Machinerie

Inmiddels zijn er campinggasten en AirBnB werpt ook zijn vruchten af. Via dit platform is ons appartement in het voorhuis bijna nonstop geboekt deze zomer. Op onze geimproviseerde (want geen sanitair) camping staan mensen die zelfvoorzienend zijn in toilet en douche.

Wat er wel geregeld is: De kapschuur is voorzien van stroom, aanrecht met dubbele wastafel met koudstromend water en stortplek voor chemisch toilet.

Wij voelen ons klein en dankbaar. We hebben inmiddels hele leuke en fijne gasten mogen ontvangen. Wat een fijne mensen staan er om ons heen. Als het nodig is, staat er dan tevens een compleet Veenendaals leger dat als een geoliede machine het hele pannendak leegwerkt.

De jongetjes van de camping kijken hun ogen uit. ’s ochtens een graafmachine die de geluidswal afwerkt, overdag een hoogwerker die in een bakje mensen omhoog tilt om aan het dak te werken en ’s avonds een shovel die dakpannen komt lossen. Meisjes vermaken zich met miertjes, piertjes, slakjes en visjes in de waterbak, en de grotere boerderijdieren.

De volwassenen komen af en toe uit hun rustige campinghoekje achter de kapschuur vandaan en staan alles vol verbazing en bewondering te bekijken;
“Wat gebeurt hier veel in korte tijd, en waar haal je al die mensen vandaan, het lijkt wel een lopende band”.

Inderdaad, wel even iets om stil bij te staan! Naast alle diesel en olie verbruikende machines, loopt er ook voor de zoveelste keer een trein op liefde en vriendschap. Het gaat als een speer. De dakpannen lijken uit zichzelf van de 11 meter hoge nok naar beneden te vliegen. Onderweg gaan ze van hand tot hand, worden via de stijger op de grond neergestapeld.

Rutger, onze goede BigBandvriend, die er ook al voor de zoveelste keer is, Robin, een oude bekende die hier al de meeste klusmeters van allemaal heeft liggen, en Rianne, een oud-collega van Carole, ook regelmatig voor klussen te porren, voegen zich als vanzelf in de familiemachine van zwager Emiel, schoonzus Marina en nichten Sharon en Angeline. Indrukwekkend. Dat is het!