.
In het land waarin ‘høken’ meer betekent dan plezier maken en genieten van elk moment. Waar onmeunig of onmundig een grotere betekenis heeft dan ‘ontzettend veel’ of ‘intens’, en waar ‘goodgoan’ een veelomvattender wens is dan totziens of aju.

Dat merk je als je zelf hier leeft. En ik bedoel niet ‘verhuizen’. Nee, werken, leven met de natuur en elementen, de noaberschap ervaren. Niet bang zijn voor de lucht van koeienstront. Met de poten in de klei, zeggen ze soms. Maar dan in de overtreffende trap.

Mestput

Nou, wij hebben deze maand ook weer lekker met de poten in de ‘drek‘ gestaan. In de kapschuur moest nog een oude metsput leeg waar nog een halve meter dik, poep van minstens vier jaar oud, in stond. Een enkele campinggast heeft in 2019 het voorrecht gehad om een primitieve douche te nemen op de betonnen roosters die deze put bedekten.

Nu is het tijd om in die ruimte echt campingsanitair te maken, en dus moest er 7 kuub oude drek uitgeschept worden. Carole en Michiel sjouwden eerder al met spanbanden de betonnen roosters van de putrand af. Pompen was geen optie vanwege de puinrommel die er door de jaren heen ingevallen was. Er was maar 1 optie: raad vragen aan Huub (die van de barbatruuk ja).

Eind van het liedje is dat wij Huub nu een andere bijnaam hebben gegeven; ‘Huub Zeven Kuub’ Onze 61-jarige buurman stond erop dat hij in zijn eentje alle mest uit de put schepte. Ik heb in een onbewaakt moment kans gezien om de schep ter hand te nemen maar al snel werd ik er weer uitgejaagd. Dit was een klus van SuperHuub! Als eerste een halve oliedrum met de bodem omhoog in de put gezet, zodat er een plateau was om op te staan zonder dat de mest over de rand van de laarzen naar binnen liep. En na een uurtje scheppen was het peil zodanig gezakt dat Huub met de laarzen op de bodem van de put kon staan. Na vier uur scheppen (verdeeld over twee dagen) was de put leeg.

Burgemeester

Een week later kwam onze ‘campingburgemeester’ Herman Verkerk helpen met de smeervloer voor de wc en douchehokjes. De betonnen vloer daar was namelijk erg ongelijk, het afschot exact naar de verkeerde kant, en de inmiddels door Michiel aangebrachte afvoeren moesten worden aangestort.

‘D’rek‘ dezelfde dag nog een aantal betonnen putroosterbalken weer terug gelegd op de inmiddels drooggelegde mestput. Daar komt later de vloer van steenschotten op te liggen. Al met al ook een flink karwei.

Verder zijn deze maand nog ruim dertig bomen geplant die ik cadeau kreeg van snoekenvriend Egbert Meeter uit Beekbergen. Zijn bos opgeruimd en ons weideperceel weer een beetje meer ingericht als parkcamping. ‘D’rek‘ twee vliegen in één klap. En dit kwam qua timing ook perfect uit want juist die periode hadden wij een veewagen te leen om Macho, onze bonte ponykruising, op te halen van de trainingsstal in Lunteren. Daar heeft hij geleerd om braaf voor de wagen te lopen. Lotte heeft hard gewerkt en gespaard voor een heuse menwagen. Dankzij de inspanningen (letterlijk) van Melanie van de Bunt, hopen we hiermee in de zomer een leuke attractie voor kinderen van de camping te hebben.

Modder

Er moet nog wel flink doorgetraind worden dus we maken ieder weekend veel meters met de combinatie. Dat betekent dus ook veel schoonmaakwerk, want de landelijke zandweggetjes in de omgeving van onze hoeve zijn in de laatste novemberweken veranderd in herfstige modderpaden. Nog meer drek dus!

November is een maand waarin we niet stil hebben gezeten. Er kwam een mooie aanbieding van rollen zolderisolatie voorbij. ‘D’rek‘ dus maar de koe bij de horens gevat en eindelijk ook het dak van het woonhuis geisoleerd. Vorige winter hebben we namelijk een flink gure nacht gehad met een flinke stuifsneeuwstorm. De wind blies door alle kieren van het dak en nam dus veel van dat witte poeder mee naar binnen. We hebben toen met vier man een halve dag ‘indoor’ sneeuw geruimd. Dat willen we niet nog eens. Hopelijk blijft nu de wind en dus ook de stuifsneeuw buiten!